Προ ολίγων ημερών – νομίζω ήταν 12 Μαρτίου 2015 – τηλεφώνησα ένα πρωί και ζήτησα να μιλήσω με τον κ. Αντιδήμαρχο της Ν. Ερυθραίας για να τον ρωτήσω για ένα θέμα σχετικό με τα Δημοτικά μας.
Μου απάντησε μία κυρία η οποία μου είπε ότι ο κ. Αντιδήμαρχος δεν θα μπορούσε να μου μιλήσει εκείνη τη στιγμή διότι είχε κάποια συνεργασία.
Για να μην απασχολώ τον κ. Αντιδήμαρχο, έθεσα την ερώτησή μου σε γνώση της κυρίας, της είπα βεβαίως το όνομα μου και την παρεκάλεσα να διαβιβάσει την ερώτησή μου στον κ. Αντ/ρχο και στη συνέχεια να μου απαντήσει σχετικά όποτε θα είχε το χρόνο πράγμα το οποίο μου είπε ότι θα κάνει.
Όπως ήδη πιθανώς να καταλάβατε, απάντηση δεν πήρα ποτέ και δεν θέλω να πιστέψω ότι ο υπαίτιος της μη απαντήσεως θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο κ. Αντ/ρχος τον οποίο γνωρίζω, συμπαθώ και εκτιμώ ιδιαίτερα και στον οποίο πιθανώς απολύτως τίποτε εν προκειμένω να μην του διαβιβάστηκε.
Βέβαια στον τόπο που ζούμε, το να μην είμαστε συχνά συνεπείς στο χρόνο που ούτως η άλλως τον έχουμε χύμα, το να μην απαντάμε σε επιστολές και άλλα τέτοια γραφικά τα έχουμε συνηθίσει και έτσι και εγώ υπέθεσα ότι η απαξίωση στην έμμεση ερώτηση μου προς τον κ. Αντ/ρχο ήταν κάτι που θα έπρεπε να θεωρώ πιθανό να συμβεί εφ’ όσον η απάντηση προς έναν πολίτη μπορεί για μερικούς να αποτελεί είδος πολυτελείας!
Όμως, χωρίς να γνωρίζω τους λόγους για τους οποίους δεν επήρα ποτέ απάντηση μέχρι και σήμερα, και όπως θα με δικαιολογήσετε πιθανώς και σεις, παραμένω ιδιαίτερα απογοητευμένος από την σιωπή που εισέπραξα αντί απαντήσεως στο τηλεφώνημα μου.
Παίρνω λοιπόν την ευκαιρία να εκφράσω την άποψή μου για την αιτία που δημιουργούνται τέτοιου είδους ατυχείς συμπεριφορές που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να βλάπτουν την καλή εικόνα που αυτόν τον καιρό προσπαθεί και βασικά κατορθώνει ο Δήμος μας αλλά και ασφαλώς και οι περισσότεροι εργαζόμενοι η οι υπηρετούντες σ’ αυτόν, με πολλές θυσίες , να δίνουν προς τα έξω.
Πρέπει όμως κάποτε να αντιληφθούμε ότι μεταξύ άλλων, το να είσαι ασυνεπής δεν είναι μόνον θέμα χαρακτήρα. Κατά τη δική μου γνώμη είναι και θέμα παιδείας. Το να φέρεσαι πολιτισμένα, με μια κοινωνική συμπεριφορά που να δείχνει ότι σέβεσαι τον συμπολίτη η τον συνδημότη σου είναι και αυτό θέμα παιδείας.
Το να υπολογίζεις τον συνάνθρωπό σου και όταν ακόμη- κακώς βέβαια αισθάνεσαι ότι- τον έχεις του χεριού σου, αυτό είναι θέμα αγωγής αλλά και συνδέεται και με τα απωθημένα σου συμπλέγματα. Το να αγνοείς κάποιον που σε έχει ανάγκη, είναι θέμα ανθρωπιάς και ανατροφής.
Και – καλή ώρα που λένε – το να μην υπολογίζεις κάποιον στον οποίο από την υπηρεσιακή σου θέση έχεις υποχρέωση να απαντήσεις όταν αυτό είναι καθήκον σου, είναι θέμα όχι μόνο περιφρόνησης αλλά και επίδειξη ανευθυνότητας και κάκιστου τρόπου συμπεριφοράς και τέλος είναι και θέμα ζημίας την οποία προξενείς στο σύνολο και στον ευλογημένο αυτό τόπο που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να σώσουμε από την κατάρρευση.
Και εάν μεν αυτός ο τρόπος ζωής περιορίζεται στο αυστηρό προσωπικό σου περιβάλλον, μικρό το κακό, εάν όμως μέσω της εργασίας σου έχεις να κάνεις με την κοινωνία που σε περιβάλλει, τότε οφείλεις να ακολουθείς τους κανόνες σοβαρής και υπεύθυνης συμπεριφοράς και τότε επίτρεψε μου να σου πω ότι έχεις την απόλυτη υποχρέωση να είσαι άψογος και παράδειγμα προς μίμηση.
Αυτό το τελευταίο μου φαίνεται δυστυχώς χλομό και άπιαστο με τα σημερινά δεδομένα.
Δεν θα ήταν ίσως άσκοπο οι Ο.Τ.Α. μας, στις περιπτώσεις που τούτο κρίνεται αναγκαίο και εφ΄ όσον τούτο είναι επιτρεπτό και εφικτό, να φροντίσουν να βρουν τρόπους βελτιώσεως – όπου χρειάζεται – του τρόπου βελτιωμένης επικοινωνίας των Υπηρεσιών με τους πολίτες και δημότες. Αισθάνομαι ότι μέχρι και σήμερα η καλή αυτή επικοινωνία αποτελεί ακόμη…..πολυτέλεια εκτός βέβαια εξαιρέσεων.
Οι εξαιρέσεις όμως αυτές είναι ακόμη ελάχιστες και η εικόνα βρίσκεται ακόμη πάρα πολύ μακριά από το μέσο Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η αντίληψή μου είναι, ότι έτσι και ο μέσος Έλληνας εξασφαλίσει την πολυπόθητη θέση, καβαλάει το – κατά τα άλλα – εφήμερο καλάμι και απογειώνεται στους αιθέρες παριστάνοντας την εξουσία αυτή καθ’ εαυτή – έχω πολύ πρόσφατα παραδείγματα – και τότε…..αλλοίμονο στους πληβείους.
Όμως να μη σας κουράζω περισσότερο με τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου με την σοβαρότητα και την συμπεριφορά που θα έπρεπε να έχουν των όσων τα επαγγέλματα σχετίζονται άμεσα με τον πολίτη. Πιστεύω πάντως ότι μερικά τουλάχιστον σεμινάρια θα ήσαν ευεργετικά.
Σεμινάρια γύρω από την ανάγκη σοβαρής και συνεπούς αντιμετωπίσεως των εκάστοτε θεμάτων του πολίτη καθώς όμως και σεβασμού του πολίτη η δημότη προς τον υπάλληλο, που σίγουρα πολύ σύντομα θα λειτουργούσαν με προϋπόθεση βεβαίως την αμοιβαιότητα και με αποτελέσματα ιδιαίτερα ευεργετικά για το σύνολο.
Δεν γνωρίζω ποιοί θα μπορούσαν να πρωτοστατήσουν στην ανάληψη ενός τέτοιου έργου. Υποθέτω βέβαια άνθρωποι, που από το σπίτι τους, από το σχολειό τους και από την ίδια τους την επιθυμία, έμαθαν, εμπέδωσαν και ενστερνίστηκαν τα όσα διδάχθηκαν περί του σωστού τρόπου ζωής.
Τόσα και τόσα π.χ. διδάσκονται χρόνια από τους Ο.Τ.Α. Πειράζει να προστεθεί και ένα μάθημα καλής αγωγής η ορθής συμπεριφοράς εάν το προτιμάτε.
Τελικά αισθάνομαι την ανάγκη να προσθέσω ακόμα κάτι:
«Το να αφήνεις αναπάντητο κάποιον που ζήτησε μια απλή πληροφορία και ακόμη περιμένει απάντηση, δεν είναι ούτε παραδεκτό άλλο ούτε και ιδιαίτερα τιμητικό και πόσο μάλλον ευγενικό».
Νομίζω πως είναι καιρός πια να εκπολιτιστούμε κάπως περισσότερο.
{jcomments on}
