Ο τελευταίος ρόλος της Τζούλια Ρόμπερτς την επηρέασε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός πιστεύει ότι ο ρόλος της ως μητέρας ενός έφηβου τοξικομανούς στην ταινία «Ben Is Back» δεν ήταν μόνο ένας από τους πιο απαιτητικούς χαρακτήρες που έπρεπε να ενσαρκώσει μέχρι σήμερα, αλλά επηρέασε και την οικογενειακή της ζωή με τρόπους που δεν περίμενε.
Παραδέχτηκε ότι έγινε πιο αυστηρή γονέας στα ηλικίας 14 ετών δίδυμα παιδιά της, τον Φιν και τη Χέιζελ και τον 11 ετών Χένρι.
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «The Sun», η 51χρονη αναγνώρισε ότι «είναι πολύ προσεκτική όταν ανοίγει την τηλεόραση».
«Είναι ενδιαφέρον να προσπαθείς να μεγαλώσεις παιδιά αυτές τις μέρες, επειδή είναι όλα τόσο καινούργια – τα άγχη, οι πηγές πληροφόρησης, έχοντας έτσι τον κόσμο στο χέρι» πρόσθεσε η Ρόμπερτς. «Προσπαθώ να τους κρατήσω μακριά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επειδή δεν καταλαβαίνω γιατί πραγματικά τα χρειάζονται αυτήν τη στιγμή».
Το έντονο θέμα της ταινίας την έκανε να μάθει περισσότερα για τα ναρκωτικά και τις πιέσεις της εφηβικής ζωής.
«Είμαι μια αυστηρή μητέρα, δεν χάνω πραγματικά την ψυχραιμία μου, αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικό τα παιδιά να γνωρίζουν τα όριά τους», είπε για την ανατροφή των παιδιών και για το ότι εργάζεται στο Χόλιγουντ». «Αν συμβεί κάτι δεν τους τιμωρώ, προτιμώ να συζητώ μαζί τους. Νομίζω ότι το σοβαρό μου πρόσωπο είναι αρκετή τιμωρία»…..τόνισε.
Μια ήρεμη και φυσιολογική οικογενειακή ζωή είναι σημαντική για την Ρόμπερτς, η οποία εξήγησε ότι εργάζεται σκληρά για να διατηρήσει την ισορροπία. Τα παιδιά της κάνουν τακτικά δουλειές, όπως να στρώνουν τα κρεβάτια τους και να τακτοποιούν τα ρούχα επειδή είναι «σημαντικές δεξιότητες ζωής»…..όπως ανέφερε.
«Η επιθυμία να διατηρήσουμε την οικογένειά μας ακέραιη είναι κάτι που ο σύζυγός μου και εγώ θεωρούμε προτεραιότητα. Για δύο άτομα που εργάζονται στη βιομηχανία του θεάματος, είναι εκπληκτικό. Έχουμε εργαστεί μόνο μία φορά ταυτόχρονα χωριστά»…..είπε.
Η Τζούλια Ρόμπερτς και ο σύζυγός της, κάμεραμαν Ντάνι Μόντερ γιόρτασαν 16 χρόνια γάμου τον περασμένο Ιούλιο.
