Η αντίδραση ορισμένων ευαισθητοποιημένων γυναικών για τη χυδαιότητα του πρωτοσέλιδου του «Μακελειού» συνεισέφερε σημαντικά στον διαρκή αγώνα να μπει φραγμός στην ασυδοσία ορισμένων εντύπων, τα οποία κακοποιούν καθημερινά την ενημέρωση.
Σεξισμός, ακροδεξιές ιδεοληψίες, ευτελισμός της διαφορετικότητας, γαγγραινώδη κοινωνικά και πολιτικά στερεότυπα, πολιτικά απωθημένα, φασίζουσα στρατηγική της έντασης και αντιμετώπιση του άλλου, όχι αποκλειστικά του πολιτικού προσωπικού, ως εχθρού, εκ-βαρβαρισμός της γλώσσας.
Αυτά τα τρισβάρβαρα ελληνικά, επιπέδου Τρούμπας, που σε προδιαθέτουν ότι έχεις να κάνεις με ζηλωτές, μακελεμένα μυαλά, με μίσος αβυσσαλέο.
Μπορεί αυτή τη φορά να ήταν ορισμένες ευαισθητοποιημένες γυναίκες που έθεσαν το θέμα της αντίδρασης απέναντι στα νέο-χουντικά «σταγονίδια», ωστόσο φυλλάδες σαν το «Μακελειό» δεν αποτελούν ένα «στιγμιαίο», αλλά ένα διαρκές έγκλημα.
Σήμερα οι «παστρικές» γυναίκες του δημόσιου βίου, χθες ο «τύραννος» Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αντιπροχθές ο «προδότης» ή ο «μαφιόζος» πρωθυπουργός, συχνά ο ιστορικός ιδρυτής της κεντροδεξιάς παράταξης (σ.σ.: διαρκές απωθημένο των χουνταίων), ο αρχιεπίσκοπος, ένας υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας κ.ά. Κοινό χαρακτηριστικό των επιθέσεων το αβυσσαλέο μίσος για τη δημοκρατική διαδικασία.
Τα στερεότυπα του εκ-φασισμένου λόγου που αντιμετωπίζει τον άλλο ως εχθρό, που πρέπει να συνθλιβεί στις μυλόπετρες του μίσους και να λοιδορηθεί από προδότης ως διαφορετικός. Η κλίμακα των επιθέσεων και της πολεμικής είναι μεγάλη και δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία.
Έχω τη γνώμη ότι το «Μακελειό» δεν πρέπει κυρίως να εμπίπτει στην αρμοδιότητα της ΕΣΗΕΑ, αφού δεν συνιστά ενημέρωση αλλά ύβρη της ενημέρωσης. Τα πειθαρχικά της Ένωσης όμως οφείλουν να παρέμβουν. Η παρουσία του δεν συνιστά ούτε ένδειξη λειτουργίας του πλουραλισμού.
Κανείς άνθρωπος της ενημέρωσης, ούτε υπό καθεστώς ανέχειας, δεν μπορεί να στηρίζει τη βαρβαρότητα. Το χρέος της επαγρύπνησης και της αποδοκιμασίας σε ότι ευτελίζει τις θεμελιώδεις δημοκρατικές και ανθρώπινες αξίες πρέπει να είναι διαρκές, γενικευμένο για όσους και όσες υφίστανται την πολεμική και σε κάθε περίπτωση όχι επιλεκτικό.
Δεν αντιδρούμε όταν πλήττονται οι «δικοί μας» και σιωπούμε όταν λοιδορούνται οι «άλλοι». Στόχος των νοσταλγών της χούντας είναι διπλός.
Πρώτον, η απαξίωση της δημοκρατικής λειτουργίας, γι’ αυτό οφείλουμε να αντί-παλεύουμε τη στρατηγική της έντασης, που αποτελεί φασίζουσα και επ’ ουδενί προοδευτική επιλογή.
Δεύτερον, η απαξίωση της διαφορετικότητας, προκειμένου να πληγούν δικαιώματα, μερικά εκ των οποίων θεσμοθετήθηκαν πρόσφατα, που δήθεν αποτελούν περιττή πολυτέλεια για τα στερεότυπα της αρρωστημένης τους προπαγάνδας.
Η αρμοδιότητα αντιμετώπισης των ρυπαρών δημοσιευμάτων ακραίου κιτρινισμού τύπου «Μακελειό» ανήκει κατά κύριο λόγο στις δικαστικές και τις αστυνομικές αρχές, που οφείλουν να δράσουν.
Η δυναμική της επιρροής των νοσταλγών της χούντας παραμένει περιθωριοποιημένη, ωστόσο υπερβαίνει πλέον τη γραφικότητα, ιδιαίτερα στον βαθμό που «αναβαθμίζεται» και αποκτά σύγχρονες παραλλαγές.
Υ.Γ. Ο Σταύρος Καπάκος είναι γενικός γραμματέας του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
