Η πολιτική επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες υπήρξε εξαιρετικά «πυκνή» -σε σημείο τέτοιο που να έχουμε αρκετές ενδείξεις πως οι όροι του παιχνιδιού στην πολιτική σκακιέρα αλλάζουν. Και αυτό γεννά νέες προκλήσεις και ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν για τους βασικούς παίκτες της πολιτικής μας ζωής.
Οι εξελίξεις ήταν πυκνές όχι μόνο επειδή επί τρεις ημέρες διεξαγόταν μία υψηλού επιπέδου κοινοβουλευτική διαδικασία που έδωσε σε όλους την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν την τακτική τους, αλλά και διότι ο χιονιάς δεν άφησε πίσω του μόνο χιόνια, αλλά και μία κυβέρνηση με εξαντλημένο το πολιτικό της κεφάλαιο και με πληγωμένο το προφίλ της ως «καλού διαχειριστή».
Ταυτοχρόνως, πέραν των πολιτικών παρενεργειών του χιονιά και της απογύμνωσης της κυβέρνησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εμβόλιμα στην πολιτική επικαιρότητα αναφάνηκαν και νέα ζητήματα: για παράδειγμα, η υπόθεση Φουρθιώτη, οι «εκλεκτικές συγγένειές» του με εξέχοντες «γαλάζιους», αλλά και η προνομιακή ανταλλαγή θλιβερών μηνυμάτων με τον υπουργό Επικρατείας και εξ απορρήτων του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μία υπόθεση από μόνη της.
Όπως, βεβαίως, και οι εξελίξεις γύρω από το σκάνδαλο Novartis…
Με αυτά τα δεδομένα, είναι σαφές ότι τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την αξιωματική αντιπολίτευση, στον ορίζοντα αχνοφαίνονται νέες προκλήσεις -το ίδιο ισχύει και για το Κίνημα Αλλαγής.
Για την κυβέρνηση, για παράδειγμα, προφανώς δε θα είναι απλή και εύκολη υπόθεση να αφήσει πίσω της τη συσσωρευμένη φθορά και να μπορέσει να «ανασάνει» πολιτικά, μετά το φιάσκο του χιονιά, αλλά και τις αποκαλύψεις Φουρθιώτη. Πολλώ δε μάλλον όταν έχει μπροστά της μία πανδημία που ακόμη «δαγκώνει», αλλά και την επελαύνουσα ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, μένει να φανεί πώς θα αξιοποιήσει την δυναμική πρωτοβουλιών που φαίνεται τον τελευταίο καιρό να παίρνει ο Αλέξης Τσίπρας, σε μία προσπάθεια να «ζωντανέψει» τα ποσοστά του κόμματός του.
Επιπροσθέτως, ξεχωριστή πρόκληση αποτελεί για την Κουμουνδούρου το να μπορέσει να αποφύγει την εσωστρέφεια με αφορμή τις προτάσεις που κατέθεσε ο πρόεδρος του κόμματος για την αλλαγή εκλογής αρχηγού και Κεντρικής Επιτροπής.
Πέραν αυτών, η Κουμουνδούρου μένει να επανεξετάσει κατά πόσον η πολιτική επένδυση στη «σκανδαλολογία» – που τώρα έχει τη μορφή της «υπόθεσης Φουρθιώτη – μπορεί να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα – πάντως, η υπόθεση Novartis αποτέλεσε ένα σαφές μάθημα περί του αντιθέτου.
Σε ότι αφορά στο Κίνημα Αλλαγής, μόνο προκλήσεις διακρίνονται στον δρόμο του Νίκου Ανδρουλάκη: Κυρίως το Μαξίμου, αλλά δευτερευόντως και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταστήσει σαφές προς την Χαριλάου Τρικούπη ότι ο…«μήνας του μέλιτος» τελείωσε, ενώ η ΝΔ φαίνεται ότι ανάγει εφεξής σε κεντρική της γραμμή την τακτική «τελειώστε το ΚΙΝΑΛ».
Αυτό, εκ των πραγμάτων, αναγκάζει τον Νίκο Ανδρουλάκη να αρχίσει να παίρνει θέσεις επί παντός του επιστητού, καθώς μπορεί η ως τώρα «ψυχραιμία» και μετριοπάθεια που εκπέμπει ο νέος αρχηγός του κόμματος να ελκύει, όμως στην πολιτική η σιωπή δεν είναι χρυσός. Τουλάχιστον όχι για πάντα.
