Θα αναγνωρίσει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ η Αθήνα;

«Η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ είναι οι δύο πόλεις που επηρέασαν την ανθρωπότητα περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες. Πρέπει να αφήσουμε στους Εβραίους να πάρουν την Ιερουσαλήμ, αυτοί την έκαναν διάσημη»
Ουΐνστον Τσώρτσιλ

«Η θέα της Ιερουσαλήμ είναι η ιστορία του κόσμου. Είναι κάτι περισσότερο, είναι η ιστορία  του ουρανού και της γης»
Μπέντζαμιν Ντισραέλι

Πέρασαν 42 χρόνια από την επανίδρυση του Ισραήλ, το 1948, μέχρι η Ελλάδα, το 1990, ν’ αποφασίσει ν’ αναγνωρίσει επίσημα την ύπαρξη του εβραϊκού κράτους.

Σήμερα, που αργά-αργά αλλά σταθερά, αρκετά κράτη αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, η Ελλάδα θα χρειαστεί μήπως άλλα 42 χρόνια για να προβεί στην αναγνώριση αυτή; Οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται σε ανώτατο επίπεδο.

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος, μίλησε πρόσφατα με τα καλύτερα λόγια για τις σχέσεις των δύο χωρών. Η σύνδεση του Ισραήλ, με την Κύπρο και την Ελλάδα, με τον αγωγό που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Ισραήλ, είναι γεγονός τετελεσμένο. Ο αγωγός αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο.

Παρόμοιος δεσμός της Ελλάδας με το Ισραήλ δεν υπήρξε ποτέ, στα 70 χρόνια ζωής του Ισραήλ. Τώρα, όχι αύριο, είναι αναγκαίο οι σχέσεις των δύο κρατών να γίνουν πιο στενές.

Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η ιστορική απόφαση της Αθήνας, να πάρει την Πρεσβεία μας από το Τελ Αβίβ και να την μεταφέρει στην Ιερουσαλήμ. Με την ενέργεια αυτή, οι σχέσεις των δύο κρατών θα γίνουν αδιάρρηκτες.

Θα έχουμε μία «Ιερή Συμμαχία Ελλάδος-Ισραήλ» σε όλους τους τομείς, όπως πολιτιστικούς, οικονομικούς, αμυντικούς και άλλους, γιατί το Ισραήλ είναι η χώρα του μεγάλου μέλλοντος, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, που του δημιουργούν οι γείτονές του.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο στενοί δεσμοί, φιλίας και συμφερόντων με μία χώρα και να μην της αναγνωρίζουμε την πρωτεύουσά της. Η Ευρώπη παλαιά, αλλά και πρόσφατα, έχει δείξει τα αντι-ισραληνικά της αισθήματα.

Την Ευρώπη αυτή θα την ακολουθήσει και η Ελλάδα; Δεν μπορεί να έχεις παράδειγμα τους άλλους Ευρωπαίους όταν εσύ είσαι στενός φίλος του Ισραήλ. Πάντα στις σχέσεις των κρατών υπάρχουν τα συμφέροντα που καθορίζουν την πολιτική τους απέναντι στους άλλους.

Και τίθεται ένα βασικό ερώτημα: Έχει η Ελλάδα συμφέροντα με το Ισραήλ, ώστε να παραβλέψει την πολιτική σκοπιμότητα των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να συνάψει τέτοια συμμαχία με το Ισραήλ, ώστε να προβεί στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσας του εβραϊκού κράτους;

Σίγουρα έχει τέτοια συμφέροντα που η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ είναι επιβεβλημένη. Ο αγωγός που θα συνδέσει το Ισραήλ με την Ελλάδα, είναι ο μεγαλύτερος αγωγός στον κόσμο. Σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα καταλάβει το μέγεθος αυτής της σύνδεσης, και τι καλά και πρόοδο θα φέρει στην πατρίδα μας.

Όταν όμως μιλάμε για την Ιερουσαλήμ, πρέπει να γνωρίζουμε και την ιστορία της. Πόσοι όμως την ξέρουν; Η ιστορία της συγκλονίζει. Αμέτρητες οι σφαγές του εβραϊκού λαού από τους αμέτρητους κατακτητές της.

«Ο Ισραήλ είναι λαός μεγάλων παθημάτων. Λιμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, επιδρομές αλλόφυλων, πολιορκίες και ήττες, μετοικεσίες και εξανδραποδισμοί, χαρακτηρίζουν τη ζωή του Ισραήλ. Είκοσι και πλέον αιώνες, αγνόησαν την ύπαρξη του Ισραήλ, αλλά και ο Ισραήλ, αγνόησε τους αιώνες. Οι αιώνες, αγνοώντας τον Ισραήλ δεν τον ενίκησαν. Ο Ισραήλ, αγνοώντας τους αιώνες, τους ενίκησε» (Παν. Κανελλόπουλος).

Οι Ρωμαίοι βασάνισαν, έσφαξαν, πέταξαν έξω από την Ιερή πόλη του Βασιλιά Δαβίδ, σχεδόν όλους τους Εβραίους της. Ακόμη και οι διωγμοί του Χίτλερ, πήραν μαθήματα από τους διωγμούς των Ρωμαίων.

Το Ολοκαύτωμα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά κάποιο τρόπο, είναι μια φρικτή αντιγραφή των σφαγών του εβραϊκού λαού από τους Ρωμαίους, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε τους Σταυροφόρους, τους Πέρσες, τους Μαμελούκους, τους Οθωμανούς, τους Άραβες του Ιμπραήμ, που ζήτησε την ταπείνωση των Εβραίων και πήρε την απάντηση: «Προτιμάμε να πεθάνουμε, παρά να παραδώσουμε τα παιδιά μας σε αιώνια σκλαβιά».

Δεν ξεχνάμε τα Πογκρόμ των Ρωσοεβραίων, τις υποχρεωτικές μετακινήσεις τους στη Σιβηρία, όπου πέθαιναν κατά χιλιάδες και τη φυγή τους προς την Ιερουσαλήμ, μετά από βασανιστικές ταλαιπωρίες.

Καμία άλλη πόλη στην κόσμο δεν κατακτήθηκε από τόσους διαφορετικούς κατακτητές και δεν σφαγιάστηκε τόσο απάνθρωπα σκληρά, ο εβραϊκός πληθυσμός της.

Όλοι οι κατακτητές της Ιερουσαλήμ, έκαναν την πόλη ένα φτωχό ερείπιο, οι φτωχότεροι Εβραίοι παρέμειναν, ζώντας σε σωρούς από σκουπίδια, γιατί οι νόμοι των βαρβάρων κατακτητών της, έλεγαν ότι ένας Εβραίος δεν επιτρέπεται να ξανακτίσει το κατεστραμμένο σπίτι του.

Όμως, ανάμεσα στους τόσους βάρβαρους και δολοφόνους κατακτητές της Ιερουσαλήμ, υπάρχει κι ένας υπερασπιστής της, ο Μέγας Αλέξανδρος ο Μακεδόνας. Οι στρατηγοί του ζητούν από τους Εβραίους να βάλουν το άγαλμα του Αλέξανδρου μέσα στο Ναό.

Οι Ραββίνοι αρνούνται και ζητούν ακρόαση με τον Αλέξανδρο. Τον συναντούν και του εξηγούν ότι είναι αδύνατον να βάλουν το άγαλμά του στο Ναό.

Ο Αλέξανδρος καταλαβαίνει και απορρίπτει την πρόταση των στρατηγών του. Και πριν αναχωρήσει από τη συνάντησή του με τους Ραββίνους, εκείνοι του προτείνουν, για να τον τιμήσουν, να δώσουν το όνομά του στα νεογέννητα αγόρια και κορίτσια, όσα θα γεννηθούν για ένα χρόνο.

Ο Αλέξανδρος το αποδέχεται ενθουσιασμένος και αποχωρώντας, προσκυνά τον Αρχιραββίνο του Ναού. Αυτό είναι το μεγαλείο του Ελληνισμού. Ακόμη και σήμερα, ύστερα από τόσους αιώνες από εκείνη την ιστορική συνάντηση, οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο, όπου κι αν βρίσκονται, στη Διασπορά ή στο Ισραήλ, δίνουν στα νεογέννητα παιδιά τους το όνομα Αλέξανδρος και Αλεξάδνρα. Χαρά μου, που ο άνδρας της κόρης μου, που προέρχεται από την Ουκρανία, φέρει το όνομα Αλέξανδρος.

Όλη η ιστορία της Ιερουσαλήμ, από το βασιλιά Δαβίδ που την έκανε πρωτεύουσα του Ισραήλ, πριν 3.000 χρόνια, μέχρι τις μέρες μας, είναι μια ιστορία που περικλείει την ιστορία όλου του κόσμου.

Επομένως, η ιστορία της Ιερουσαλήμ, που στις μέρες μας παίρνει μια ένδοξη τροπή, με την αναγνώρισή της ως πρωτεύουσας του σημερινού Ισραήλ, είναι και προς το συμφέρον της Αθήνας, να συνδέσει τις τύχες της για το μέλλον με την αιώνια αυτή Αγία Πόλη.

Η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε στο διάβα των αιώνων, πολλές φορές. Όμως από τις στάχτες της αιώνιας συμφοράς της, υπήρχαν πάντα οι σπόροι της αναγέννησης του Ιουδαϊσμού. Δυο χιλιάδες χρόνια, οι Εβραίοι σ’ όλο τον κόσμο, τελειώνοντας την εξιστόρηση της Εξόδου, γύρω από το Πασχαλινό τραπέζι, εύχομαι όλοι «και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ».

Ποιος άλλος λαός περίμενε 2.000 χρόνια, να γυρίσει στην αιώνια πρωτεύουσά του; Εδώ θα αναφέρω μια μικρή αναφορά από επιστολή του Έλι Βίζελ το 2010, προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα: «Όταν ένας Εβραίος επισκέπτεται την Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά, δεν είναι η πρώτη φορά, είναι επιστροφή στην πατρίδα».

Η Ελλάδα έχει καλές σχέσεις με τον Αραβικό κόσμο, αυτό όμως δεν την εμποδίζει να έχει άριστες σχέσεις με το Ισραήλ, αναγνωρίζοντας την Ιερουσαλήμ ως την πρωτεύουσα του Ισραήλ. Ας μην ξεχνάμε ότι οι τρομοκρατικές αραβικές οργανώσεις, της Χαμάς, της Χεσμπολάχ, της Φατάχ, παραμένουν προσηλωμένες στον βίαιο αφανισμό του Ισραήλ.

Μια ελληνική αναγνώριση της Ιερουσαλήμ, θα κάνει όλες τις οργανώσεις των Αράβων τρομοκρατών, που θέλουν την καταστροφή του Ισραήλ, να σκεφτούν σοβαρά αν η στάση τους πρέπει να είναι καταστροφική ή όχι απέναντι στο εβραϊκό κράτος. Τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι με το Ισραήλ.

Η Ελλάδα είναι πάντα στο πλευρό της Ειρήνης, μιας ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, που περιλαμβάνει και το Ισραήλ. Σε όλο το Ισραήλ, χθες, σήμερα, αύριο, ακούς μόνο μία λέξη, από όλους τους Ισραηλινούς, τη λέξη «Σαλώμ», που σημαίνει ειρήνη.

Και ο λαός του Ισραήλ, πρώτος απ’ όλους, μέσα από τα θεόπνευστα κείμενα της Βίβλου, τραγούδησε την ειρήνη, αλλά και που τόσο ακριβά την πλήρωσε και την πληρώνει ακόμη, να έχει σαν βασικό του χαιρετισμό το «Σαλώμ».

Ελπίζω πως η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από την Αθήνα, θα συμβάλλει τα μέγιστα στην εδραίωση της ειρήνης, που τόσο ανάγκη την έχει όλη η περιοχή της Μεσογείου.