Μία «ανήσυχη ηρεμία» διακατέχει τους διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον και την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, καθώς αδυνατούν να αναλύσουν τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν και να καταλήξουν σε συμπεράσματα για τις προθέσεις του απέναντι στη Συρία, την Ελλάδα και την Κύπρο.
Με τους Κούρδους απλά δεν θα τα βγάλει ποτέ πέρα, διότι οι άνθρωποι αγαπούν τη γη τους, τον τόπο τους…. Αυτό που βιώνουμε είναι απλά ένα «μπούλιγκ» διαρκείας για να επιτύχει χωρίς κόστος τους σκοπούς τους;
Διότι, ως γνωστόν, ούτε η Αθήνα, ούτε η Λευκωσία, έχουν την παραμικρή διάθεση να εμπλακούν σε συγκρούσεις, που στο τέλος θα διαλύσουν τις οικονομίες τους.
‘Η πρόκειται για ένα σχέδιο, επίτευξης των όποιων σκοπών των, και με πολεμικά μέσα και σε μία εποχή όπου δεν δείχνει πρόθεση κανένας εκ των μεγάλων και δυνατών να τον εμποδίσουν έστω, για να μην βάλει φωτιά στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.
Είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας, και οι αναλυτές των μυστικών υπηρεσιών ταλαιπωρούνται να καταλήξουν σε ασφαλή κρίση. Πιστεύεται πως τα πάντα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα της εισβολής στη Συρία, όπου τα πράγματα είναι ζόρικα και η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης των επιχειρήσεων τον εκνευρίζει.
Εάν νικήσει τους Κούρδους της Συρίας (YPG) στο Αφρίν, θα συνεχίσει και προς άλλες περιοχές, ελπίζει από κοινού με τους Αμερικανούς, οι οποίοι – μετά τις επαφές σε ανώτατο επίπεδο – τις τελευταίες 6 ημέρες, είναι περισσότερο προβληματισμένοι από πριν.
Θα στοιχηματίσω ότι δεν θα βρεθεί ούτε ένας σοβαρός αναλυτής στην Ουάσιγκτον που θα υποστηρίξει ότι στέφθηκαν με επιτυχία οι αποστολές των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, Ρεξ Τίλερσον και Τζέιμς Μάτις και του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, στην Άγκυρα και τις Βρυξέλλες. Οι Αμερικανοί γραφειοκράτες είναι αφελείς…
Αλλά όχι τόσο αφελείς για να μην αντιληφθούν ότι η Τουρκία με τον Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρία είναι μία χαμένη υπόθεση για τις Ηνωμένες Πολιτείες και γενικά τη Δύση. Το πλέον σίγουρο είναι ότι σκέφτεται «μουσουλμανικά» που σημαίνει ότι απεχθάνεται οτιδήποτε το χριστιανικό.
Την ίδια στιγμή τον κυριαρχεί μίσος για τους Αμερικανούς, καθώς δεν μπορούν να του βγάλουν από το μυαλό ότι δεν έχουν σχέση με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016.
Στην Ουάσιγκτον θεωρούν πως όλα ξεκινούν από αυτή τη βεβαιότητα του Ερντογάν πως οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ συνωμότησαν με τον Ιμάμη Γκιουλέν για να τον ανατρέψουν.
Από τη στιγμή που ο πρόεδρος της Τουρκίας αρνείται να αποδεχθεί το αυτονόητο, οι σχέσεις του με την Αμερική θα είναι πάντα ανταγωνιστικές, αλλά πάνω απ’ όλα θα είναι εχθρικές. Για να επιστρέψουμε στο αρχικό και βασικό ερώτημα, μπορούμε να καταγράψουμε κάποια συμπεράσματα χωρίς να δύναται κανείς να διαβάσει το ταραγμένο μυαλό του Ταγίπ Ερντογάν.
Πρώτον: Την Κύπρο δεν διανοείται να την χάσει. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σχεδιάζει να ασκεί επιρροή. Η λύση της λεγόμενης «επανένωσης» διά της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, τον βολεύει αφάνταστα διότι θα ελέγχει όλο το νησί. Η λύση των δύο κρατών, που προωθείται από πολιτικούς παράγοντες της Λευκωσίας, επίσης τον βολεύει αφάνταστα…
Δεύτερον: Σε ότι αφορά το Αιγαίο, οι Τούρκοι πέτυχαν να γκριζάρουν την περιοχή των Ιμίων. Λυπάμαι που το λέω αλλά δυστυχώς από το 1996 πρόκειται για μία «νέα πραγματικότητα». Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχθούμε αυτή την «πραγματικότητα».
Αλλά μετά την κρίση των Ιμίων, η Ελλάδα δέχθηκε την απαγόρευση που αφορά τα πλοία, τους στρατούς και τις σημαίες πάνω και γύρω από τις βραχονησίδες. Βεβαίως, η Τουρκία δεν δέχεται καν την γκριζοποίηση των Ιμίων. Πιστεύει ότι οι βραχονησίδες της ανήκουν. Και αυτή η εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει τις δύο χώρες σε πόλεμο.
Ο Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της δημιουργίας μίας Ισλαμικής Δικτατορίας. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτή η πολύ αρνητική εξέλιξη. Για να συνεχίσει να έχει την υποστήριξη του τουρκικού λαού πρέπει να «παίζει» εθνικιστικά και ισλαμικά.
Το να κάνει πολέμους είναι ένας τρόπος να κερδίζει στο εσωτερικό. Να μην το ξεχνάμε. Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν πρόβλημα με το πολιτικό προσωπικό τους. Τι να κάνουμε….Αυτούς έχουμε, με αυτούς θα δουλέψουμε…
Το χειρότερο που συμβαίνει είναι η απουσία ενότητας στην Ελλάδα. Δεν ήταν ποτέ η χώρα τόσο διχασμένη.
Δεν ήταν ποτέ οι πολιτικοί τόσο ποτισμένοι με μίσος για τους αντιπάλους τους. Με αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μία πιθανή πολεμική πρόκληση με αντίπαλο την Τουρκία.
Στην Κύπρο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα βρίσκουν πιο εύκολα, ιδιαίτερα όταν κινδυνεύει η Πατρίδα. Αντίθετα, στην Ελλάδα δεν ενώνει τους πολιτικούς ούτε ο κίνδυνος εθνικής τραγωδίας. Και αυτό είναι πηγή μεγάλης ανησυχίας.
Υ.Γ. Η Ελλάδα χάνει όταν επικρατεί η διχόνοια: Στα εθνικά θέματα δεν χωρούν μικροκομματισμοί.
Υ.Γ.1. Τελεσίγραφο από τον Ερντογάν: Θέλει συν διαχείριση αερίου και μοντέλο δυο κρατών.
{jcomments on}
