«Δεν μου αρέσει η δημοσιότητα. Θα σας μιλήσω για τον Στρατηγό – τον άντρα μου – αλλά για μένα να μη γράψετε ούτε λέξη!».
Ήταν λίγο μετά το τέλος του Αγώνα και την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, όταν ο δημοσιογράφος του ελληνικού περιοδικού «ΕΙΚΟΝΕΣ», Παναγιώτης Ν. Ευστρατίου, λάμβανε την αμετάκλητη απόφαση της Βασιλικής Ντέκα ή κυρίας Διγενή, όπως την γνώριζαν στη γειτονιά, να μην αναφέρει πολλά για τον εαυτό της.
Της γυναίκας πίσω από τον Γρίβα που ο κόσμος δεν γνώρισε και που περίμενε στωικά τον σύζυγό της επί πέντε χρόνια να γυρίσει πίσω.
«Τον παντρεύτηκα από έρωτα»
Αν και δεν εμφανίστηκε ποτέ δημοσίως κατά τη διάρκεια της πενταετίας του αγώνα της ΕΟΚΑ, ο δημοσιογράφος την περιέγραφε ως μία «κομψή Αθηναία, ντυμένη με λεπτό γούστο και ένα χαμόγελο που της προσέδιδε μία ξεχωριστή γλυκύτητα».
Η Βασιλική Ντέκα, ήταν κόρη του φαρμακοποιού Ντέκα και η γνωριμία της με τον Γεώργιο Γρίβα προέκυψε από τη γνωριμία του με τον ταγματάρχη θείο της Ευστάθιο Ντέκα, που γνώρισε στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας.
«Ερχόταν συχνά στο πατρικό μου σπίτι. Έτσι γνωριστήκαμε. Ανεπτύχθη αμοιβαίο αίσθημα, που κατέληξε στον γάμο μας. Ναι είναι αλήθεια ότι παντρεύτηκα τον Στρατηγό το 1939 από έρωτα».
«Ο άνδρας μου είναι στρατιώτης»
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο δημοσιογράφος ρώτησε την Κική Γρίβα πώς δέχθηκε τις αμέτρητες ειδήσεις του θανάτου του συζύγου της. Η απάντησή της ήταν αποστομωτική.
«Ο σύζυγός μου είναι στρατιώτης. Ανέκαθεν τον θυμάμαι να πολεμά. Οι στρατιώτες πεθαίνουν στις μάχες. Αυτή είναι η μοίρα τους. Ψυχικά είχα προετοιμαστεί και για τα χειρότερα πλήγματα. Ποτέ δεν ξέχασα ότι είμαι η γυναίκα ενός στρατιώτη που πολεμούσε για την απελευθέρωση της πατρίδας του.
Ενημερώθηκα χιλιάδες φορές για τον θάνατό του, όμως ποτέ δεν πίστεψα, ήμουν πάντα ένας “Άπιστος Θωμάς”. Ο σύζυγός μου ήταν ένας γρανίτης υγείας. Αν πράγματι ήταν τόσο ασθενικός……όσο τον παρουσιάζουν, πώς άντεξε τόσες κακουχίες».
«Έχω δουλειές στη Θεσσαλονίκη»
Όσον αφορά τον αγώνα της ΕΟΚΑ, η Κική Γρίβα ξεκαθάρισε στον δημοσιογράφο πως η ίδια δεν γνώριζε τίποτα για την προετοιμασία.
«Του Στρατηγού δεν του άρεσε ποτέ να μιλά για αυτό που σκέφτεται. Ο άνδρας μου είναι πολύ «κλεισμένος στον εαυτό του», ιδιαίτερα όταν πρόκειται να δράσει στρατιωτικός.
Έτσι στις 26 Οκτωβρίου 1954 μου ανήγγειλε με απόλυτη φυσικότητα «Φεύγω για δουλειές στη Θεσσαλονίκη. Μην ανησυχείς, θα γυρίσω». Από εκείνη τη μέρα έχω να τον ξαναδώ.
Το πρώτο γράμμα μου ήρθε μετά από έξι μήνες. Η εξαφάνισή του δεν με εξέπληξε. Διαισθανόμουν ότι κάτι μεγάλο ετοίμαζε. Τώρα ανυπομονώ να τον σφίξω στην αγκαλιά μου».
«Είμαι πολύ περήφανη»
Κλείνοντας τη σπάνια και ίσως μοναδική συνέντευξη της συζύγου του Γρίβα, η κυρία Διγενή σηκώθηκε φανερά συγκινημένη από την καρέκλα στο διαμέρισμα του 2ου ορόφου της οδού Νήλεως στο Θησείο.
Στον δημοσιογράφο ξεκαθάρισε:
«Είμαι πολύ περήφανη για τον άντρα μου. Εγώ δεν έπαιξα κανένα σημαντικό ρόλο στον αγώνα των Κυπρίων. Μπορείτε να γράψετε για μάχες και ηρωισμούς, για μένα όμως ούτε λέξη!».
