Αφού διαφάνηκε ξανά, από δημοσκοπήσεις και εσωτερικές αντιδράσεις στα κόμματα, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή εγγυήσεων από την Τουρκία, παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και εκ περιτροπής Προεδρία, τις τελευταίες μέρες επιχειρείται στη Λευκωσία – με συνεντεύξεις και δηλώσεις – «αναγκαστική προσγείωση» στην ωμή πραγματικότητα.
Και το ερώτημα είναι: τώρα κατάλαβαν τις τουρκικές προθέσεις και τώρα συνειδητοποίησαν ότι στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι ο έλεγχος της Κύπρου ακόμα και μέσα από μία λύση που θα της δίνει ρόλο και παρουσία στο νησί;
Τώρα αντιλήφθηκαν ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τους Τουρκοκύπριους για να εξυπηρετήσει τα πάγια τουρκικά επεκτατικά σχέδια;
Ενδεχομένως από αφέλεια ή από ψεύτικες υποσχέσεις μεσολαβητών ή ακόμα και από ανάληψη πολιτικού ρίσκου, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και όσοι τον στήριξαν να πίστεψαν πράγματι ότι θα μπορούσε δήθεν να πειστεί η τουρκική πλευρά – και λόγω φυσικού αερίου – ότι είναι προς όφελός της η σωστή λύση. Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς να πιστέψουμε αυτή την «αθώα προσέγγιση».
Δυστυχώς, το πιο σίγουρο είναι ότι νόμισαν πως αυτή τη φορά – ίσως λόγω οικονομικής κρίσης και διεθνούς ανασφάλειας – θα ξεγελούσαν τον Κυπριακό Ελληνισμό με ασάφειες και με μία μεσοβέζικη συμφωνία, που στην ουσία δεν θα καταργούσε το έγκλημα της κατοχής.
Άλλωστε, έλεγαν από εδώ κι από εκεί -το ακούσαμε πολλές φορές- ότι και να παραμείνει μικρός αριθμός στρατευμάτων και να διατηρηθούν μερικές εγγυήσεις για το τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος δεν έχει τόση μεγάλη σημασία μπροστά στη δήθεν οικονομική ανάπτυξη που θα δημιουργηθεί από μία λύση του Κυπριακού.
Γι’ αυτό υπήρξε και το πρωτοφανές ξέσπασμα εναντίον του Κοτζιά, ο οποίος δεν είπε τίποτα το διαφορετικό από τις διαχρονικές αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου.
Ορισμένοι της ελληνοκυπριακής εξουσίας και μια μερίδα της κομματικής ελίτ στη Λευκωσία μάλλον πίστεψαν ότι μετά από 42 και πλέον χρόνια, οι Ελληνοκύπριοι είναι έτοιμοι να λειτουργήσουν μέσα από τη λογική ότι «ο χρόνος αλλάζει τα πάντα» και κυρίως ότι «όλα εξαγοράζονται», με αποτέλεσμα να μη δίνουν πια και τόση σημασία σε ζητήματα που κάποτε θεωρούσαν καθοριστικά για να πουν το «ναι».
Αλλά, λογάριασαν λάθος! Ας το καταλάβουν επιτέλους για να επέλθει εθνική ομοψυχία και να προληφθούν τα χειρότερα.
{jcomments on}
