Η Κέλλυ Σταμουλάκη είναι μια ιδιαίτερα ταλαντούχος καλλιτέχνης που δεν χρειάζεται συστάσεις, αφού την έχουμε ξανά-φιλοξενήσει, γι αυτό και περνώ αμέσως στις ερωτήσεις…..
Kυρία Σταμουλάκη το κάνατε πάλι το…..θαύμα σας!, με μια ακόμη φαντασμαγορική παράσταση για όλους, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Πέρσι μας ταξιδέψατε «Ως την Άκρη του Ονείρου» και φέτος μας γνωρίζετε τους «Ακροβάτες της τύχης». Πως διαλέξατε αυτό τον τίτλο;
“Είχα πάντα τη βεβαιότητα ότι οι τίτλοι των έργων είναι απολύτως καθοριστικοί για την πορεία τους, συχνά ακόμη και για το έργο αυτό καθεαυτό, γιατί οφείλουν με κάποιο τρόπο να συμπυκνώνουν την προσέγγιση και την οπτική που έχει ο συγγραφέας πάνω στο θέμα που πραγματεύεται.
Είναι σαν μια μικρή αποκάλυψη, ένα πρώτο βλέμμα στους δρόμους και τους τρόπους που θα ακολουθήσει μέσα στο έργο. Ο τίτλος αυτός ήρθε ύστερα από πολλή σκέψη, αποδίδοντας τελικά μια αίσθηση ακροβασίας που είχα από παιδί ανάμεσα σε διαφορετικές επιλογές και το τίμημά τους, όπως και οι ήρωες του παραμυθιού μου.”
Τι μήνυμα θέλατε να περάσετε κυρίως στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους, αφού το έργο κάνει για όλες τις ηλικίες;
“Όταν ξεκινώ να ετοιμάζω ένα έργο ο πρωταρχικός στόχος είναι να επικοινωνήσω, να διερευνήσω και να ανοίξω διόδους συνάντησης με τα παιδιά χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που μου είναι πιο οικεία, τη γραφή και τις εικόνες λόγω των κινηματογραφικών μου σπουδών….
Το μήνυμα είναι σαν να διαμορφώνεται και να αποκτά σαφείς διαστάσεις στην πορεία και εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που θέλει να το ερμηνεύσει κανείς, πού και πόσο θέλει να σταθεί και πώς να το μετουσιώσει.
Η δική μου κυρίαρχη αίσθηση σε αυτό το έργο είναι το κατά πόσο οι ίδιοι καθορίζουμε την τύχη μας, πόσο την έχουμε ορίσει χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε ή πόσο ανεξάρτητα από μας λειτουργούν κάποια πράγματα και τελικά πώς μπορούμε να επέμβουμε με τη δύναμη της θέλησης και την επιμονή.
Θεωρώ πως δεν υπάρχουν θέματα και μηνύματα για μικρούς ή μεγάλους, υπάρχουν μόνο διαφορετικοί τρόποι, γι αυτό κι ακριβώς αισθάνομαι ότι το έργο αφορά εξίσου παιδιά κι ενήλικες.”
Τα παιδιά στην εποχή μας είναι προσκολλημένα στο κομπιούτερ. Πιστεύετε ότι τα ωφελεί;
“Τα παιδιά σήμερα είναι προσκολλημένα στην εποχή μας και σε μεγάλο βαθμό καλά κάνουν, αλλά θα κάνουν ακόμη καλύτερα να έχουν βλέψεις για την επόμενη εποχή. Είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων.
Σε κάθε γενιά συνέβαινε οι νέοι να υπερβάλλουν με τα μέσα που τους είναι διαθέσιμα ή ακόμη και να αποπροσανατολίζονται με τους τρόπους που τα χρησιμοποιούν.
Αυτό που με απασχολεί είναι το να αισθάνομαι ότι τα παιδιά παγιδεύονται σε έναν τρόπο και είτε αγνοούν, είτε δεν εξοικειώνονται με όλες τους τις επιλογές. “
Οι ιστορίες που γράφετε έχουν κάτι και από τη δική σας ζωή μέσα;
“Οι ιστορίες που γράφω έχουν πάντα κάτι από τη δική μου ζωή, ακόμη κι αν δεν το έχω ζήσει αλλά αποτελεί κομμάτι όσων φαντάστηκα, όσων μου αφηγήθηκαν, όσων διάβασα….
Όσων έγινα και γίνομαι. Πώς να επικοινωνήσω κάτι που δεν είμαι; Οι συγγραφείς ανοίγουν πόρτες και παράθυρα για να δει κανείς τη σκέψη τους και την ουσία τους.”
Η πιο ωραία ερώτηση που σας έκανε ένα παιδί;
“Απολαμβάνω πολύ τις συζητήσεις με τα παιδιά και αισθάνομαι ότι πηγαίνουν τη σκέψη μου μπροστά. Αυτό που με σοκάρει είναι η αθωότητα και η απορία τους μπροστά στους ήρωες που είναι θεωρητικά «κακοί».
Το «γιατί είναι κακός;» είναι κάτι που με την πρώτη στιγμή με φέρνει σε αμηχανία αλλά μου προκαλεί κι ένα αυτόματο χαμόγελο στη σκέψη ότι τα παιδιά δεν είναι καθόλου συμφιλιωμένα με αυτό που ένας ενήλικας θα ονόμαζε «κακία» ή «ασχήμια».”
Το 2002 ιδρύσατε το Θίασο «Αβάντι» μιλήστε μας γι αυτό.
“Ο Θίασος «Αβάντι» δημιουργήθηκε σε μια προσπάθεια με λειτουργήσω με γνώμονα την προσωπική μου αισθητική για το θέατρο για παιδιά, με τους δικούς μου όρους και χωρίς καμία έκπτωση σε κανένα επίπεδο.
Για παραπάνω από μια δεκαετία, με τη βοήθεια, τη στήριξη και τη συμβολή πολύ άξιων και σημαντικών συνεργατών, αισθάνομαι ότι έχω κατορθώσει, μεταξύ άλλων, να είμαι απολύτως συνεπής στους αρχικούς μου στόχους και αξίες.”
Δεν είναι τεράστια η ευθύνη ενός συγγραφέα για παιδιά;
“Σαφώς , όπως και όλων των ανθρώπων που ασχολούνται με τα παιδιά. Το να βάζεις λόγια στο στόμα του ήρωα με τον οποίο το παιδί ταυτίστηκε, να του ορίζεις τη δράση, τις επιλογές και τους στόχους, πόσο μάλλον ενός ήρωα που είναι επί σκηνής, μπορεί να είναι ακόμη και επικίνδυνο.
Με ενδιαφέρει πάρα πολύ το κομμάτι της παιδαγωγικής και παρά την εμπειρία των ετών στο θέατρο για παιδιά θεωρώ ότι οφείλουμε να φροντίζουμε να έχουμε την άποψη ειδικών για κείμενα και σκηνοθεσία.“
Τι είναι το Θεατρικό και Μουσικοκινητικό Εργαστήρι για παιδιά και νέους, που ιδρύσατε;
“Φέτος στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, σε έναν πανέμορφο και ολοκαίνουριο χώρο, λειτουργεί θεατρικό εργαστήρι για παιδιά, εκπαιδευτικούς και γενικά για ενήλικες, επαγγελματίες ή όχι, με πολύ σημαντικούς και αξιόλογους συνεργάτες.
Είμαι της άποψης ότι το θέατρο και οι τεχνικές του είναι καθοριστικές για τη ζωή μας σε πολλά επίπεδα και ικανοποιούμαι πολύ που νέοι εντάσσονται σε τέτοιες δραστηριότητες ακόμη και σε ερασιτεχνικό επίπεδο.
Δημιουργούμε ομάδες ανθρώπων που κοινωνικοποιούνται, εξελίσσονται, εκτονώνονται και αναπτύσσουν την αισθητική και τους ορίζοντές τους. Και με τον ίδιο τρόπο λειτουργούμε και με τα παιδιά αλλά και με τους εκπαιδευτικούς που εξοικειώνονται με τη χρήση θεατρικών μεθόδων στη διδασκαλία.”
Υπάρχει κάτι, ή κάποιο μάθημα που θεωρείτε απαραίτητο και δεν διδάσκεται στα σχολεία;
“Είχα πάντα την πεποίθηση ότι εκεί που πρέπει να στοχεύει η εκπαίδευση και το σχολείο πέρα από τις γνώσεις είναι, η καλλιέργεια της αισθητικής. Οι τέχνες στο σχολείο θεωρώ πως είναι ένα σπουδαίο εργαλείο, η αξία του οποίου είναι υποτιμημένη.
Οι τέχνες είναι η μετουσίωση της ενέργειας και τα παιδιά συμπυκνώνουν ενέργεια σαν πυρήνες….
Είναι σπουδαίο να έχουν τέτοιες προσλαμβάνουσες ώστε, για παράδειγμα η επιθετικότητά τους, που είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα στα σχολεία, να μετατρέπεται ή να μπορεί να μετατραπεί σε τέχνη.”
Από πόσα…κόσκινα περνάτε ένα έργο σας πριν το…παραδώσετε στο κοινό;
“Από πολλά κι αυτό σχετίζεται με την ευθύνη που οφείλει να έχει ο συγγραφέας απέναντι στα παιδιά και το κοινό.
Όσο πιο σαφής είναι, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να επικοινωνήσει ουσιαστικά με τα παιδιά. Αυτή η ακρίβεια θέλει μεγάλο κόπο όμως, σπάνια έρχεται αυτόματα, ακόμη και στους πιο προικισμένους συγγραφείς.”
Έχετε τόσα ταλέντα…Το καλύτερό σας, αυτό που σας εκφράζει;
“Κάθε κομμάτι αυτού που κάνω με εκφράζει. Γενικά, έχω την τάση να σκέφτομαι με εικόνες, οπότε η σκηνοθεσία είναι το μέσο με το οποίο έχω εξοικειωθεί ίσως περισσότερο.
Ωστόσο, είναι πάντα προκλητικό να αποδίδω με λέξεις τις εικόνες, αλλά ακόμη και να τις μετουσιώνω σε πράξη ως ηθοποιός, ιδιότητα που έχω παραμελήσει λόγω έλλειψης χρόνου.
Η μεγάλη μου ανεκπλήρωτη επιθυμία είναι μία ταινία μεγάλου μήκους που όμως είναι πολύ δύσκολη η πραγματοποίησή της λόγω του υψηλού κόστους που απαιτείται.
Στο παρελθόν έχω βραβευθεί για την μικρού μήκους ταινία μου «Τα Λιλά Μαντήλια» από το Ελληνικό κέντρο κινηματογράφου και από άλλους φορείς.”
Δεν είναι δύσκολο κάθε χρόνο να ανεβάζετε και κάτι καινούργιο;
“Το θέατρο για παιδιά είναι πολύ σκληρή δουλειά και προϋποθέτει όλη την ενέργεια και τη σκέψη σου .
Είναι δύσκολο να οφείλεις να ακολουθείς πάντα τους ίδιους βασικούς κανόνες και δρόμους και παρόλα αυτά να καινοτομείς και να διαφέρεις, κι ακόμη δυσκολότερο να τροποποιείσαι και να εξελίσσεσαι σε σχέση με αυτό που εσύ είχες δημιουργήσει.”
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός, στιχουργός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο στις δραματικές σχολές Βεάκη και Χατζίκου, σκηνοθεσία κινηματογράφου στο New York College.
Είναι μέλος του Σ.Ε.Η. (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών), της Ε.Ε.Σ (Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών), της Α.Ε.Π.Ι και μέλος του Δ.Σ του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για Παιδιά και Νέους Greek Assitej.
Ως συγγραφέας έχει γράψει τα θεατρικά έργα για παιδιά, «Ακροβάτες της τύχης» θεατρικό έργο και ομώνυμη διασκευή σε παραμύθι με CD, καθώς επίσης τα «Ως την άκρη του ονείρου», «Ιλιάδα» ελεύθερη θεατρική απόδοση από το Ομηρικό έπος, «Σταματήστε τη γη να κατέβω», «Αναζητώντας τη Ραπουνζέλ», «Το μυστικό της Θαλασσοχώρας», «Πρίγκιπας και φτωχός» σε ελεύθερη θεατρική απόδοση από ομώνυμο του Μαρκ Τουέιν, «Δωδέκατη νύχτα» σε διασκευή από το ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, σενάρια για ταινίες μικρού μήκους, παραμύθια καθώς και οδηγό θεατρικού παιχνιδιού και θεατρικής αγωγής για εκπαιδευτικούς με τίτλο «Θέατρο και δημιουργική έκφραση στο σχολείο».
Έχει σκηνοθετήσει τις θεατρικές παραστάσεις για παιδιά: «Ακροβάτες της τύχης», «Ως την άκρη του ονείρου», «Σταματήστε τη γη να κατέβω …!», «Το μυστικό της Θαλασσοχώρας» και δύο ταινίες μικρού μήκους σε σενάριο της ιδίας: «Η ωραία Λου» 2007, συμμετοχή στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας και «Τα λιλά μαντήλια» 2008, συμμετοχή στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας, όπου απέσπασε βραβείο εύφημης μνείας από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, στο Διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ Πάτρας, όπου επίσης απέσπασε το βραβείο «ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ» για την ποιητικότητα της ταινίας και τέλος βραβείο Ενδυματολογίας στο «Φεστιβάλ Φανταστικού κινηματογράφου».
Στιχουργικά συμμετέχει στο δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Ήρωες με καρμπόν» καθώς επίσης έχει γράψει στίχους για τις θεατρικές της παραστάσεις. Σαν ηθοποιός συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους.
Στα πλαίσια του προγράμματος του Υπουργείου Παιδείας για τη διαρκή επιμόρφωση εκπαιδευτικών πραγματοποίησε σεμινάρια θεατρικής αγωγής και θεατρικού παιχνιδιού για εκπαιδευτικούς.
Επίσης, για χρόνια δίδαξε θεατρική αγωγή και θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Έχει επιμεληθεί τη διεύθυνση παραγωγής και την οργάνωση δεκάδων θεατρικών παραστάσεων για παιδιά, αλλά και για ενήλικες.
Διαμορφώνοντας, μέσα στην πορεία της, μια συγκεκριμένη αντίληψη και άποψη για το θέατρο για παιδιά και θέλοντας να καταθέσει μια πρόταση υψηλής αισθητικής με στοιχεία ανανέωσης, ιδρύει το 2002 το θίασο «Αβάντι», συγκεντρώνοντας γι’ αυτό το στόχο αξιόλογους συνεργάτες.
Τα τελευταία χρόνια ο Θίασος «Αβάντι» στεγάζεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο στο οποίο έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεατρικού τμήματος κι έχει δημιουργήσει Θεατρικό και Μουσικοκινητικό Εργαστήρι για παιδιά και νέους.
{jcomments on}
