Τα επίσημα στοιχειά της Eurostat δεν έβαλαν ταφόπλακα μονον στο ντόπιο αφήγημα του σαξές στόρι, αλλά αποκάλυψαν και τις καταστροφικές συνέπειες των αντιευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας στην Πορτογαλία. Που κάποιοι παρουσίαζαν επίσης ως «επιτυχημένη εφαρμογή του προγράμματος».
Η Πορτογαλία λοιπόν, όπως και η Ελλάδα, μετατράπηκε σε αποικία χρέους με πρόσχημα το έλλειμμα. Είναι βέβαιον πως το ίδιο θα διαπιστωθεί για όλες τις χώρες της ευρωζώνης, ειδικά αυτες των «προγραμμάτων».
Δεν ήθελε μαντικές ικανότητες για να διαβλέψει κάποιος την πορεία, οπως κάναμε και εμεις απο το 2010. Οι πολιτικές λιτότητας ήταν βέβαιον οτι θα μείωναν το ΑΕΠ, εκτοξεύοντας ετσι τον λόγο του με το δημόσιο χρέος, καθιστώντας το με βεβαιότητα «μη βιώσιμο».
Μετατρέποντας έτσι κυρίαρχα έθνη σε αποικίες χρέους, όπως έγινε και με την Ελλάδα. Μπήκε στο μνημόνιο με 120% χρέους και το 2014 έφτασε στο 180%, ενώ αγράμματοι ή αργυρωνητοι κραύγαζαν για «σουξέ στόρι».
Εδώ έρχεται και το μείζον θέμα της απαγόρευσης ονομαστικού κουρέματος του χρέους, στον ESM. Εδώ θα απαιτηθούν εξίσου γενναίες, ευρωπαϊκές λύσεις, και όχι τοκογλυφικής φύσεως οπως του ΔΝΤ που φυσικά το συμφέρει να διογκώνεται το χρέος αφού αυτός είναι και ο λόγος της ύπαρξης του.
Εάν η Γερμανία πιστεύει ακόμα ότι θα αποχωρήσει από μια καταρρέουσα ευρωζώνη με όλες τις υπόλοιπες χώρες να της χρωστούν, ας ξαναδιαβάσει την ιστορία της. Είναι στο χέρι της να φερθεί για πρώτη φορά ως εταίρος και όχι ως δυνάστες ώστε να γλιτώσει και την δική της αυτοκαταστροφική τάση ηγεμονίας.
{jcomments on}
