Είναι σαν ενδημικό φαινόμενο της Μεταπολίτευσης οι Κυβερνήσεις που αντέχουν στην κάλπη, έχουν κακό τέλος και συνήθως η νέα εντολή λήγει νωρίτερα.
Οι Κοινοβουλευτικοί Συσχετισμοί και η εύνοια των ΜΜΕ μετατρέπουν την κατάρα της δεύτερης τετραετίας, σε αυτό-εκπληρούμενη προφητεία…
Πρωτοχρονιάτικο κουίζ: Τι συνδέει τους δυο Καραμανλήδες, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κ. Σημίτη;,
Όσοι απαντήσουν: «Κέρδισαν δύο συνεχόμενες φορές εκλογές»…χάνουν!
Η σωστή απάντηση είναι: Η Δεύτερη ευκαιρία τους ήταν καταραμένη. Με μόνη εξαίρεση τον Αλέξη Τσίπρα-για τον οποίο ήταν καλύτερη από την πρώτη.
Για τους υπόλοιπους η επανεκλογή τους, ήταν ταυτόχρονα και η τιμωρία τους. Μόνο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τη χρύσωσε, προσφεύγοντας στην προεδρία της Δημοκρατίας.
Είναι σαν ενδημικό φαινόμενο της Μεταπολίτευσης: Οι κυβερνήσεις που αντέχουν στην κάλπη, έχουν κακό τέλος-και συνήθως η νέα εντολή λήγει νωρίτερα.
Αυτή τη στατιστική φέρνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη αντιμέτωπο με την «Κατάρα της δεύτερης τετραετίας».
Το πρώτο εξάμηνο της πρώτης τετραετίας του ήταν ευτυχές. Παρέλαβε γεμάτα ταμεία, διαχειρίσιμη οικονομία και κυβέρνησε εφαρμόζοντας απλώς τον προϋπολογισμό του προκατόχου του.
Το πρώτο εξάμηνο της δεύτερης ολοκληρώνεται με αλληλουχία κακών οιωνών– αρχής γενομένης από την εικόνα του 65μελούς σχήματος που ονομάζει «Κυβέρνηση».
Το αρνητικό σύνδρομο της δεύτερης ευκαιρίας, αναβιώνει αυτοκαταστροφικά στους κόλπους της-και η επικοινωνιακή ψυμιθίωση δεν μπορεί να καλύψει το εμφανές έλλειμμα διαχείρισης, οριζοντίως και καθέτως.
Η Κυβερνητική προπαγάνδα προβάλει εξωγενείς παράγοντες ως αιτίες αποτυχιών σε κρίσιμα μέτωπα, όπως είναι η ακρίβεια και η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού: Από την ασφάλεια ως την παροχή υπηρεσιών πρόνοιας.
Στην πραγματικότητα όμως είναι συνέπειες των επιλογών σε ότι αφορά την Πολιτική και τα Πρόσωπα.
Αξιολογώντας την προσωπική διαδρομή, την πολιτική κουλτούρα, και την ιδεολογική ποιότητα όσων κάθονται το οβάλ τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου, προκύπτει ότι δεν είναι κατάλληλοι γι αυτό που ανέλαβαν.
Η θεωρία της «διεύρυνσης προς το Κέντρο» έγινε με αναπαλαιωμένα υλικά κατεδάφισης του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ.
Οι κρίσιμες επιλογές, για να τηρηθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες συμπληρώνονται με επιλογές ισορροπιών με τους ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ, που στηρίζουν την Κυβέρνηση.
Στο Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού χρύσωσε το 2023, αναφερόμενος σε «έτος Εθνικών κατακτήσεων», προσπάθησε να συσκοτίσει τους πραγματικούς στόχους του το 2024.
Πρώτα να συγκαλύψει τις αιχμές των υποθέσεων του τον βαρύνουν: Την τραγωδία των Τεμπών και τις Υποκλοπές.
Η κακή χρήση της Κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, δεν τον διασώζουν στο Ευρωπαϊκό πεδίο:
Οι Κοινοτικοί θεσμοί τον ελέγχουν και το Politico τον στιγμάτισε με το βραβείο διακυβέρνησης δια της μεθόδου εισβολής στις «ζωές των άλλων».
Δεύτερος στόχος να ενισχύσει το Συνδυασμό εκποίησης του Εθνικού πλούτου και αναδιανομής εισοδήματος υπέρ μιας κάστας επικυρίαρχων.
Το τρίτο είναι Εθνικά επώδυνο, αν ολοκληρωθεί: Παραχωρήσεις στην Τουρκία και ενταφιασμός του Κυπριακού.
Οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί και η εύνοια των ΜΜΕ μετατρέπουν την κατάρα της δεύτερης τετραετίας σε αυτό-εκπληρούμενη προφητεία…
