Δεν σου λέω να σηκωθείς από τον καναπέ. Δεν σου λέω να αφήσεις την οικογένεια σου και να «τρέξεις» με πανό και πλακάτ για να φτιάξεις ότι απέμεινε. Δεν σου λέω ούτε καν να στείλεις μια επιστολή διαμαρτυρίας, έτσι, απλά για να νιώσεις «Κύπριος Πολίτης».
Ξέρω, η οικογένεια σου πάνω από όλα, και καλά κάνεις. Μετά, ο αγώνας σου για δουλειά, αν έχεις. Παράλληλα, ψάχνεις για κάτι καλύτερο, τρέχεις, κτυπάς πόρτες, συχνά «πετάς» τα πτυχία σου και σταματάς να διαπραγματεύεσαι, απλά ανέ-δέχεσαι να έχεις ένα κομμάτι ψωμί!
Βράδιασε, κάθεσαι να ξαποστάσεις. Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις να δεις μια κωμωδία πριν τις ειδήσεις των 8. Αν δεν προλάβεις την κωμωδία, «πας» κατ’ ευθείαν στο «live show» των ειδήσεων.
Κι ενώ περιμένεις να ακούσεις κάτι καλό, όλο και κάποιος/οι σου χαλάνε το κέφι σου. Ή σου το «φτιάχνουν»; Είτε σου το χαλάνε, είτε σου το φτιάχνουν, ένα έχει σημασία: η φράση που έκανες ποίημα σου, που την νιώθεις, που την βιώνεις: Δεν πάμε καλά! Είναι αλήθεια, πολλά πράγματα δεν πάνε καλά.
Φυσικά, για να μην είμαστε απόλυτοι και ισοπεδωτικοί, κάποια πράγματα βελτιώθηκαν (όπως π.χ. η εικόνα της Κύπρου στο εξωτερικό), κάποιοι ακόμη προσπαθούν τίμια και ευσυνείδητα, όμως, σε γενικές γραμμές, οι «καλοί» και τα «καλά» χάνονται μέσα στο χάος των πολλών «κακών».
Κι εσύ, για να αντέξεις, ως ένας τρόπος «ξεσπάσματος» (ωσάν να είσαι στην κερκίδα), αρπάζεις το κινητό ή το iPad και “βλέπεις” πώς η «όμορφη και παράξενη πατρίδα» μας, έχασε την ομορφιά της και της απέμεινε η παραξενιά.
Και αρχίζεις τα «Like» σε όσους «φωνάζουν», μπαίνεις σε συζητήσεις, κατηγορείς και παραπονιέσαι, με την ελπίδα να σε “ακούσει” κάποιος, αυτός που του φωνάζεις, αναμένοντας (τον) να κάνει κάτι.
Συγγνώμη που θα στο πω, στην Κύπρο και όχι μόνον, η έννοια “Πολιτική” έχει χάσει την αίγλη της σε μεγάλο βαθμό. Λίγοι λαμβάνουν υπόψη την φωνή του λαού, ειδικά μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα (λανθασμένα φυσικά, μιας και τα κοινωνικά δίκτυα είναι πλέον ο απόλυτος «βασιλιάς» της όποιας επικοινωνίας).
Κι αν την λάβουν, την ερμηνεύουν και την εφαρμόζουν με τον πατροπαράδοτο τρόπο: “Χρόνια Πολλά”, “Να χαίρεσαι το όνομα σου”, “Μπράβο στον γιο σου”, κ.λπ. Kαλά είναι κι αυτά, είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, μια μορφή σεβασμού και κτίσιμο καλής σχέσης.
Όμως σε ρωτώ Κύπριε:
Πότε θυμάσαι να σε έχουν ρωτήσει (όχι να το ζητήσεις εσύ, ούτε να σου «πουν» προεκλογικά) “τι θες για την οικογένεια σου, το χωριό σου, την πόλη σου, την χώρα μας” και να επανέλθουν λέγοντας σου: ΤΟ EKANA, όχι να σου πουν “προσπαθώ”, όχι να σου πουν “θα”, κ.λπ., κ.λπ.;
Και να’ σου πάλι εσύ να ξαναρχίζεις το “ποίημα”: “Α τον μπαγάσα, όλο λόγια”. Και ώσπου να ξαναρθούν οι εκλογές, πάλι, “σταυρώνεις” με τη ψήφο ή την αποχή σου αυτό τον μπαγάσα και πτου ο κύκλος από την αρχή.
Ξεπροβάλλει η Κύπρος, ξανά, πρώτη στην χρήση του Internet ανά την Ευρώπη, μαζί με άλλες “πρωτιές” που σίγουρα ντρεπόμαστε να τις “αγγίξουμε”. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο ένας μπαγάσας “παίζει” με τον άλλο με το “παιχνίδι” τους να μην έχει τελειωμό. Διεωρωτήθηκες ποτέ γιατί δεν σταματά; Επειδή ξέρουν πως εσύ τους βλέπεις, επειδή έχουν “κοινό” να τους παρακολουθά.
Επειδή σε ακούνε να τους λες “μπράβο, τα είπες τέλεια”. Με τους πλείστους από εμάς, να ψάχνουμε απεγνωσμένα να αλλάξουμε το ρήμα: “Μπράβο, το ΕΚΑΝΕΣ τέλεια”. Το “καλό” χάνεται μέσα στα επιλεγμένα “γλωσσάρια” της πολιτικής και κάποιων ΜΜΕ που θέλουν να ξεχάσεις τον πόνο σου με τo “δωρεάν σατυρικό θέατρο” που προσφέρουν, αποπροσανατολίζοντας σε από τον αγώνα που ΕΣΥ θες να κάνεις.
Θα στον θυμίσω:
«Ο αγώνας για την οικογένεια σου, o αγώνας σου για δουλειά, αν έχεις. Ο αγώνας σου να ψάξεις για κάτι καλύτερο. Ο αγώνας σου να θυμηθείς τα πτυχία σου. Ο αγώνας σου να πας πίσω στο κατεχόμενο σπίτι σου!»
Και φτάνουμε στο μεγάλο ερώτημα: “Καλά, τι επιλογές έχω, τι μπορώ να κάνω;” Επιλογές υπάρχουν πολλές αλλά πόσοι έχουν τα κότσια να τις εφαρμόσουν, ειδικά ελλείψει ηγετών να εμπνεύσουν τον κόσμο και να τον οδηγήσουν προς την αλλαγή, προς την ουσιαστική ευημερία;
Νομίζω ότι μπορώ να μπω στο πετσί σου και να νιώσω πως νιώθεις, να καταλάβω πως τα έφερε η ζωή και λες «άει στο διάολο που θα κάτσω να σκάσω». Γι’ αυτό, θεωρώ πως μια λύση, μια ρεαλιστική λύση σε έναν λαό που θέλει την ελευθερία και την ευημερία του αλλά “ξεχνά” ποιος και γιατί του στέρησε την ελευθερία αυτή, ακούει στο όνομα: e-petition!
To e-petition είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο, ο τότε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω και νυν ΥΠΕΣ, κ. Κωνσταντίνος Πετρίδης σχεδίασε και εισήγαγε στην πατρίδα μας, ο οποίος και αξίζει για ακόμη μια φορά τον έπαινο αυτής της κίνησης. Ένας έπαινος που τιμά την κυβέρνηση Αναστασιάδη.
Το e-petition είναι μια μορφή άμεσης δημοκρατίας που παράγει την παραγωγή πολιτικής άμεσα από τους ίδιους τους πολίτες χωρίς μεσάζοντες. Θεσμοθετεί το δικαίωμα των πολιτών με τη συλλογή κάποιων υπογραφών να διεκδικούν και να απαιτούν από την Κυβέρνηση, από την εκτελεστική εξουσία, να προωθήσει, είτε νομοθετικά μέτρα είτε άλλες μορφές μέτρων για παραγωγή πολιτικών που τους αφορούν.
Πρόκειται για συλλογή 8,000 υπογραφών, υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία βάσει των βέλτιστων πρακτικών που υπάρχουν σε άλλες χώρες. Αυτό το εργαλείο υπάρχει τόσο στην ΕΕ, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε πολλές πολιτείες της Αμερικής αλλά και σε πάρα πολλές ανεπτυγμένες και ευρωπαϊκές χώρες.
Ακολουθεί σχετικό άρθρο ΕΔΩ……….
Ένα απλό παράδειγμα (πρόταση-εισήγηση e-petition): 8.000 Κύπριοι πολίτες θα μπορούσαν να ζητήσουν την οριζόντια ψηφοφορία, έτσι ώστε σιγά-σιγά να καθαρίζει το τοπίο και η «πολιτική ατμόσφαιρα» να αρχίσει να αποκτά καθαρό αέρα.
Με τον ίδιο τρόπο, μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα. Όταν οι πολιτικοί ηγέτες αδυνατούν να επιφέρουν την αλλαγή, τότε μπορεί ο λαός να το επιβάλει με το δημοκρατικό δικαίωμα του λόγου του. Γι’ αυτό, πριν κλείσω, θα στο ξαναπώ συμπατριώτη Κύπριε: Δεν χρειάζεται να σηκωθείς από τον καναπέ.
Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε περισσότερο παρά να αξιοποιήσεις ουσιαστικά την ανάγκη σου για πραγματική “αλλαγή” που θα βοηθήσει την εργασία σου, το μέλλον σου, την οικογένεια σου, την κοινωνία αυτής της ταλαίπωρης και μοιρασμένης χώρας.
Χρειάζεται να συνειδητοποιήσεις την δύναμη που κρατάς στα χέρια σου και να μετατρέψεις αυτή την δύναμη σε «κόκκινη κάρτα» για τους «θιασώτες» που απέτυχαν, βάζοντας στον αγώνα αυτούς που μπορούν να σκοράρουν!
*Νίκος Αντωνιάδης (D.B.A.)
Επίκουρος Καθηγητής Μάρκετινγκ (CUNY / CSI)
Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ
Συντάκτης ikypros.com και LA Voice
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades
