Φάνηκε οργανωμένη η παρουσίαση της ένωσης των ιδιωτικών καναλιών. Και πώς να μην ήταν, άλλωστε, αφού το πάνελ περιλάμβανε επιχειρήσεις οι μέτοχοι των οποίων αποτελούν, εν πολλοίς, την επιχειρηματική ελίτ της ελληνικής οικονομίας.
Και αν, στο πλαίσιο του εντυπωσιασμού, η συνέντευξη Τύπου προσπάθησε να πετύχει τον στόχο της, η εμφανώς καταβεβλημένη – ίσως να έφταιγαν ο καύσωνας και η τρέχουσα οικονομική συγκυρία – αλλά και ανομοιογενής ομάδα τεχνοκρατών……άφησε τουλάχιστον έναν δεκάλογο αναπάντητων ερωτημάτων:
1.Γιατί οι μέτοχοι των καναλιών επιθυμούν να υποστηρίζουν ζημιογόνες επί σειρά ετών επιχειρήσεις;
2.Γιατί δεν τιμολογούσαν τον χρόνο που διέθεταν, κατά δήλωσή τους, προεκλογικά στα κόμματα, ώστε να μπορούν να τον συμψηφίζουν, αλλά και να μη χάνονται φόροι;
3.Γιατί δεν αναφέρθηκαν σε πραγματικές επενδύσεις σε υποδομές, παρά μόνο σε «επενδύσεις» σε πρόγραμμα, ήτοι σε «αέρα»;
4.Με ποιον τρόπο υπηρέτησαν και υπηρετούν την αντικειμενικότητα και την ελευθερία του λόγου;
5.Γιατί οι «επενδύσεις» σε ελληνικό πρόγραμμα στη συντριπτική πλειονότητά τους γίνονταν μέσω εταιριών παραγωγής ιδιοκτησίας των μετόχων τους;
6.Πώς χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τις συχνότητες για την υποστήριξη παράπλευρων δραστηριοτήτων τους, αλλοιώνοντας κάθε έννοια ανταγωνισμού;
7.Πώς κατάφεραν να χρηματοδοτούν τις, ως επί το πλείστον, ζημιογόνες επιχειρήσεις τους με δανεισμό υπερβολικού μεγέθους;
8.Γιατί, όταν αναφέρθηκαν στη διαφήμιση, δεν διευκρίνισαν τον «τρόπο» με τον οποίο συναλλάσσονται με τα media shops;
9.Γιατί δεν μας παρουσίασαν, στο πλαίσιο της υποστήριξης του επιχειρήματος «περί ελευθερίας του λόγου», τα κριτήρια επιλογής εμφάνισης των πολιτικών στα κανάλια τους;
10.Πώς χρησιμοποιήθηκαν οι συχνότητες από ιδιώτες, κόμματα κ.λπ. ως ιδιωτικό μεταβιβάσιμο περιουσιακό αγαθό και άρα μέσο πλουτισμού τους;
Τελικά, μήπως η παρουσίαση ήταν ελλιπής;
{jcomments on}
