Το να πιστεύει κανείς πως η Ρωσία ή οι ΗΠΑ θα έκαιγαν το τουρκικό χαρτί για χάρη των Κούρδων αποτελεί κατά τα φαινόμενα και εκ του αποτελέσματος ανεπίτρεπτο ρομαντισμό. Η πολιτική αφορά συμφέροντα και μόνον αυτά…
Η Μόσχα, στενή σύμμαχος του Άσαντ, ο οποίος έχει αναλάβει ρόλο τοποτηρητή του Κρεμλίνου στην περιοχή, δεν θα μπορούσε να κωφεύσει και να επιτρέψει στους Κούρδους να ακρωτηριάσουν την Συρία.
Τυπικά είναι καλυμμένοι, αφού είπαν στους Κούρδους να εισέλθουν στο Αφρίν συριακά κυβερνητικά στρατεύματα και αυτοί δεν δέχθηκαν.
Παρά το πυροτέχνημα Λαβρόφ ότι η Ρωσία κάλεσε τους Κούρδους στην ειρηνευτική διάσκεψη για την Συρία στο Σότσι, η Τουρκία έσπευσε να τον αδειάσει δηλώνοντας πως δεν θα επιτρέψει ποτέ την συμμετοχή τους.
Ίσως τελικά οι Κούρδοι πουν όμως το «ναι» για να στριμώξουν με τη σειρά τους τη Ρωσία και να τη θέσουν απέναντι στην Τουρκία για το ζήτημα της πρόσκλησής τους…
Τελικά, σε τακτικό επίπεδο, τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό του Άσαντ ανέλαβε να κάνει ο Ερντογάν και θα την κάνει. Οι Κούρδοι, δυστυχώς, δεν έχουν ελπίδα νίκης. Μόνο έξωθεν βοήθεια, ή ένας αντιπερισπασμός θα μπορούσε να τους σώσει. Από πού όμως; Πολλοί σπεύδουν να κατηγορήσουν τους Αμερικανούς.
Οι Αμερικανοί όμως δεν μπορούν να αντιδράσουν διαφορετικά. Δεν αντέχουν να χάσουν την Τουρκία την στιγμή αυτή που η σύγκρουσή τους με τη Ρωσία κλιμακώνεται. Ωστόσο, αντιπροσωπεία του πενταγώνου και του State Department βρίσκεται τις τελευταίες ώρες στην Άγκυρα. Σίγουρα στις συναντήσεις θα τεθούν πολλά…
Σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία, με όλα τα υπέρ και τα κατά, αποτελούσε το βασικό αμυντικό έρεισμα της Δύσης στο μαλακό υπογάστριο της τότε ΕΣΣΔ.
Τώρα με την αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου Ρωσίας-Δύσης, η σημασία της Τουρκία αναβαθμίστηκε. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν και προσπαθεί να παίξει τον έναν απέναντι στον άλλον.
Τυχόν αμερικανική επέμβαση για χάρη των Κούρδων θα προκαλούσε πραγματικά γενικευμένο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, με εμπλοκή Ιράν και φυσικά Ισραήλ, Συρίας και Ρωσίας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Άρα αυτό δεν θα συμβεί, για να μην τρέφουμε αυταπάτες.
Πολλοί κατηγορούν γι’ αυτή την κατάσταση τη «σοφή» εξωτερική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα στη μέση Ανατολή, που οδήγησε σε πλήρη απώλεια ερεισμάτων τις ΗΠΑ. Με την αλλαγή ενοίκου στον Λευκό Οίκο, ο Ντόναλντ Τραμπ προσανατόλισε ξανά την πολιτική της υπερδύναμης, σχεδόν μονοδιάστατα προς το Ισραήλ.
Οι Αμερικανοί δεν μπορούν και πολλά αυτή την στιγμή. Είναι εγκλωβισμένοι. Μπορούν φυσικά να πλήξουν οικονομικά την Τουρκία αλλά, πρώτον, κάτι τέτοιο θα έσπρωχνε τον Ερντογάν προς τη ρωσοκινεζική οικονομική «αγκάλη» και δεύτερον, ένα τέτοιο μέτρο δεν είναι ασφαλώς άμεσης απόδοσης, ενώ θα μπορούσε να έχει άμεσες και ιδιαίτερα βαρύνουσες γεωστρατηγικές συνέπειες τις ΗΠΑ.
Μήπως τελικά όλοι παίζουν «κατενάτσιο» αναμένοντας τις εκλογικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, ή ακόμα και ποντάρουν στο ότι η υγεία του Τούρκου προέδρου φέρεται να είναι επιβαρυμένη, οπότε επιλέγουν τη διαχείριση του ενδιάμεσου χρόνου, δεν «τα σπάνε» με την Τουρκία και περιμένουν……τη φύση να επαναφέρει τις γνωστές γεωπολιτικές ισορροπίες.
{jcomments on}
