«Επιθυμία μας είναι, οι θεατές που θα παρακολουθήσουν κάποια από τις παραστάσεις μας, πέρα απ’ το να ψυχαγωγηθούν, να αποκομίσουν στοιχεία αλήθειας….ψήγματα μιας άλλης ζωής….που δεν απέχει και πολύ από την πραγματική.»
Είναι από τις αναγνωρίσιμες κι αξιόλογες παρουσίες στη θεατρική σκηνή. Απόφοιτος Αγγλικής φιλολογίας, Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
Έχει παίξει με επιτυχία όποιο ρόλο κι αν της ανατέθηκε, είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφο είτε στην τηλεόραση.
Συνιδρύτρια του θεάτρου Altera Pars, στην Μεγ. Αλεξάνδρου 123 στον Κεραμεικό, τα τελευταία χρόνια τη θαυμάζουμε σε δύσκολες ερμηνείες.
Φέτος έχουν ανέβει δύο ενδιαφέρουσες παραστάσεις, παραγωγής του θεατρικού οργανισμού Altera Pars. «Η Αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου και «Βάσσα Ζελεσνόβα» του Μαξίμ Γκόρκι, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν, όπου και πρωταγωνιστεί εντυπωσιάζοντας με την κατάθεση ψυχής στη σκηνή.
Κοντά μας η Μίνα Χειμώνα……
Κυρία Χειμώνα, επιλέξατε ένα επάγγελμα που τουλάχιστον στη χώρα μας, καi ιδιαίτερα την εποχή αυτή δεν αποφέρει σπουδαίες οικονομικές απολαβές. Έχετε μετανιώσει για την επιλογή σας;
«Η νέα πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε είναι γνωστή σε όλους μας. Μια πραγματικότητα χωρίς αξίες, χωρίς όνειρα, χωρίς ανθρωπιά, χωρίς ελπίδα καθώς οι ανάγκες για την κάλυψη των καθημερινών θεμάτων και της επιβίωσης έχουν σκοτώσει κάθε όραμα. Ως έτσι, η διαδρομή είναι δύσκολη…
Όμως, σε περιόδους κρίσης η τέχνη δεν παύει να υπάρχει, αντιθέτως είναι μια φυγή από την καθημερινότητα. Μπορεί να μη γεμίζει άδεια στομάχια… αλλά γεμίζει την ψυχή μας, εκεί που όλα τα άλλα δείχνουν να καταρρέουν. Μπορεί να μιλήσει….ακόμα και όταν όλοι σιωπούν….Κάπως έτσι σκεπτόμενη, δεν μετανιώνω για αυτήν την επιλογή…»
Ηθοποιός σημαίνει φως και τι άλλο για εσάς;
«Πολλή προσωπική δουλειά, αντιμετώπιση αναίσχυντων και γελοίων συμπεριφορών…..και στερήσεις σε πολλά άλλα επίπεδα. Αλλά και πληρότητα, βελτίωση του επιπέδου ζωής και διάπλαση χαρακτήρα, μέσα από μελέτη και αφοσίωση. Οι καλλιτέχνες οφείλουν να δηλώνουν ουσιαστικά την παρουσία τους, ιδιαίτερα σε αντίξοα διαμορφωμένες συνθήκες, όχι περιστασιακά……Η τέχνη υπήρξε πάντοτε μια μορφή αντίστασης. Και ως τέτοια, παίζει ακόμη και σήμερα τον ιστορικό της ρόλο.»
Αν κάνατε restart θα ακολουθούσατε τον ίδιο δρόμο;
«Σε στιγμές απογοήτευσης δεν κρύβω πως έχω σκεφτεί να κάνω παύση. Ανασυγκροτήθηκα και ξεκίνησα από την αρχή.. Έπειτα από αρκετά χρόνια στο επάγγελμα, θεωρώ πως είναι πλέον μονόδρομος…..Δεν διαγράφονται εύκολα κόποι και προσπάθειες χρόνων…..Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά για αναθεωρήσεις…..και αλλαγή πορείας πλεύσης.»
Ένα αξιοσημείωτο περιστατικό που θυμάστε από τη μέχρι τώρα καριέρα σας;
«Η εμπειρία μου την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου στην Επίδαυρο…είναι απερίγραπτη. Θεωρώ ύψιστο δώρο για έναν ηθοποιό, να αξιωθεί να αναμετρηθεί….με όλο του το σεβασμό….με τα Μεγάλα…»
Την επιλογή του έργου κάθε σεζόν την κάνετε μόνη σας;
«Το Altera Pars λειτουργεί ενεργά περίπου 15 χρόνια. Είμαστε συνιδρυτές μιας ομάδας με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη, Πέτρο Νάκο. Το σκεπτικό για να γίνει αυτή η ομάδα και να δραστηριοποιηθεί σ’ ένα χώρο που να την εκφράζει ήταν τα κείμενα που θα μας απασχολήσουν, να θίγουν επίκαιρες καταστάσεις, καταστάσεις που να αφορούν τον κόσμο.
Το ζητούμενο εξακολουθεί να είναι το ίδιο είτε από νέους συνεργάτες, είτε από άλλες φιλοξενούμενες παραγωγές. Επιθυμία μας είναι, οι θεατές που θα παρακολουθήσουν κάποια από τις παραστάσεις μας, πέρα απ’ το να ψυχαγωγηθούν, να αποκομίσουν στοιχεία αλήθειας….ψήγματα μιας άλλης ζωής….που δεν απέχει και πολύ από την πραγματική….είναι η αγωνία και το στοίχημα για την όποια επιλογή.»
Σε άλλη συνέντευξή μας, είχατε πει πως επιλέγετε έργα που κάτι έχουν να πουν στο θεατή. Φέτος τι έχει να πει η Βάσσα Ζελεσνόβα μέσω του συγγραφέα της Μαξίμ Γκόργκι;
«Το έργο έχει μια επικαιρότητα ως προς το πολιτικό και το κοινωνικό υπόβαθρο. Αναταραχές ζούσαν το 1900, αναταραχές ζούμε και τώρα. Η ιστορία κάνει κύκλους, αναβιώνουμε ίδιες καταστάσεις με διαφορετική όψη.
Ο Αλέξανδρος Κοέν, ο οποίος υπογράφει τη σκηνοθεσία κι ανέλαβε τη διασκευή-μετάφραση του έργου, έκανε μια σύνθεση των δύο εκδοχών που έγραψε ο Μαξίμ Γκόρκι. Είναι προφητικά και σκληρά κείμενα! Ο Γκόρκι έγραφε κάθετα, σχολίαζε τη σαθρή κοινωνία, τους χαλαρούς και ανεδαφικούς δεσμούς που διαλύονται ανά πάσα στιγμή όταν ο άνθρωπος έχει βλέψεις μόνο στο χρήμα και στο εφήμερο!»
Ο ρόλος σας φέτος είναι πολύ δύσκολος. Η φόρτιση που έχετε είναι μεγάλη κι ο θεατής το εισπράττει. Όταν σβήσουν τα φώτα, αφήνετε στη σκηνή το πρόσωπο που υποδύεστε, ή σας…..ακολουθεί;
«Σε σχέση με τις ευθύνες που κουβαλάει, η ηρωίδα, θέτει σε προτεραιότητα, στο πώς θα αντέξει η οικογενειακή της επιχείρηση και δε θα πάνε χαμένοι κόποι τόσων χρόνων. Η Βάσσα είναι μια απλή εμπόρισσα, μια καθημερινή γυναίκα. Ο χαρακτήρας της αποκτά μέγεθος απ’ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, τη δουλειά, τους εργαζόμενους.
Απ’ την άλλη πλευρά, παλεύει να κρατήσει τις σχέσεις με τα παιδιά της, τη στιγμή που εκείνα την κατακρίνουν γιατί νιώθουν να πνίγονται. Δεν είναι φιλόδοξη, ούτε καιροσκόπος. Είναι δίκαιη, αλλά και συναισθηματική. θέλει να κρατήσει τα παιδιά της κοντά της, δε θέλει να φύγουν απ’ την «οικογενειακή φωλιά»!
Κι αυτό είναι άλλο ένα θέμα ελληνικής πραγματικότητας που φανερώνει πως το έργο είναι διαχρονικό, μιας και τη σημερινή εποχή βλέπουμε όλο και περισσότερους νέους να ¨πετούν¨ μακριά…..απ’ αυτές τις «οικογενειακές φωλιές» και ν’ αναζητούν την τύχη τους αλλού.
Ο θεατής αντιλαμβάνεται αυτές τις αλήθειες, τις αναγάγει στην πραγματικότητα και εισπράττει τα νοήματα του έργου. Όταν σβήσουν τα φώτα χρειάζεται κάποιο χρόνο να επανέλθει στην πραγματικότητα. Αυτό ισχύει και για μένα. Απαιτείται χρόνος αποσυμπίεσης και επαναφοράς στην απλή καθημερινότητα.. .»
Στο Altera Pars επιμένετε ποιοτικά. Έχουν απήχηση οι παραστάσεις αυτές με τη σημερινή ψυχολογία που έχουμε;
«Όλα πρέπει να τα κάνουμε μόνοι μας», λέει η Βάσσα. Ο άνθρωπος έχει έρθει στον κόσμο για να προσπαθεί και να φτιάχνει τη ζωή του, τις σχέσεις του, το χώρο του, το χρόνο του. Παλεύοντας με τα κύματα. Δεν δαμάζονται εύκολα……Είναι μια συνθήκη που την αντιμετωπίζουμε όλοι μας κάποια στιγμή!
Πρέπει να βρίσκουμε συνοδοιπόρους, καλούς συνεργάτες. Θεωρώ πως οι προσπάθειες όλων αυτών των χρόνων έπιασαν τόπο, στηριζόμενη στην οικογένειά μου και σε συνεργάτες που πίστεψαν και ακολούθησαν…Στο Altera Pars υπάρχει μια σταθερότητα, μια εποικοδομητική επαγγελματική κι ανθρώπινη σχέση με τον Πέτρο Νάκο.
Το θέατρο πλέον, έχει ξεφύγει απ’ την εποχή των πρωταγωνιστών, έχει περάσει στην εποχή των συνεργασιών, της ομαδικής δουλειάς. Έχει αλλάξει το τοπίο κι αυτό είναι ελπιδοφόρο! Είχαν και έχουν σημασία οι σχέσεις που αναπτύσσονται με συναδέλφους και συνεργάτες στην πορεία αυτής της δουλειάς!
Οι περισσότεροι σε αυτό το χώρο, έχουμε υποστεί ανήθικες συμπεριφορές, όμως «οφείλουμε να παλεύουμε», όπως αναφέρει κι η Βάσσα. Λέμε καμιά φορά πως «το θέατρο είναι ζωή κι η ζωή είναι θέατρο». Αληθεύει, απλά στη σκηνή μεγεθύνονται τόσο τα πράγματα ώστε να δώσουμε στο θεατή να αντιληφθεί την ίδια τη ζωή. Να συνειδητοποιήσει αλήθειες που θα τον αφυπνίσουν, να αναζητήσει την ουσία της ύπαρξής του…..
Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από σημεία αναφοράς, ένα φως για να μπορεί να ελπίζει, να προχωρήσει στη ζωή του. Στόχος μου είναι να μεταδώσω αυτό, σε νεότερα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα, να ψάχνουν για το ουσιαστικό του πράγματος. Δεν είναι όλα φώτα στη σκηνή, πίσω υπάρχει σπουδή, σκληρή δουλειά και ανησυχία! Δεν επιτρέπονται εφησυχασμοί…»
Άλλες αγάπες σας εκτός από το θέατρο;
«Η οικογένειά μου, οι ρίζες μου, η χώρα μου, αν θέλω να λέγομαι άνθρωπος, η μουσική, το διάβασμα, η διδασκαλία και η μετάδοση των εμπειριών που έχω αποκομίσει, μια καλή παρέα και ένα χέρι να με κρατάει στα δύσκολα…»
Μίνα Χειμώνα: «Οι καλλιτέχνες οφείλουν να δηλώνουν ουσιαστικά την παρουσία τους, ιδιαίτερα σε αντίξοα διαμορφωμένες συνθήκες, όχι περιστασιακά…»
{jcomments on}
