Με ήλιο ξημέρωσαν τα πρώτα εικοσιτετράωρα, αλλά πόσο «ηλιόλουστη» θα είναι η νέα χρονιά; Αν και ημερολογιακά θα είναι το 2024, πάντως από σχεδόν κάθε άλλη σκοπιά «δίσεκτο» αποδείχθηκε το 2023.
Κυρίως σε Κοινωνικό και Οικονομικό επίπεδο και-ακόμα περισσότερο-όσον αφορά τις Γεωπολιτικές εξελίξεις που επηρεάζουν άμεσα και τη χώρα μας.
Η φιλότιμη (;) προσπάθεια Κυβερνητικών Aρθρογράφων, προ-εξάρχοντος του Ι. Πρετεντέρη, να παρουσιάσουν στον απολογισμό τους το 2023 ως χρονιά «της πλάκας» και «χωρίς εκπλήξεις» από πλευράς σοβαρών γεγονότων, δεν μαρτυρά μόνο την αλαζονεία που έχει ενσκήψει για τα καλά στα πέριξ του Μαξίμου.
Αυτό σε συνδυασμό με την εμμονή στην Αντιπολίτευση, την ώρα που σε λίγο δεν θα ασχολούνται μαζί της ούτε οι…ίδιοι οι ένοικοί της, επιβεβαιώνει και κάτι άλλο: Τη βαθύτερη αμηχανία που προκαλεί πλέον το ότι δεν υπάρχει υπολογίσιμος «εχθρός» για να έχει κάποιον η κυβέρνηση να τα βάζει μαζί του και να τον χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα για το δικό της πόπολο.
Την ίδια στιγμή, η τάση υποτίμησης των «γεγονότων»-ως αντιπάλων-εμπεριέχει και μπόλικη υποκρισία.
Ήταν η «απόλυτη υπερίσχυση της πραγματικότητας» αυτή που κατεγράφη μέσα στο 2023–ακόμα και απέναντι στην πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών, τη συνεχιζόμενη συγκάλυψη του Σκανδάλου των Υποκλοπών ή τις Αλλεπάλληλες Καταστροφές-ή μήπως η αποθέωση του Καθεστωτισμού, της Προπαγάνδας, της Χειραγώγησης αλλά και της Νόθευσης των κανόνων του Δημοκρατικού παιχνιδιού;
Υπό άλλες συνθήκες-με μεγαλύτερο αυτοσεβασμό από την ελίτ των media-αυτή η χρονιά όχι μόνο δεν θα αποτολμά το να χαρακτηριστεί «της πλάκας», αλλά θα έμενε πίσω ως έτος πολλαπλών τραγωδιών. Σε διάφορα μέτωπα…
Αυτό πού αφήνει, όντως, ως κληρονομιά το 2023 είναι η αίσθηση του «ανίκητου» για τον κ. Μητσοτάκη. Αίσθηση, όμως, πραγματική ή εικονική;
Με αντίκρισμα ή με επίχρισμα;
Σταθερή ή Ρευστή;
Μπορεί η νέα χρονιά να ανατέλλει χωρίς αντίπαλο από την κομματική σκηνή για τον κ. Μητσοτάκη, αλλά όσοι δεν «ζουν» στον μικρόκοσμο του γνωστού τριγώνου της Πλατείας Συντάγματος γνωρίζουν ότι τα προβλήματα και οι αναταράξεις που έρχονται με το 2024 θα είναι πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες. Στον πλανήτη ολόκληρο, οπότε και στην Ευρώπη και ειδικότερα στη χώρα μας…
Και μόνο ότι η εξέλιξη των δυο καταστροφικών πολέμων μάλλον δεν μας κατατάσσει στη «Σωστή πλευρά της Ιστορίας» είναι ένα ηχηρό σήμα, συνυπολογίζοντας τα ωστικά κύματα στην Οικονομία, στο Μεταναστευτικό, στην Εγκληματικότητα, στις Κοινωνικές Συγκρούσεις.
Και σε μια χώρα όπου, παρά τα Κυβερνητικά πανηγύρια, η κοινωνία γερνάει και σπάει Πανευρωπαϊκά το ένα αρνητικό ρεκόρ φτωχοποίησης μετά το άλλο, ζώντας ένα νέο άτυπο μνημόνιο…
Εν κατακλείδι, όπως έγραφε την Πρωτοχρονιά του 1896 ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «Ας ευχηθώ μεν το ερχόμενο έτος να μη είναι χειρότερο από το έτος το φεύγον».
Τουλάχιστον αυτό…
