Στην τηλεοπτική της συνέντευξη (βλέπε στο τέλος) στο Κρήτη TV ισχυρίστηκε ότι ανάμεσα στις εκλογές Μαΐου-Ιουνίου του 2012 το τραπεζικό σύστημα της χώρας κατέρρευσε και ότι η κυβέρνηση έστελνε στρατιωτικό αεροπλάνο στην Ιταλία για να φέρει μετρητά προκειμένου να μην αποκαλυφθεί το «bank run».
Η ίδια λέει το γνώριζε αυτό όπως και όλοι οι δημοσιογράφοι του MEGA αλλά το απέκρυψαν γιατί αν η είδηση γινόταν γνωστή στον κόσμο η χρεοκοπία θα ήταν δεδομένη.
Η συγκλονιστική αυτή δήλωση της υποψήφιας ευρωβουλευτού της Νέας Δημοκρατίας προσομοιάζει με την άλλη μεγαλειώδη στιγμή της δημοσιογραφίας του Γιάννη Πρετεντέρη, ο οποίος στο βιβλίο του έγραφε ότι στην αρχή της κρίσης γνώριζε ότι το πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας δεν βγαίνει αλλά έλεγε ψέματα στον κόσμο για να αποφευχθεί η οριστική κατάρρευση της οικονομίας.
Επειδή δεν θυμόμαστε πότε ακριβώς εκλέξαμε τους δημοσιογράφους του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA και τους αναθέσαμε να σώσουν τη χώρα θέλουμε να θυμίσουμε ότι η κεντρική επιγραφή στην κεντρική αίθουσα της ΕΣΗΕΑ γράφει «Η δημοσίευσης είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Αυτό είναι το αξίωμα της δημοσιογραφίας, και της δημοκρατίας κατ’ επέκταση.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές συζητήσεις για τα όσα μας έφεραν έως εδώ. Οι απόψεις είναι πάρα πολλές και δεν χρειάζεται να θυμηθούμε ένα άλλο γνωμικό που σχετίζεται με κάποιο μέρος του ανθρώπινου σώματος.
Υπάρχει όμως ένας κανόνας του προγραμματισμού που ονομάζεται Debugging και που ίσως θα έπρεπε να εφαρμοστεί στην προκειμένη περίπτωση. Σύμφωνα με αυτόν ο τρόπος για να ανακαλύψουμε την αιτία του προβλήματος είναι αφαιρούμε σταδιακά τα κομμάτια του προγράμματος που πιστεύουμε ότι προκαλούν τη δυσλειτουργία μέχρι να μας μείνει η δομή των αλγορίθμων που λειτουργεί.
Χωρίς να έχουμε λοιπόν να προτείνουμε κάτι ριζοσπαστικό που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας σκεφτόμαστε ότι ίσως θα ήταν καιρός να σταματήσουμε να ανεχόμαστε τους αυτόκλητους σωτήρες.
Όλα αυτά θυμίζουν τους πολιτικούς που αποφεύγουν τις εκλογές γιατί δεν κάνουν καλό στη χώρα, επιχείρημα που χρησιμοποιείται ανερυθρίαστα από την πολιτική μας ηγεσία όλο και πιο συχνά, σε σημείο που αρχίζει να θυμίζει κάτι άλλες παλιότερες επταετίες.
Το 2013 η παγκόσμια δημοσιογραφία τίμησε τον Edward Snowden επειδή αποφάσισε να δημοσιεύσει απόρρητες πληροφορίες περί κατασκοπίας των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη.
Στην Ελλάδα το θέμα θάφτηκε, φανταζόμαστε κυρίως επειδή ανάμεσα στις αποκαλύψεις του αμερικάνου πράκτορα υπήρχαν και στοιχεία για την παρακολούθηση της Ελληνικής κυβέρνησης. Η δημοσιογραφία όμως που λειτουργεί οφείλει να δημοσιεύει το ρεπορτάζ. Οι αναγνώστες είναι μετά αποκλειστικά υπεύθυνοι για την αντίδρασή τους.
Η Μαρία Σπυράκη την ημέρα που έμαθε την πληροφορία για τα αεροπλάνα που μετέφεραν χρήματα στην Ελλάδα και αποφάσισε να μην την δημοσιεύσει, έπαψε να είναι χρήσιμη στη δημοσιογραφία και άρα χρήσιμη για τη δημοκρατία.
