Είναι απόφοιτη του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδος, σπούδασε θέατρο στη Σχολή της Νέλλης Καρρά «Αρχή» και φωνητική για σύγχρονο τραγούδι στο ωδείο Αthenaeum από όπου πήρε το πτυχίο της με άριστα.
Έχει κάνει, επίσης, μαθήματα τζαζ, αυτοσχεδιασμού και πιάνου, κλασσικού τραγουδιού, έχει παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια για υποκριτική και φωνή και αυτή την περίοδο συνεχίζει τις σπουδές της στο Ειδικό Αρμονίας (Ωδείο Ορφείο, τάξη Κώστα Βαρότση).
Έχει δουλέψει ως ηθοποιός σε παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (θέατρο Toihaus, Σάλτσμπουργκ, Αυστρία) και έχει παίξει σε έργα των Αριστοφάνη, Ντοστογιέφσκι, Ένκβιστ, Στρίντμπεργκ, κα.
«Απευθυνόμαστε σε μία ηλικία όπου όλα συμβαίνουν για πρώτη φορά και κατά τη διάρκεια της οποίας διαμορφώνεται το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικότητάς του ανθρώπου. Επομένως, όλα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Αυτό για μένα έχει τεράστιο ενδιαφέρον και το αντιμετωπίζω με ενθουσιασμό, σεβασμό και ευθύνη.»
Είναι ιδρυτικό μέλος δύο θεατρικών ομάδων, της ομάδας Ηθώ όπου συνεργάστηκε με τη σκηνοθέτη Λένα Φιλίπποβα, και της ομάδας Artika με την Κατερίνα Αλεξάκη με την οποία δημιούργησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα θεατρικές παραστάσεις για παιδιά βρεφικής-νηπιακής ηλικίας.
Επίσης, είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (2010). Χορεύει αργεντίνικο ταγκό, μιλάει αγγλικά και γαλλικά
Αυτή τη θεατρική περίοδο και για 3η χρονιά παίζεται στο Studio Μαυρομιχάλη για παιδιά από 1-4 ετών κάθε Σάββατο στις 17.30 και τα πρωινά για Παιδικούς Σταθμούς το έργο της Artika «Καληνύχτα Μέρα» με σκηνικά- κοστούμια Μάριας Μπαχά, μουσική Βασίλη Καζή, φωτισμούς Γιώργου Αγιαννίτη και ερμηνεία από την Ρεβέκκα Γκόγκου και την Αφροδίτη Μητσοπούλου.
Η φιλοξενούμενή μας σήμερα, κάνει μια σπουδαία δουλειά και είναι αξιέπαινη γι αυτό. Καλωσορίζουμε την Μαριλένα Τριανταφυλλίδη.
Σκηνοθετείτε την παράσταση «Καληνύχτα μέρα» η οποία απευθύνεται σε παιδιά βρεφικής και νηπιακής ηλικίας και η οποία παίζεται για 3η χρονιά. Μιλάμε δηλαδή για μία επιτυχημένη παράσταση. Που οφείλεται η επιτυχία της;
«Η παράσταση «Καληνύχτα μέρα» απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 1 έως 4 ετών, και την σκηνοθετήσαμε μαζί με την Κατερίνα Αλεξάκη. Όταν δημιουργούμε μία παράσταση για τις πολύ μικρές ηλικίες χρειάζεται πρωτίστως να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες και τις δυνατότητες αυτής της ηλικίας.
Έτσι, η παράστασή μας έχει άλλη σχέση με τον χρόνο και τον ρυθμό, λίγο λόγο, περισσότερη κίνηση, μία θεματολογία που αντλείται από την καθημερινότητα των παιδιών αυτής της ηλικίας και μία ιδιαίτερη φροντίδα στη σχέση πραγματικού-φανταστικού.
Το αποτέλεσμα είναι ότι τόσο οι λιλιπούτειοι θεατές μας, όσο και οι συνοδοί τους, φεύγουν ευχαριστημένοι γιατί έχουν απολαύσει μία παράσταση φτιαγμένη στα «μέτρα» τους.»
Ποιες ακριβώς είναι οι αντιδράσεις των θεατών σας κατά τη διάρκεια ή μετά το τέλος αυτής της θεατρικής εμπειρίας;
«Οι αντιδράσεις τους ποικίλουν. Στη διάρκεια της παράστασης, άλλες φορές το κοινό μας μπορεί να είναι καθηλωμένο, άλλες πάλι μπορεί να είναι πιο εκδηλωτικό και να εκφράζεται με επιφωνήματα, γέλια, και σχολιασμούς και άλλες φορές μπορεί να είναι ακόμα πιο έντονη η αντίδρασή τους από την τεράστια επιθυμία τους να μπουν μέσα στο σκηνικό χώρο και να πιάσουν ένα σκηνικό αντικείμενο.
Μετά το τέλος της παράστασης, οπότε έχουν και τη δυνατότητα να μπουν μέσα στο σκηνικό χώρο και να έχουν μία δράση μαζί με τους ηθοποιούς, έχουμε άλλες αντιδράσεις, όπως παιδιά που θέλουν να έχουν μία πιο προσωπική επαφή με τους ηθοποιούς, να μιλήσουν μαζί τους, να μοιραστούν κάτι μαζί τους ή να τους κάνουν μία αγκαλιά.
Κάποιες φορές υπάρχουν και κλάματα, γιατί δεν θέλουν να φύγουν και να αποχωριστούν το χώρο, τα αντικείμενα και τους ηθοποιούς!
Η παράσταση όμως βρίσκει την αποδοχή της και από τους συνοδούς των παιδιών, οι οποίοι φεύγουν χαλαρωμένοι, ευχαριστημένοι και συγκινημένοι, μία συγκίνηση που μπορεί να πηγάζει είτε από την ίδια την παράσταση, είτε από το βίωμα που είχαν βλέποντας την παράσταση κρατώντας αγκαλιά τα παιδιά τους.»
Είστε ηθοποιός και διδάσκετε φωνητική για σύγχρονο τραγούδι. Πότε και γιατί ξεκινήσατε να ασχολείστε με το θέατρο για βρέφη-νήπια;
«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτό το είδος θεάτρου πριν από 9 χρόνια, το 2006-07, όταν παρουσιάσαμε με την ομάδα μου, την Artika, για πρώτη φορά στην Ελλάδα τότε, μία θεατρική παράσταση για πολύ μικρές ηλικίες με τίτλο «Η δική μου ομπρέλα».
Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που με ώθησε να ασχοληθώ με αυτό το είδος θεάτρου, είναι το πώς να προσεγγίσεις σοβαρά και ουσιώδη θέματα, όπως η γέννηση, ο αποχωρισμός και η αναζήτηση της ταυτότητας (αναφέρω ενδεικτικά κάποια θέματα που μας έχουν απασχολήσεις στις παραστάσεις μας), θέματα που απασχολούν τους πολύ πολύ νεαρούς αυτούς ανθρώπους, αλλά και εμάς τους μεγαλύτερους, με τον πιο απλό τρόπο.
Αυτό δεν είναι ούτε εύκολο ούτε αυτονόητο. Απευθυνόμαστε σε μία ηλικία όπου όλα συμβαίνουν για πρώτη φορά και κατά τη διάρκεια της οποίας διαμορφώνεται το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικότητάς του ανθρώπου. Επομένως, όλα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Αυτό για μένα έχει τεράστιο ενδιαφέρον και το αντιμετωπίζω με ενθουσιασμό, σεβασμό και ευθύνη.»
Μιλήστε μας λίγο για την Artika…….
«Η ομάδα Artika (www.artika.co) ιδρύθηκε το 2006 από την Κατερίνα Αλεξάκη κι εμένα . Μόνιμη συνεργάτης μας είναι και η σκηνογράφος-εικαστικός Μαρίνα Μπαχά.
Από την αρχή ασχοληθήκαμε με τη δημιουργία θεατρικών παραστάσεων εξειδικευμένων για παιδιά βρεφικής και νηπιακής ηλικίας. Οι παραστάσεις μας έχουν παρουσιαστεί σε θεατρικούς χώρους, σε παιδικούς σταθμούς, και στο εξωτερικό, σε διεθνή φεστιβάλ.
Στο παρελθόν είχαμε χρηματοδοτηθεί από τον ΟΑΕΔ και το Γ’ ΚΠΣ, καθώς και την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΥΠΑΠΚ. Επίσης, έχουμε συνεργαστεί με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στο πλαίσιο δημιουργίας προγραμμάτων-δραστηριοτήτων για παιδιά με αντικείμενο το θεατρικό παιχνίδι.»
Ποιοι είναι οι στόχοι σας από δω και πέρα;
«Κατ’ αρχήν θα αναφερθώ σε έναν μεγάλο στόχο που φαίνεται ότι έχει επιτευχθεί. Ο πρώτος εκείνος σπόρος που σπείραμε πριν 9 χρόνια έπιασε και το θέατρο για τις πολύ μικρές ηλικίες αποτελεί πια ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός και στην Ελλάδα.
Αυτό είναι μία μεγάλη ικανοποίηση. Από κει και πέρα στους άμεσους στόχους μας είναι να «φτάσουμε» σε όσα περισσότερα παιδιά αυτής της ηλικίας γίνεται, στην Αθήνα, στην επαρχία, σε ευπαθείς ομάδες. Να ξαναπάμε στις φυλακές, στο παράρτημα μητέρων, όπου παιδιά γεννιούνται ή / και μεγαλώνουν με τις έγκλειστες μητέρες τους μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων.
Είναι κάτι που το είχαμε κάνει το 2008 και πιστεύω πως πρέπει να γίνει πάλι. Επιδιώκουμε να έχουμε μία ανοιχτή επικοινωνία και συνεργασία με τους «φροντιστές» των παιδιών, γονείς, παιδαγωγούς, κλπ., και σκοπεύουμε να παρουσιάσουμε ξανά τη δουλειά μας στο εξωτερικό. Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε ένα θέατρο ρομαντικό, ποιητικό και αληθινό!»
{jcomments on}
