Ξέρετε ότι στο παρελθόν, μια μέρα στη Γη ήταν περίπου έξι ώρες μικρότερη απ’ ότι σήμερα; Ή ότι ο Ιούλιος Καίσαρας εφάρμοσε κάποτε ένα έτος 445 ημερών;
Κάθε άνθρωπος στη Γη ζει στο παρελθόν.
Μπορεί να ακούγεται σαν πλοκή σε κάποιο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, ή ένα ταξίδι στο χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα γεγονός της ανθρώπινης βιολογίας και της δυσκολίας του χρόνου. Ο εγκέφαλός μας δεν αντιλαμβάνεται τα γεγονότα πριν από περίπου 80 χιλιοστά του δευτερολέπτου παρά μόνο αφού έχουν συμβεί.
Αυτή η λεπτή γραμμή μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος είναι μέρος του λόγου για τον οποίο ορισμένοι φυσικοί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως “τώρα” και ότι η παρούσα στιγμή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ψευδαίσθηση.
Στη διάρκεια της ιστορίας, διαφορετικοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο έχουν βιώσει το χρόνο με διαφορετικούς τρόπους.
Στον Δυτικό κόσμο, τείνουμε να θεωρούμε τον χρόνο ως γραμμικό και ρέει από αριστερά προς τα δεξιά. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλους.
Η γλώσσα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον χρόνο, ιδιαίτερα τις χωρικές μεταφορές που χρησιμοποιούν για να τον περιγράψουν και να τον χαρτογραφήσουν.
Όσοι διαβάζουν γλώσσες που ρέουν από δεξιά προς τα αριστερά, όπως τα αραβικά και τα εβραϊκά, θεωρούν γενικά ότι ο χρόνος κυλά προς την ίδια κατεύθυνση. Οι Aymara, που ζουν στα βουνά των Άνδεων στη Νότια Αμερική, θεωρούν ότι το μέλλον είναι πίσω τους, ενώ το παρελθόν είναι μπροστά.
Κατά την άποψή τους, επειδή το μέλλον είναι άγνωστο, είναι πίσω σου, εκεί που δεν μπορείς να το δεις. Ορισμένοι αυτόχθονες πολιτισμοί της Αυστραλίας, οι οποίοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε όρους κατεύθυνσης, όπως ο βορράς, ο νότος, η ανατολή και η δύση στις γλώσσες τους, οραματίζονται το πέρασμα του χρόνου να κινείται από την ανατολή προς τη δύση.
Για παράδειγμα, αν βλέπουν βόρεια, το παρελθόν θα ήταν στα δεξιά τους ή στα ανατολικά, ενώ το μέλλον θα ήταν στα αριστερά τους, που θα ήταν δυτικά.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ……………
