Μία δικαστής, η Εφέτης ε.τ και Συγγραφέας Σταυρούλα Δημητρίου, είχε το θάρρος να αναγνωρίσει και να επικρίνει, τα παρατράγουδα της παρέλασης, με λόγια, που μας έφεραν στο νου και στην ψυχή, το γνωστό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ».
Με μιά ανάρτηση στη σελίδα της, στο Facebook, η Εφέτης, χαρακτήρισε τη στάση της Προέδρου της Δημοκρατίας:
Κατάφωρη παραβίαση Πρωτοκόλλου Εθιμοτυπίας Παρέλασης από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Διαβάστε το:
Σαν πολίτης αυτής της χώρας και τελευταία σαν γυναίκα, σε μια μέρα Εθνικής Επετείου, γεμάτη από συμβολισμούς της εθνικής υπόστασής μας σαν Έθνος για όσα και όσους μας όρισαν, ένοιωσα θλιβερή την εικόνα όταν ο Υποστράτηγος και Διοικητής της Σχολής Ευελπίδων και αρχηγός της Στρατιωτικής Παρέλασης, δηλαδή μιας μείζονος στρατιωτικής επιχείρησης, να χαιρετά το εθνόσημο στο πηλίκιό του, να παρουσιάζει όπλα και να δηλώνει το τέλος της παρέλασης στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στον σύντροφό της.
Τί είδους υποτέλεια υποχρεώθηκε ο άξιος αυτός αξιωματικός και αρχηγός της Στρατιωτικής Παρέλασης να υποστεί!
Όπως εξίσου θλιβερή η εικόνα οι τρεις ανώτατοι Υπασπιστές της, των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, αποφοιτήσαντες αριστούχοι από τη Σχολή Ικάρων, Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και Σχολή Ευελπίδων, να τους υποχρεώνει και να τους επιβάλει απροκάλυπτα να προστατεύουν και τον σύντροφό της. Ο σύντροφος δεν είναι θεσμός να προστατεύεται.
Το «στίγμα» αυτό το επέβαλε η ίδια από την ημέρα της ορκωμοσίας της.
Όταν, μετά την ορκωμοσία της, η ίδια προέβη κατά το τελετουργικό σε επιθεώρηση στρατιωτικών αγημάτων, την οποία έκανε από κοινού με τον σύντροφό της, αποδίδοντας τιμές οι στρατιωτικές μπάντες και προς αυτόν, δίχως να προβλέπεται από κανένα πρωτόκολλο εθιμοτυπίας, που επέχει ισχύ «νόμου» και άγραφου δικαίου και σεβασμού στον θεσμό του Προέδρου.
Ο θεσμός του Προέδρου Δημοκρατίας είναι αυστηρά προσωποπαγής, δεν προβλέπεται σύννομη, ούτε συγκατοχή, ούτε διαμοίραση από κοινού, τιμών σε δημόσιες εμφανίσεις. Και είναι απορίας άξιον, πέραν του ηθικού μέρους, πώς μπορεί να νοιώθει ένας άνθρωπος οικειοποιούμενος, ή έστω «συν-απολαύων τιμές» Αρχηγού Κράτους που δεν του ανήκουν;
Από την ιστορική διαδρομή του Θεσμού και από τις επίσημες εμφανίσεις σε ιστορικές εκδηλώσεις πάντοτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ίσταται μόνος και όρθιος στο βάθρο, οι δε νόμιμοι σύζυγοί τους, (ακόμη και των χουντικών συνταγματαρχών), διακριτικά κάπου στα μετόπισθεν του βάθρου (πολλώ μάλλον οι σύντροφοί τους).
Αν ήθελε να πρωτοτυπήσει παραβιάζοντας το Πρωτόκολλο, θα μπορούσε δίπλα της να έχει κάποιο άλλο πρόσωπο συμβολισμού, ένα ΑμεΑ ας πούμε, ή κάποια άλλη μορφή σύγχρονου ηρωισμού, ναι, υπάρχουν και σύγχρονοι ήρωες.
Δεν θεωρώ ότι η Πρόεδρος προσπαθεί να εισαγάγει νέα ήθη, ή μοντερνιστικές αντιλήψεις. Κάθε άλλο, η προσωπική ελευθερία της μέσης Ελληνίδας, είτε είναι μόνη, μη ύπανδρος ή διαζευγμένη, είναι αυτονόητη και κατοχυρωμένη να έχει σύντροφο.
Κάθε άλλο λοιπόν. Θεωρώ ότι είναι συναισθηματική ανάγκη της να μοιράζεται μαζί με τον σύντροφό της τις όποιες τιμές της αποδίδει το Έθνος. Σαν γυναίκα θα σεβαστώ και θα κατανοήσω αυτή την προσωπική της ανάγκη.
Όμως αυτή η αδυναμία της και η συναισθηματική ανάγκη της, είναι επιβεβλημένο καθήκον της να υποχωρήσει προ του εκάστοτε Πρωτοκόλλου Εθιμοτυπίας Εθνικών Εορτών για δύο λόγους της Δημοκρατίας μας:
Πρώτον, για να δείξει τον σεβασμό και την προσήλωσή της στον θεσμικό της ρόλο, διότι αυτή η θέα δεν της προσδίδει κύρος αλλά αντιθέτως της αφαιρεί ουκ ολίγο κύρος στα όμματα του Ελληνικού λαού.
Και δεύτερον, για να δείξει τον προσήκοντα σεβασμό σε κάθε σοβαρή περίσταση, τηρώντας τους συμβολισμούς. Διότι κάποιες στιγμές είναι για την Ελλάδα αποκλειστικά και όχι για μας.
Διότι ενίοτε, από την άμβλυνση και απαξία των θεσμών ξεκινούν πολλές μορφές παρακμής…
