Γιατί άραγε σήμερα δεκάδες χιλιάδες παιδιά ζητούν την παραίτηση της κας Κεραμέως; Μια πολιτική κίνηση χωρίς προηγούμενο και χωρίς κομματική καθοδήγηση! Έχουν προσωπικά μαζί της; Γιατί δεν τη ζητούσαν και προχτές την παραίτηση, όταν με άλλες αφορμές η υπουργός βούλιαζε – και εξακολουθεί να βουλιάζει – στις δημοσκοπήσεις;
Διότι αυτές τις μέρες αποκαλύπτεται, με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, το πραγματικό πρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας. Ένα πρόσωπο ακραία ταξικό. Αποκαλύπτεται η «σφαγή των νέων της πανδημίας». Από την πρώτη στιγμή που έφεραν τη ρύθμιση στη Βουλή, αναδείξαμε τις συνέπειές της και ζητήσαμε να καταργηθεί και να μην εφαρμοστεί. Γιατί είναι άδικη και παράλογη.
Η κυβέρνηση είχε ένα χρέος. Να στηρίξει τους μαθητές της Γ’ Λυκείου, της περσινής Β’ Λυκείου, που έχουν βιώσει πρωτόγνωρες συνθήκες, που έχουν περάσει δυο χρόνια μακριά από τις τάξεις. Αντί γι’ αυτό νομοθέτησε στη μέση της χρονιάς την Ελάχιστη Βάση, με την οποία αφήνει φέτος χιλιάδες αποφοίτους Λυκείου έξω από το δημόσιο πανεπιστήμιο και χιλιάδες άλλους τους στέλνει σε σχολή που δεν ήταν της επιλογής τους.
Κι όπως είδαμε με την περίπτωση του Διονύση, αλλά και άλλες πολλές που αναδύθηκαν από προχτές και θα πολλαπλασιάζονται διαρκώς, αφήνει έξω ακόμα και αριστούχους. Μαθητές που έχουν συγκεντρώσει πάνω από 20.000 μόρια. Και ποια ήταν η απάντηση της υπουργού σε αυτό;
Έφτασε χθες στην Ολομέλεια της Βουλής να πει, επί λέξει, «πιθανότατα ούτε πέρσι θα είχε μπει στην Αρχιτεκτονική» ο συγκεκριμένος μαθητής. Ενώ ξέρει ότι συγκέντρωνε με το παραπάνω τα μόρια και για το ΕΜΠ και για το ΑΠΘ. Ένα κοινό ψέμα δηλαδή, που μόνο παραπανίσια οργή μπορεί να συσσωρεύσει.
Για αυτό δε θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση της κας Κεραμέως σήμερα. Αναρωτιέμαι, μόνο η αντιπολίτευση βλέπει πού πάνε;
Οι βουλευτές της ΝΔ δεν το έχουν καταλάβει; Δεν παίρνουν μηνύματα από τις γειτονιές και από τις πόλεις τους;
Από τις οικογένειες που γίνονται πελάτες για τα κολέγια, από τα περιφερειακά πανεπιστήμια που θα ερημώσουν;
Για την ώρα κάθονται αυτάρεσκα πάνω στις δημοσκοπήσεις, αλλά νομίζω θα ξυπνήσουν πολύ απότομα.
Το πρώτο απόσπασμα της ομιλίας:
«Επί προσωπικού» – Να κοιτάζουμε στα μάτια τα παιδιά
Η υπουργός Παιδείας, που έχει εξοργίσει το Πανελλήνιο με τη «σφαγή» δεκάδων χιλιάδων υποψηφίων στα Πανεπιστήμια, διαπράττει τη μία απρέπεια μετά την άλλη σε βάρος τους. Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να πει ψέματα στη Βουλή, ότι δήθεν δεν θα έμπαιναν πέρυσι σε σχολές της επιλογής τους παιδιά με 18.000 και 19.000 μονάδες, προσβάλλοντας αυτά και τις οικογένειές τους.
Αυτό το κατάφωρο ψεύδος και η εξοργιστική προσβολή που εκτόξευσε απέναντι στα παιδιά της πανδημίας, προκάλεσε τη δική μου αντίδραση και μια αναφορά στο πώς θα προσλάμβανε την καταστροφή που επιφέρει στη δημόσια εκπαίδευση, η δική της οικογένεια στο μέλλον.
Γιατί, όπως είπα, ειδικά οι υπουργοί Παιδείας πρέπει να νομοθετούν βλέποντας στα μάτια των παιδιών τους, τα παιδιά όλου του κόσμου. Να δείχνουν δηλαδή την απαραίτητη ενσυναίσθηση κι όχι ως άλλος Ηρώδης να σφαγιάζουν το μέλλον και τα όνειρα των νέων ανθρώπων, για χάρη πολιτικών σκοπιμοτήτων και ακραίων ιδεοληψιών.
Το δεύτερο σχετικό απόσπασμα:
Υ.Γ. Εισήγηση του Νίκου Φίλη στην Ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας.
Υ.Γ.1. Πονοκεφαλιάζουν στο Μαξίμου από τις 62.000 υπογραφές πολιτών που ζητούν άμεσα να παραιτηθεί η Κεραμέως.
Πονοκεφάλους στο Μαξίμου προκαλεί το διαδικτυακό ψήφισμα που φέρεται να έχουν υπογράψει 62.000 πολίτες, με το οποίο ζητούν την παραίτηση της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως με αφορμή την άνευ προηγουμένου ρύθμιση για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που αποκλείει πάνω από το 25% των νέων εισακτέων από τα πανεπιστήμια και στερεί σε πάνω από 20.000 μαθητές το δικαίωμα στη φοίτηση.
Παρά την πρόσφατη στήριξη Μητσοτάκη στην εκλεκτή του για τα κρίσιμα θέματα της Παιδείας, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν επιθυμεί νέα μέτωπα με την κοινωνία και παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, χωρίς να αποκλείονται εκπλήξεις, αφού κατά γενική ομολογία η πορεία της στο Υπουργείο δεν κρίνεται ιδιαίτερα επιτυχημένη.
Εντωμεταξύ, στο φως ήρθε νέα περίπτωση μαθήτριας, την επιστολή της οποίας διάβασε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή και στην οποία αναφέρει:
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Λέγομαι Ελένη και είμαι μαθήτρια ενος Γενικού Λυκείου του Αγρινίου. Φέτος πέρασα κι εγώ την επώδυνη διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων σε μια ομολογουμένως δύσκολη χρονιά. Συγκέντρωσα την πολύ υψηλή βαθμολογία των 19.987 μορίων αλλά δεν μου δίνεται το δικαίωμα να υποβάλω αίτηση για τη Σχολή Μεταφραστικού του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα που αποτελεί την πρώτη σχολή προτίμησης μου.
Και αυτό γιατί ενώ έγραψα Αγγλικά 17,8 στα Γαλλικά δεν κατάφερα για λίγα μόρια να πιάσω την ΕΒΕ. Πίστευα ότι η μεταρρύθμιση σας σκοπό είχε να αποκλείσει από τα πανεπιστήμια μαθητές με βαθμολογίες 2 και 3 όπως λέγατε. Συγχαρητήρια λοιπόν. Τα καταφέρατε. Με αποκλείσατε με γενική βαθμολογία πάνω από 17. Πέτυχε η μεταρρύθμισή σας, λοιπόν. Μπορείτε να είστε περήφανη.
Θέλω να επισημάνω εδώ ότι Γαλλικά δεν διδάχτηκα ποτέ στο σχολείο μου, αλλά ο πατέρας μου, ένας φτωχός άνθρωπος, πληρώνει εδώ και 2 χρόνια φροντιστήριο προκειμένου να με βοηθήσει να πετύχω το όνειρο μου. Τα δύο τελευταία χρόνια λόγω πανδημίας τα μαθήματα και των Γαλλικών γίνονταν διαδικτυακά με ότι αυτό συνεπάγεται για τη σωστή εκμάθησή τους.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί αν είναι συνταγματικό ή αν συμβαίνει σε κάποια άλλη χώρα να ζητούνται για εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο μαθήματα που δεν έχουν διδαχτεί ποτέ στα σχολεία. Ξέρω ότι θα μου απαντήσετε πως μπορώ να υποβάλω αίτηση για κάποια άλλη σχολή. Όμως, έχετε ακούσει πότε την λέξη όνειρο;
Ήταν το όνειρό μου λοιπόν και μου το στερείτε με έναν εντελώς παράλογο τρόπο αφού με κρίνετε ικανή να εισαχθώ στην Γαλλική Φιλολογία Αθηνών με την ίδια βαθμολογία στα Γαλλικά αλλά όχι στο Μεταφραστικό Κέρκυρας. Δηλαδή με το σκεπτικό σας μπορώ να διδάξω Γαλλικά αλλά δεν μπορώ να μεταφράσω. Έχει κάποια λογική αυτό;
Για μένα πάντως όχι. Θα εισαχθώ σίγουρα σε μια άλλη σχολή. Μικρό το κακό-θα πείτε. Διαφωνώ. Το κακό είναι μεγάλο. Για αυτό κι η κοινωνία είναι αυτή που είναι σήμερα.
Με ανθρώπους που κάνουν την δουλειά τους απλά για βιοπορισμό χωρίς να την αγαπούν πραγματικά, χωρίς να νιώθουν δημιουργικοί, χωρίς «μεράκι». Αυτή ακριβώς είναι η λέξη. Θα εισαχθώ λοιπόν σε κάποια άλλη σχολή όμως πάντα θα είστε στη συνείδηση μου ως εκείνη που μου στερήσατε το «μεράκι μου».
