Να τον αγαπάς τον εαυτό σου και να τον φροντίζεις γιατί μόνο αυτόν έχεις. Αυτός σε κάνει χαρούμενο, αυτός σε ρίχνει και σε ανεβάζει.
Και μην τον υποτιμάς για τις στιγμές που φάνηκες αδύναμος. Μόνο εσένα έχεις. Και στα εύκολα και στα δύσκολα.
Σε εκείνες τις στιγμές που κανένα χέρι δεν μοιάζει ιδανικό να σε ζεστάνει και κάθε αγκαλιά μοιάζει ξένη, αδιάφορη. Μην τον στεναχωρείς τον εαυτό σου, πρόσφερε όλα όσα του αξίζουν.
Και μην κολλάς σε άτομα που για κάποιο λόγο δεν είναι στη ζωή σου. Μην περιμένεις πως όλα θα αλλάξουν και θα έρθουν συγνώμες στα πόδια σου.
Κανείς δεν σώθηκε από μια συγνώμη, μια λέξη που έχουν βαλθεί να σπιλώνουν την αξία της.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου και να τον προστατεύεις. Μάθε να του αφιερώνεις χρόνο, να μένετε και λίγο μόνοι. Μην ζεις παθητικά, παρασιτικά ούτε εις βάρος άλλων.
Και αν κάτι σου στράβωσε, θα είχε τους λόγους του. Κλείσε το μάτι και ρίξε ένα χαμόγελο.
Να ζεις για σένα, για τις όμορφες μέρες που θα έρθουν και για εκείνα τα χαμόγελα που τόσο αγαπάς στους άλλους. Να αναζητάς την αλήθεια, ναι!
Και να ψάχνεις το φως στους άλλους. Να νιώθεις ελεύθερος και να ξεδιπλώνεις κομμάτια του εαυτού σου εν καιρώ, βήμα-βήμα, σελίδα- σελίδα.
Να αγαπάς αυτό που είσαι, έτσι όπως είσαι και έτσι θα μάθουν να σ ’αγαπούν και οι άλλοι.
Και αυτοί που αξίζουν θα είναι συνοδοιπόροι, φίλοι, σύντροφοι στη ζωή σου. Θα μείνουν δίπλα σου, θα σου κρατούν το χέρι στα πιο όμορφα, στα πιο ευφάνταστα γεγονότα της ζωής σου.
Θα γελούν μαζί σου, γιατί δεν θα μπορούν να κάνουν και αλλιώς. Και όταν θα πέφτεις, θα σου χαμογελούν και θα σου ξαναχαμογελούν μέχρι να νιώσεις πως στην καταιγίδα σου, δεν είσαι μόνος, είναι δίπλα σου.
Αυτοί που σε ξεχώρισαν, σε έμαθαν, σε χάιδεψαν τρυφερά, σου έδωσαν όσα χρειάστηκες, χωρίς να ζητήσεις. Αυτοί που σ ’αγάπησαν στις μαύρες και τις όμορφες μέρες σου, είναι αυτοί που επέλεξαν να είναι δίπλα σου, γιατί τους χάρισες και εσύ ένα κομμάτι ζωή.
Έγινες ένα ξεχωριστό χρώμα στην παλέτα της ζωής τους. Έμεινες στην καθημερινότητα τους και μοιράστηκες ενδόμυχα λόγια.
Λόγια που σας ένωσαν, βρήκατε κάτι κοινό και χτίσατε πάνω σε αυτό. Μια φιλία, έναν έρωτα, ένα αγνό συναίσθημα. Να τον αγαπάς τον εαυτό σου και να μην τον χάνεις.
Προσπάθησε να μην ξοδεύεσαι, να μην αναλώνεσαι και όταν δίνεσαι πάντα να κρατάς κάτι για σένα. Το «πολύ» κουράζει, εξαντλεί, φοβίζει.
Μοιράζει πνιγμένες ανασφάλειες, κρυμμένους φόβους, λόγια που ψάχνουν να ακουστούν από χείλη που ποτέ δεν τόλμησαν. Άνοιξε την ψυχή σου εκεί που ξέρεις πως δεν θα χαθείς.
Κι αν κάνεις πως χάνεσαι, πιάσου από σένα. Τον εαυτό σου να τον έχεις ψηλά, να τον αγαπάς και να μην τον πληγώνεις.
Και μην ξεχνάς…..
Οι άνθρωποι που αξίζει να βρίσκονται στη ζωή μας, είναι εκείνοι που μας αποδεικνύουν ότι μας χρειάζονται και εκείνοι στη δική τους ζωή.
Υ.Γ. Zoe Diam
Βορειοελλαδίτισσα με πτυχίο Ιστορικού να κοσμεί ωραιότατα σαν πίνακας τον τοίχο, άρχισα να γράφω από τότε που θυμάμαι τον καθηγητή της Φυσικής να με τσακώνει να επεξεργάζομαι δίστιχα στο εξώφυλλο του βιβλίου.
Γράφω γιατί εμπνέομαι από ανθρώπους, καταστάσεις και στιγμές. Γοητεύομαι από αληθινά βλέμματα και ζωηρά χαμόγελα.
Ρομαντική και εν δυνάμει ελεύθερη. Η λέξη ρεαλισμός αδιάφορη και άγνωστη. Τελευταία είμαι σε φάση αναζήτησης των έσω μου και ότι αυτό περικλείει.
{jcomments on}
