Χαίρομαι που όσοι θέλουν διαδήλωσαν την Δευτέρα με το «μένουμε Ευρώπη», έτσι όπως άλλοι διαδήλωναν την Κυριακή με το «όχι στη λιτότητα», ενώ άλλοι θα διαδηλώσουν την Τρίτη με το ΠΑΜΕ.
Στη δική μου την αντίληψη η ελευθερία έκφρασης είναι συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας και πρέπει να την υπερασπιζόμαστε όλοι.
Όμως δεν μπορώ παρά να εκφράσω και τα «παράπονα» μου για ορισμένα σχόλια που αναρτήθηκαν τις τελευταίες ημέρες:
1) Οι πρόσφατες διαδηλώσεις έγιναν και γίνονται χωρίς αστυνομική βία. Οι διαδηλωτές έφθασαν πάνω από τον Άγνωστο Στρατιώτη! Πριν από ελάχιστα χρόνια κάθε φωνή, κάθε διαδήλωση αντιμετωπιζόταν με ακραία βία, με ΜΑΤ, με χημικά ακόμα και στο πρόσωπο του Μανώλη Γλέζου.
Τότε δεν συμμετείχαμε όλοι στις διαδηλώσεις, ούτε όλοι καταδικάζαμε την αστυνομική βία. Οι χθεσινοί απόντες δικαιούνται σήμερα να διαμαρτύρονται; Βεβαίως! Όμως και εμείς έχουμε δικαίωμα να το σημειώνουμε…
2) Ορισμένοι σημερινοί διαδηλωτές (ή «συμπαθούντες») νοιώθουν θιγμένοι από αρνητικά σχόλια. Και εμένα με θίγουν ορισμένα από αυτά τα σχόλια, δεν τα υιοθετώ, τα αποδοκιμάζω.
Ίσως όμως όσοι νοιώθουν ότι τυγχάνουν «ρατσιστικής» αντιμετώπισης, δεν έχουν νοιώσει τον ουσιαστικό κοινωνικό αποκλεισμό, που νοιώσαμε επί χούντας (και αργότερα…) τα παιδιά των αριστερών.
Πολύ περισσότερο που κάποιοι δεν είχαν συνέχεια τον πατέρα σπίτι, διότι βρισκόταν κάπου εξόριστος. Πολύ περισσότερο που ότι κατάκτησαν στη ζωή το έκαναν με πολύ περισσότερο κόπο. Αυτός ήταν πραγματικός ρατσισμός…
Ανάλογος ρατσισμός υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια και κατά των «τεμπέληδων» δημοσίων υπαλλήλων, των κάθε είδους διαδηλωτών οι οποίοι «διασάλευαν την ομαλή λειτουργία της αγοράς», των «αλητών νεολαίων» οι οποίοι συμπεριφέρονταν με την υπερβολή της νιότης, των «βολεμένων» συνδικαλιστών, των «ακραίων» απολυμένων της Χαλυβουργίας, των «ρουσφετολογικά διορισμένων καθαριστριών».
Με λίγα λόγια τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε συστηματικό «Bulling» κατά όσων διεκδικούσαν οτιδήποτε, δίκαιο ή άδικο… Αυτό το «Bulling» μάλιστα το βλέπαμε όλοι στα δελτία των 8 από «εκπαιδευμένους» δημοσιογράφους σε υπερχρεωμένα κανάλια που δεν πλήρωσαν ποτέ για τις συχνότητες. Τυχαίο; Δε νομίζω;
3) Θέλουμε να μείνουμε Ευρώπη! Σωστό. Αυτό που ζούμε όμως είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της προόδου, της κοινωνικής ενοποίησης, της ασφάλειας;;; Η αμφισβήτηση στη σημερινή πορεία της Ευρώπης εκφράζεται πολλαπλώς σε Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία, συνολικά σε όλη την Ευρώπη.
Η πρώτη κυβέρνηση, ο πρώτος λαός που έθεσε με την ψήφο του το πρόβλημα της πορείας της Ευρώπης, φαίνεται ότι ενόχλησε και έπρεπε να τιμωρηθεί.
Σε αυτή την τιμωρητική διαδικασία, εμείς με ποιον είμαστε; Με την χώρα μας (όπως και να εκπροσωπείται) ή με τους δανειστές; Πολλοί διαδηλωτές κατέβηκαν στις διαδηλώσεις κρατώντας μεν ελληνικές σημαίες, ζητώντας όμως άνευ όρων υποταγή! Ωραίος πατριωτισμός…
4) Τέλος όλοι έχουμε και την εικόνα των διαδηλώσεων και των διαδηλωτών. Είναι άλλο πράγμα ο συνταξιούχος να ζητά να μην του κοπεί η σύνταξη των 400 ευρώ και άλλο ο επιχειρηματίας να μην θέλει να αυξηθεί η φορολογία του από το 26% στο 29% (θυμίζω ότι ήταν 35% και η προηγούμενη κυβέρνηση το μείωσε).
Όλα τα μέτρα κάπου πονάνε, όμως ο καθένας επιλέγει με ποιον πάει και ποιον αφήνει…
{jcomments on}
