Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Κύπρο και την Ελλάδα, παρακολουθούν την βαρβαρότητα του τουρκικού Αττίλα εναντίον των Κούρδων της Συρίας, με τρόμο. Για τους παλαιότερους στο νησί, είναι σαν να μην άλλαξε τίποτα από το 1974.
Ίδιες οι εικόνες, ίδιος και ο στόχος: η καταστροφή και ο θάνατος. Στην Κύπρο ήταν οι…..αλλό-θρήσκοι Έλληνες και στο Κουρδιστάν οι επίσης θανάσιμοι εχθροί. Εδώ δεν είναι θέμα θρησκείας, αλλά του φόβου για το τι θα ακολουθήσει αν η διεθνής κοινότητα πράξει το καθήκον της και χαρίσει στους Κούρδους το κράτος που δικαιούνται.
Αντάρτες – Σύμμαχοι της Τουρκίας δολοφονούν κούρδους αμάχους.
Η Τουρκία θα διαμελιστεί. Ο Ταγίπ Ερντογάν άνοιξε τις πόρτες της «κόλασης» πρώτα για τον ίδιο. Διότι μοιραία, ακόμα και αν εκβιάζει τον πρόεδρο της Αμερικής, οι δυνάμεις που θα βρεθούν εναντίον του, και στις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι πιο ισχυρές από τον ίδιο και το πραγματικό του αφεντικό, που είναι ο πρόεδρος της Ρωσίας.
Όλα όσα συμβαίνουν, και στην ανατολική Μεσόγειο και στη Συρία, τον Βλαντιμίρ Πούτιν εξυπηρετούν:
Στη Συρία φεύγουν οι Αμερικανοί και μένει η χώρα στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας αλλά και της Τεχεράνης, άρα χάνει η Αμερική και στρατηγικά, και μάλιστα σε μία πολύ ευαίσθητη περιοχή, όπου θα πολλαπλασιαστούν οι κίνδυνοι για το Εβραϊκό Κράτος. Η λεωφόρος του τρόμου, από την Τεχεράνη μέχρι την Δαμασκό με στόχο το Ισραήλ, θα είναι ένα γεγονός…
Στην Ανατολική Μεσόγειο, με την απειλές της Τουρκίας, μοιραία θα καθυστερήσουν, ίσως και να τερματιστούν οι συνεργασίες στον ενεργειακό τομέα. Μία εξέλιξη που εξυπηρετεί αφάνταστα και μόνο τη Ρωσία, η οποία θα παραμείνει η βασική πηγή ενέργειας για τους Ευρωπαίους.
Οι τελευταίοι είναι άβουλοι παίκτες σε ένα διπλωματικό παιγνίδι, που απαιτεί και την ισχύ των όπλων. Και οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ούτε τα όπλα, ούτε είναι ενωμένοι για την λεγόμενη ευρωπαϊκή ιδέα.
Είναι τρομακτικό εάν ισχύει: ότι η αυταρχική κυβέρνηση της Ουγγαρίας, μίας χώρας μέλους της Ε.Ε. απείλησε με βέτο εάν η ενωμένη Ευρώπη λάμβανε μία απόφαση σκληρής καταδίκης της Τουρκίας για την εισβολή στη Συρία. Η Ε.Ε. είναι ανύπαρκτη και η Κύπρος το έζησε και το ένιωσε.
Πέρασαν τόσοι μήνες από την εισβολή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, και δεν έχουν πράξει τίποτα. Αντίθετα, ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας πήγε στην Άγκυρα και υποσχέθηκε και άλλη οικονομική βοήθεια στον Ερντογάν. Και δεν ντράπηκε. Υπέκυψε στον τουρκικό εκβιασμό.
Και μιας και μιλάμε βασικά για τον φόβο που προκαλεί η απειλή του Ερντογάν να στείλει τρία εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη, ας του απαντήσει η κυρία Μέρκελ ότι και αυτή μπορεί να του στείλει τα εκατομμύρια των Τούρκων, που ζουν στη Γερμανία, εις βάρος μάλιστα των Γερμανών πολιτών.
Ας του απαντήσουν και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες με τον ίδιο τρόπο, διότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν μετανάστες από την Τουρκία. Έτσι για να δει ο κ. Ερντογάν πόσα απίδια έχει ο σάκος. Αλλά, η Καγκελάριος δεν θα το κάνει ποτέ. Διότι πρώτα απ’ όλα είναι απάνθρωπο να πληρώνουν οι λαοί τις αλητείες των ηγετών τους, και στη συγκεκριμένη περίπτωση του ισλαμιστή Ερντογάν.
Όμως, όταν λέμε ότι η Ευρώπη έχει όπλα, στην πραγματικότητα διαθέτει πολλά για να αντιμετωπίσει τον πρόεδρο της Τουρκίας. Φτάνει να το αποφασίσει και να αποβάλει τα φοβικά της σύνδρομα.
Δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή, το μέγεθος της καταστροφής που προκαλεί η τουρκική βαρβαρότητα στη Συρία. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τι ακριβώς συμβαίνει, η κατοχική δύναμη έχει σχηματίσει ένα στρατό 100 χιλιάδων φανατισμένων Σύριων αντιπάλων του προέδρου αλ Άσαντ, οι οποίοι, όμως, μισούν τους Κούρδους.
Σε αυτούς πρέπει να υπολογίσει κανείς και τους τζιχαντιστές που έχουν καταφύγει στην Τουρκία και οι οποίοι θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω από τους μαχητές του YPG.
Άλλωστε, οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους ηττήθηκαν από την παλληκαριά των Κούρδων και των Αράβων συμμάχων τους. Οι Αμερικανοί ελάχιστα συμμετείχαν σε αυτό τον πόλεμο, άσχετα αν λένε ότι ο θρίαμβος εναντίον του ΙΚ είναι δικό τους επίτευγμα. Δεν είναι. Πρόκειται για μία μεγάλη στρατιωτική νίκη, που ανήκει όλη στους Κούρδους…
Το μέγα πρόβλημα σε τούτη τη θλιβερή ιστορία της προδοσίας των Κούρδων της Συρίας από τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής, είναι βασικά ο Ντόναλντ Τραμπ. Είναι βέβαιο πλέον ότι έχει συμφέροντα προσωπικά. Βουίζει η Αμερική και σημαντικοί νομοθέτες απαιτούν απαντήσεις.
Δεν είναι μόνο τώρα που καλύπτει τον Ερντογάν. Αποκαλύπτεται ότι είναι και σε άλλες περιπτώσεις. Και φαίνεται ότι το ενδιαφέρον για τα προσωπικά συμφέροντα αναθερμάνθηκε όταν έγινε πρόεδρος, καθώς στενοί του συνεργάτες, από τον Μάικλ Φλιν, σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Τραμπ, μέχρι τον δικηγόρο του τον Ρούντι Τζουλιάνι, πέρασαν από το…ταμείο του Ταγίπ Ερντογάν.
Προκαλεί πραγματικά θλίψη αυτή η πραγματικότητα στον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ. Τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Προέχουν τα προσωπικά συμφέροντα της προεδρικής οικογένειας.
Διότι δεν εξηγείται αλλιώς αυτός ο έρωτας του Τραμπ για τον Ερντογάν, μέχρι του σημείου να παρανομεί. Η υπόθεση της αγοράς του ρωσικού συστήματος S-400 από την Τουρκία, είναι μία από τις πολλές παρανομίες.
Έχουν γίνει εκατοντάδες δηλώσεις από Αμερικανούς αξιωματούχους. Επίσημες δηλώσεις. Γραπτές ανακοινώσεις. Για την επιβολή κυρώσεων στην περίπτωση που ο Ερντογάν αγοράσει τους S-400. Και έρχεται ο κ. Τραμπ και ισοπεδώνει τους νόμους και εξευτελίζει τους συνεργάτες του και την αμερικανική υπερδύναμη.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές και υπό την άνευ προηγουμένου πίεση των δικών του συμμάχων και συνεργατών, αλλά και της αμερικανικής κοινής γνώμης, ο Ντόναλντ Τραμπ «φλέρταρε» πάλι με τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής στη Συρία.
Κάλεσε τον υπουργό Οικονομικών Μνούτσιν και του έδωσε οδηγίες για να ετοιμάσει το πακέτο των κυρώσεων. Ο υπουργός Άμυνας Έσπερ ήταν σκληρά καταδικαστικός για την Τουρκία. Οι στρατηγοί στο Πεντάγωνο βράζουν και όλοι μαζί πιέζουν τον κ. Τραμπ.
Δεν γνωρίζουμε αν μπλοφάρει πάλι. Αλλά όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Θα κάνω μία υπόθεση: Εάν ο πρόεδρος Τραμπ προχωρήσει ως οφείλει στην επιβολή των κυρώσεων, και για τους S-400 αλλά και για την επίθεση εναντίον των συμμάχων της Αμερικής, των Κούρδων, ο Ταγίπ Ερντογάν θα τον…..«δώσει».
Θα τον αποκαλύψει. Είναι ένας κακός άνθρωπος, ένας φανατικός ισλαμιστής, που στην πραγματικότητα μισεί την Αμερική, όσο μισεί το Ισραήλ. Τον κ. Τραμπ απλά τον εκμεταλλεύεται…
Η βαρβαρότητα της τουρκικής επίθεσης εναντίον των Κούρδων, δικαιολογημένα έχει θορυβήσει την Λευκωσία και την Αθήνα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως πρέπει να εισέλθουν σε διαπραγματεύσεις για «συμβιβασμό» στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Το ακριβώς αντίθετο πρέπει να κάνουν…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επανερχόμαστε με το ερώτημα της περασμένης Κυριακής: Ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, που εκμεταλλεύεται τα πολλά καλά της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και της τουρκικής κατοχής, καθότι το παίζει όλα αυτά τα χρόνια δίπορτο, μας χρωστά μία απάντηση:
Έχει ταξιδεύσει ποτέ μέσω των κατεχομένων στις Βρυξέλλες για να ασκήσει τα καθήκοντα του ευρωβουλευτή; Εάν η απάντηση είναι αρνητική να μας το πει να το δημοσιοποιήσουμε. Με την ευκαιρία, τούτη η υπόθεση είναι νερό στο «μύλο» των εθνικιστών και των λοιπών ψεκασμένων της Κύπρου.
Μπράβο στους ανεγκέφαλους του ΑΚΕΛ.
