Σκεφτόμουνα χθες, εν μέσω της ενημέρωσης του εκπροσώπου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και ακούγοντας τις δηλώσεις του αξιοπρεπέστατου κατά τα άλλα Τζέρι Ράις, τι τύχη μπορεί να έχει ένας ηγέτης, όταν βρεθεί μέσα στο κλουβί που παλεύουν τα θηρία.
Και φαντάστηκα τον Αλέξη Τσίπρα και αύριο – εφόσον αποφασίσουν οι ψηφοφόροι, τον Κυριάκο Μητσοτάκη – ένα παιδί ανάμεσα στους ελέφαντες που τσακώνονται για το ποιος είναι ο καλύτερος για να αποφασίσει για τις τύχες της χώρας που ηγείται (ο όποιος Αλέξης, και ο όποιος Κυριάκος).
Τύχη μηδέν έχουν οι μικροί και αδύνατοι. Πάντα κερδίζουν οι δυνατοί και ισχυροί τούτης της γης, οι οποίοι δικαιολογημένα τα έχουν χαμένα με τις νίκες των λαϊκιστών και ακροδεξιών. Δεν χαίρομαι, λυπάμαι που κυριαρχούν αυτοί που δεν αντέχω και απορρίπτω. Αλλά, όλοι λίγο-πολύ οι πονεμένοι τούτης της γης, συλλαμβάνουν κάποια στιγμή τους εαυτούς τους, να λέμε «καλά να τους κάνουνε».
Οι ξένοι, εκμεταλλευόμενοι την άνευ προηγουμένου διαφθορά των Ελλήνων πολιτικών, επέβαλαν μία λιτότητα η οποία οδήγησε στην κατάρρευση των πάντων.
Στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι, εκτός βεβαίως αυτών που πάντα βρίσκουν τον τρόπο να πολλαπλασιάζουν τον πλούτο τους και στις τραγωδίες.
Πόσοι έγιναν πλούσιοι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα; Γιατί; Επειδή ήταν έξυπνοι; Στην Κύπρο η εισβολή και η κατοχή δημιούργησαν μία νέα αστική τάξη, η οποία νέμεται τα πάντα όλα…
Επτά χρόνια κρίσης στην Ελλάδα, οι κυβερνήσεις πέφτουν η μία μετά την άλλη, διότι αυτό αποφασίζει η Γερμανία, νέα τζάκια δημιουργούνται, οι επιχειρήσεις καταρρέουν, αλλά συλλαμβάνω τους κυβερνώντες να χαίρονται.
Την διαπλοκή πολεμούμε, απαντούν στους εργαζόμενους που από τη μία στιγμή στην άλλη βλέπουν τις ζωές τους να αλλάζουν. Καλώς την πολεμάτε τη διαπλοκή μάγκες, αλλά ότι δημιουργείται μία άλλη το κρύβετε. Δεν κυβερνώνται έτσι οι χώρες και αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι κάνουν ακριβώς ότι και οι προηγούμενοι.
Με αποτέλεσμα οι κρίσεις να ακολουθούν η μία την άλλη, η χώρα να παραμένει στο τέλμα και να ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε μία άλλη κρίση, η οποία θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα.
Δεν ψέγω τον Πρωθυπουργό για την επερχόμενη κρίση, που θα μπορούσε να μας οδηγήσει και σε έξοδο από την Ευρωζώνη, όχι επειδή τον προστατεύω, όπως με κατηγορούν οι χρυσαυγίτες και οι ακραίοι, ούτε επειδή από τη φύση μου στηρίζω τους νέους σε ότι και να κάνουν, ακόμα και όταν κυβερνούν χώρες…
Και δεν τον ψέγω διότι ούτε αυτός, όπως και οι προηγούμενοι και οι επόμενοι, μπορεί να πράξει οτιδήποτε δεν θέλουν οι δανειστές.
Η χώρα μας έχασε την κυριαρχία της από τον Μάιο του 2010 και δεν θα την ανακτήσει αν δεν βγει καθαρά εκτός των Μνημονίων και των Προγραμμάτων.
Και τι σημαίνει αυτό; Θα ρωτήσετε. Ότι είναι δέσμια των δανειστών γαμώτο. Που κοιμάστε όλα αυτά τα χρόνια -7 χρόνια Μνημονίων κλείνουμε τον Μάιο.
Έχετε καταλάβει να μπορεί ο Πρωθυπουργός της χώρας να μην τα επιβάλει τα όποια μέτρα; Να μην κόψει τις συντάξεις;
Παρακολουθώντας, λοιπόν, με περισσή προσοχή τα λόγια του συμπαθέστατου Τζέρι Ράις, στην ενημέρωση της χθεσινής Πέμπτης, έβλεπα να περνούν από μπροστά μου σκηνές τρόμου του 2012 και του 2015.
Τις ανέφερε αυτές τις ημερομηνίες. Και δεν τις είπε τυχαία. Ήταν τότε που η χώρα σώθηκε στο παρά πέντε… Σώθηκε; Αυτή τη λέξη χρησιμοποίησα και εγώ που ξέρω;
Που έχουμε φτάσει, λοιπόν. Έχουν εισαγάγει οι δανειστές λέξεις στο λεξιλόγιό μας και εμείς τις χρησιμοποιούμε ασυναίσθητα ως να είναι η πραγματικότητα. Πως «σώθηκε». Φορτώνοντας στις πλάτες της χώρας δισεκατομμύρια δανεικά.
Σωτηρία είναι αυτή ή καταδίκη σε ισόβια δεσμά; Υπάρχει έστω ένας πολιτικός στην Ελλάδα που πραγματικά να πιστεύει ότι τα δανεικά είναι σωτηρία για ένα άνθρωπο ή στην περίπτωση μας, για την Ελλάδα; Ούτε με το φανάρι του Διογένη θα τον βρούμε.
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι αρμόδιοι για την οικονομία υπουργοί του λένε σε όποιον θέλει να τους ακούσει ότι αυτή τη φορά θα κρατήσουν τον λόγο τους.
Δεν θα πάρουν άλλα μέτρα, δεν θα κόψουν τις συντάξεις και γενικά θα πουν ΟΧΙ σε όλα όσα απαιτεί το ΔΝΤ. Μια κουβέντα είναι, που λένε και στο χωριό μου, διότι η άρνηση θα έχει επιπτώσεις για τη χώρα και για τον ίδιο.
Και ενώ για τον ίδιο ολίγο μας κόφτει, νέος είναι θα επανέλθει στην εξουσία, μας νοιάζει η χώρα. Και η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει μόνο την οικονομική κρίση, αλλά βρίσκεται και σε γειτονιά με πολύ κακούς γείτονες.
Η Τουρκία δεν παίζει, δεν δρα έτσι για πλάκα και να περνά η ώρα, η Τουρκία έχει σχέδια εναντίον της Ελλάδας και τα υλοποιεί. Μόνο εμείς νομίζουμε ότι οι απειλές στο Αιγαίο γίνονται για να χρησιμοποιηθούν στο εσωτερικό της χώρας.
Ο Ταγίπ Ερντογάν τα θέλει τα Ίμια, διότι γι’ αυτόν είναι ένα μεγάλο έπαθλο που το έχασαν, υποτίθεται, οι προκάτοχοί του. Έτσι σκέφτεται, έτσι δρα και δεν υπολογίζει τον Άνθρωπο.
Να θυμάστε πάντα ότι καρατόμησε τους ανθρώπους που τον δημιούργησαν. Χωρίς τον Γκιουλέν, τον Γκιούλ, τον Νταβούτογλου και άλλους πολλούς θα ήταν απλά ένας πολιτικός στην Τουρκία.
Σήμερα είναι Σουλτάνος, αύριο Χαλίφης. Και οι τίτλοι αυτοί, που δεν είναι κενού περιεχομένου, απαιτούν και λάφυρα. Και τα λάφυρα πρέπει να είναι ελληνικά για να έχουν αξία για τον τουρκικό όχλο…
Ο Αλέξης το γνωρίζει ότι έφτασε και γι’ αυτόν η ώρα των συνεργασιών. Τούτη η οικονομική κρίση θα τελειώσει με δύο τρόπους. Ή μετά από ένα μεγάλο κακό, που ουδείς το εύχεται ή μέσω μίας συνεργασίας όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου.
Και επειδή τα ψέματα τελείωσαν, η έκπληξη που πρέπει να κάνει ο νεαρός Πρωθυπουργός είναι αυτή. Όχι οι εκλογές…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έγραφε προχθές στην Καθημερινή ο Αλέξης Παπαχελάς για τα fake news, που έχουν κυριαρχήσει στο Διαδίκτυο και έχουν γίνει μόδα ακόμα και στην Αμερική, όπου η καλή δημοσιογραφία έχει ισχυρές ρίζες. (Το ΚΕΙΜΕΝΟ του ΕΔΩ). Έγραφε για τα ψέματα που ειπώθηκαν για τον ίδιο και δεν ήταν και λίγα.
Χθες άκουσα, λοιπόν, ότι ένας ανόητος ανασφαλής και βλάκας, που κάνει τον ανταποκριτή από το σπίτι του, ισχυρίζεται ψευδέστατα ότι οι δημοσιογράφοι που είναι διαπιστευμένοι στην Ουάσιγκτον είμαστε πράκτορες της CIA.
Το ότι η αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία αξίωσε να μας πάρουν τις διαπιστεύσεις επειδή είμαστε δήθεν επικίνδυνοι για τα αμερικανικά συμφέροντα, δεν λέει τίποτα στον εν λόγω κύριο, ο οποίος ανέδειξε σε επιστήμη τα fake news.
Δεν φτάνει ότι βγάζει το ψωμί του στην πλάτη μας, χρησιμοποιώντας τις ερωτήσεις μας στα briefings, και τις πληροφορίες μας από τις ενημερώσεις, που δεν δικαιούται να τις παρακολουθεί…
Αν δεν ασχοληθούν αυτοί που τον πληρώνουν στην Αθήνα, θα αναλάβει η Δικαιοσύνη…
{jcomments on}
