Αρκεί ένα πέρασμα από την Κύπρο, για να αντιληφθεί κανείς το «μεγαλείο» του πολιτικού της κόσμου. Οι εκπρόσωποί του, είναι πάνω απ’ όλα ηθοποιοί. Για……όσκαρ.
Και είναι ατύχημα για το νησί, ότι δεν ασκούν το επάγγελμα που τόσο πολύ τους πάει. Καθημερινά δίνουν παράσταση: Στα μέσα ενημέρωσης, στο ξενοδοχείο Χίλτον, στους δρόμους, στις πλατείες. Και δεν το κάνουν τώρα, λόγω των επερχόμενων προεδρικών εκλογών.
Είναι τέχνη που ασκούν όλο το χρόνο. Με εντυπωσίασε ακούγοντας πολιτικούς, δημοσιογράφους, «λομπίστες» που γιόμισε το νησί, και άλλους παράγοντες, να υποστηρίζουν ότι το Κυπριακό, το εθνικό θέμα του νησιού, δεν θα είναι το πιο σημαντικό ζήτημα στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Κουφά πράγματα.
Μέσα στο κατακαλόκαιρο, οι πολιτικοί ξεπέρασαν τα όρια τους, αλληλοϋβριζόμενοι για το ποιος φταίει και πόσο φταίει για την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά.
Οι συνομιλίες, βεβαίως, δεν είχαν αίσιο τέλος, μόνο επειδή η Τουρκία διά του υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, και ο Μουσταφά Ακιντζί που δεν δύναται να αρθρώσει ένα όχι στους ισλαμιστές της ‘Αγκυρας, αρνήθηκαν τις «προχωρημένες» προτάσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εάν τις είχαν δεχθεί, δεν θα είχαμε κατάρρευση των συνομιλιών, αλλά δημοψηφίσματα. Και επειδή υπάρχει ο κίνδυνος, μετά την προεδρική εκλογική αναμέτρηση, να τρέχουμε και να μην προλαμβαίνουμε, πρέπει οι υποψήφιοι να μας πουν τι θα πράξουν την επομένη των εκλογών. Με ακρίβεια και στο……χαρτί. Και να δεσμευθούν.
Άκουσα τον αξιοπρεπή κ. Μαλλά, που έμπλεξε πάλι με τους Ακελικούς και πολλοί πιστεύουν ότι θα ρεζιλευτεί ο άνθρωπος και θα χρεωθεί την αποτυχία του ΑΚΕΛ, τον άκουσα λοιπόν, να ψιθυρίζει κάτι για τη φιλοτουρκική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, και αν δεν είναι κανένα κόλπο, θα τολμήσω να πω ότι έδειξε τάση μίας κάποιας ανεξαρτησίας από τη θέση του κομμουνιστικού κόμματος, το οποίο το καλοκαίρι πίστεψε τους Τούρκους και τον Άιντε, ζητώντας ουσιαστικά περισσότερες υποχωρήσεις, από τις τραγικές που δέχθηκε με τις προτάσεις του ο κ. Αναστασιάδης.
Λέει διάφορα ο σοφός λαός μας, γι’ αυτή την απαίσια στάση του ΑΚΕΛ, αλλά δεν θα τα μεταφέρω από τις στήλες μίας σοβαρής εφημερίδας, όπως είναι ο Φιλελεύθερος.
Αλλά οι πολίτες πρέπει να τοποθετηθούν με θάρρος και να απορρίψουν τις θέσεις του ΑΚΕΛ, διότι όσο και διεθνιστές και αν είστε, δεν μπορείτε να λειτουργείτε με λόγια και πράξεις εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το ίδιο και ο Δημοκρατικός Συναγερμός που βολοδέρνει μεταξύ της «εθνικοφροσύνης» και των οπαδών του «δώστα όλα».
Δυστυχώς δεν φορολογείται η ντροπή. Το Κυπριακό πρέπει να είναι το βασικό θέμα συζήτησης πριν τις εκλογές, διότι τα ντουλάπια του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, των εταίρων και των συνεταίρων της ρατσιστικής διζωνικής, είναι γεμάτα σκελετούς.
Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν με ακρίβεια τις θέσεις των δύο κομμάτων. Τι θα πράξουν οι υποψήφιοί τους εάν εκλεγούν;
Θα τρέξουν χωρίς όρους και προϋποθέσεις στην Ελβετία ή οπουδήποτε κληθούν; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα προσφέρει ξανά τις ίδιες προτάσεις που κατέθεσε στο Κραν Μοντανά; Το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να πιστεύει τα ψέματα των Τούρκων και του κάθε Άιντε;
Αλλά μην νομίζετε ότι η πρόσκαιρη και ευκαιριακή πολιτική, οι φουστανέλες και τα σφυροδρέπανα θα πείσουν τους πολίτες. Απαιτείται ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ με το λαό. Ο κάθε υποψήφιος πρέπει να δεσμευθεί. Και αν παραβεί τη δέσμευση του; θα μου πείτε. Είναι μία εξαιρετική ερώτηση.
Η Δημοκρατία, δεν προσφέρει πάντα λύσεις. Ειδικά η προεδρευόμενη Δημοκρατία, που προστατεύει τον όποιο Πρόεδρο ακόμα και αν παρανομήσει, ακόμα και αν καταστρατηγήσει το συμβόλαιο με το λαό.
Κάποιοι άλλοι θα πείτε: Μα θα υπάρχει δημοψήφισμα και εκεί οι πολίτες, χωρίς φόβο και πάθος, θα πάρουν τις αποφάσεις τους, και θα τιμωρήσουν ή θα επιβραβεύσουν τους πολιτικούς. Θα είναι αργά. Ένα ΟΧΙ σε δεύτερο δημοψήφισμα – ενώ θα είναι ορθή απόφαση – μπορεί να εξυπηρετήσει πολλαπλά τους Τούρκους.
Το ζητούμενο είναι να οδηγηθούμε σε δημοψήφισμα με καθαρή σαν κρύσταλο θέση. Να έχουμε κερδίσει στη διαπραγμάτευση πολλά, όσα θα πείσουν τους πολίτες ότι το «ναι» είναι καλύτερο από το «όχι».
Γι’ αυτό το λόγο πρέπει οι πολίτες να λογαριαστούν με τους υποψηφίους για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι ανάγκη να πιεστούν τώρα, πριν είναι αργά. Διότι είμαι βέβαιος πως ο κάθε συναγερμικός και ο κάθε ακελικός, απαιτούν τα αυτονόητα και οι πολιτικοί αρνούνται να τα δώσουν.
Το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ επιβάλλονται στους ψηφοφόρους τους. Με υποσχέσεις για διορισμούς, που τις πλείστες των περιπτώσεων δεν γίνονται ποτέ. Αλλά και με το γνωστό άθλιο παραμύθι των πραξικοπηματιών και των κομμουνιστών.
Πέρασαν 43 χρόνια από το πραξικόπημα και το ΑΚΕΛ χαρακτηρίζει πραξικοπηματία κάθε συναγερμικό. Ακόμα και τους αγέννητους. Αλλά αυτές οι κατηγορίες βολεύουν τον ΔΗΣΥ, που συσπειρώνει τους οπαδούς του. Αλλά το ίδιο άθλιο παιγνίδι παίζουν και οι συναγερμικοί, σε συνεννόηση πάντα με το ΑΚΕΛ.
Κατηγορούν τους ακελικούς ως κομμουνιστές, που δεν υπήρξαν ποτέ. Ο ΔΗΣΥ ξεχνά ότι ο κομμουνισμός κατέρρευσε πριν 27 χρόνια. Δεν μιλάμε εδώ για τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, αλλά για ένα συμφωνημένο παιγνίδι «Δεξιάς» και «Αριστεράς» για να κρατάνε φυλακισμένα τα αρνιά στις στάνες τους.
Υπάρχει και το θέμα του διχασμού του κεντρώου χώρου με την υποψηφιότητα του κ. Γιώργου Λιλλήκα. Η υποψηφιότητά του διχάζει. Ακούω απίστευτους ισχυρισμούς για υπόγειες συναλλαγές, για υποσχέσεις υπουργείων και για άλλες «δράσεις» που δεν μπορώ να πιστέψω.
Συνέλθετε διότι η ιστορία θα είναι αμείλικτη, ιδιαίτερα εάν η Κύπρος οδηγηθεί σε λύση τύπου Λιβάνου, που θα εξαφανίσει το ελληνικό στοιχείο από το νησί…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μηνύσεις και αγωγές δεν υπέβαλα ποτέ στη 38χρονη δημοσιογραφική μου καριέρα. Αναγκάζομαι να το κάνω για να αντιμετωπίσω και δικαστικά τα άθλια ψέματα του δημάρχου Πάφου.
Επίσης θα κινηθώ δικαστικά εναντίον όσων σχολίασαν τα ψέματα του στο Facebook, εάν δεν τα αφαιρέσουν μέχρι την Κυριακή, αλλά και μίας εφημερίδας που αναπαραγάγει χωρίς ντροπή όλα τα ψέματα που γράφονται εναντίον μου. Αυτά.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θα επανέλθω στο θέμα του κατά φαντασία «τρισεκατομμυριούχου» Αρτέμιου Σώρρα, ο οποίος προωθήθηκε ως «σωτήρας» της Κύπρου, από την προηγούμενη ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ο τότε πρόεδρος Μάριος Καρογιάν, βουλευτές και στελέχη του κόμματος, περιέργως πείστηκαν από τον καταζητούμενο Σώρρα και ζήτησαν από τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη και την Κεντρική Τράπεζα να εξετάσουν την προσφορά «σωτηρίας» του απένταρου «τρισεκατομμυριύχου».
Η Ελλάδα βοούσε τότε για τον «σωτήρα» Σώρρα, ο οποίος ισχυριζόταν ότι είχε μετοχές αξίας 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία δήθεν έγιναν 1-2 τρισεκατομμύρια επειδή πούλησε μία τεχνολογία των…..αρχαίων Ελλήνων στον τότε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα.
Για τέτοια……σοβαρότητα μιλούμε. Τώρα, πως ο κ. Καρογιάν και τα τότε στελέχη του τότε ΔΗΚΟ παρασύρθηκαν, δεν γνωρίζω.
Όμως, πρέπει να γνωρίζουν – και γι’ αυτό πρέπει να απολογηθούν – ότι εθεσαν σε κίνδυνο την Κύπρο. Περισσότερο και από το «κούρεμα» των καταθέσεων.
Εάν είχε επιτυχία το σχέδιο του Σώρρα, η Κύπρος θα χρωστούσε ακόμα δύο Μνημόνια…..Μα τον Σώρρα (προώθησες) ρε συ Μάριε; Τον Σώρρα;
{jcomments on}
