Από το «γ…..τη Βουλή σας» του 1964 στην «πρόβλεψη» Μητσοτάκη για Εθνικές παραχωρήσεις.
Όταν πας σε διάλογο με την Τουρκία και βάζεις όλα τα θέματα στο τραπέζι, πρέπει να είσαι έτοιμος να χάσεις μέρος της Εθνικής κυριαρχίας.
Ο Πρωθυπουργός μας προετοίμασε για την περίπτωση αυτή, για την πρώτη παραχώρηση «Εθνικού χώρου» από το 1922 και μετά. Τότε η Ελλάδα είχε χάσει την Ανατολική Θράκη. Είχε όμως δικαιολογία. Είχε μεσολαβήσει η ήττα στη Μικρά Ασία και ο ξεριζωμός του Ελληνισμού από την περιοχή αυτή. Σήμερα τι…μεσολάβησε;
Η ιστορία Διδάσκει.
Υπάρχει ένα βιβλίο που έγραψε το 1976 ο Γεράσιμος Τσιγάντες, της γνωστής οικογένειας στρατιωτικών και ηρώων της Αντίστασης, πρώην γραμματέας των Ανακτόρων, βοηθός Πρεσβευτή στην Αμερικανική Πρωτεύουσα και πολλά άλλα. Εκεί αποκαλύπτει πολλά από αυτά που έζησε.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του «Έπρεπε να είχα πεθάνει» όπως είναι ο τίτλος του αφορά τις πιέσεις που ασκήθηκαν στην Κυβέρνηση Παπανδρέου από τον Αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον για λύση του Κυπριακού, το 1964, με μια παράδοξη πρόταση: Τη διχοτόμηση της Κύπρου, τη διπλή ένωση και την παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία!
Ο Αμερικανός διπλωμάτης Ντιν Άτσεσον, είχε εκπονήσει το σχέδιο που προωθούσε τη Διπλή Ένωση.
Έδινε τους Τουρκοκύπριους το 20% του εδάφους και αυξημένα δικαιώματα σε όσους επέλεγαν να παραμείνουν σπίτια τους στο υπόλοιπο 80% στην Ελλάδα.
Η Τουρκία δεν θα έπαιρνε μόνο το 20% της Κύπρου, αλλά και μερικά νησιά. Τη Ρόδο ή το Καστελόριζο και δύο-τρία άλλα κι ως…μπαξίσι θα αύξαναν την Αμερικανική βοήθεια!
Στην Ελλάδα Πρωθυπουργός ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου με νωπή την προτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. Στην Αμερική πρόεδρος ήταν ο Λίντον Τζόνσον.
Ο καουμπόι από το Τέξας που για ψηφοθηρικούς λόγους είχε χριστεί αντιπρόεδρος από τον Κένεντι (αντίβαρο για τις ψήφους των συντηρητικών πολιτειών), ξαφνικά μετά την δολοφονία στο Ντάλας βρέθηκε στη θέση του Προέδρου.
Άξεστος και ανίδεος από διεθνή πολιτική ο Τζόνσον αποδείχτηκε επικίνδυνος για τα Ελληνικά συμφέροντα. Οι Τούρκοι είχαν καταφέρει να πείσουν τους κοινούς μας συμμάχους ότι κάποια από τα Δωδεκάνησα πρέπει να τους παραχωρηθούν.
Το Καστελόριζο, για παράδειγμα, που μπορεί να μοιάζει με κουκίδα στους μεγάλους χάρτες (στους μικρούς απλά δεν υπάρχει), αλλά έχει τεράστια οικονομική σημασία.
Πως μπορεί να φανούν σε ένα χάρτη τα μόλις 9,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα της έκτασής του ή τα 19,5 χιλιόμετρα των ακτών του;
Κι όμως επάνω σε αυτά υπάρχουν 594 κάτοικοι (απογραφή 2021) που αδιαφορούν εάν βρίσκονται δίπλα στην Τουρκία (1,25 ναυτικά μίλια) και μακριά από τη Ρόδο (72 ν.μ), την Κύπρο (150 ν.μ) ή τον Πειραιά (328 ν.μ).
Ξέρουν κι αυτοί, ξέρουμε κι εμείς, ξέρουν κι οι Τούρκοι ότι αυτή η κουκίδα στο χάρτη είναι το κλειδί της κοινής ΑΟΖ, Ελλάδας-Κύπρου. Χωρίς την…κουκίδα αυτή κοινή ΑΟΖ δεν υπάρχει.
Αυτός είναι κι λόγος που προσπαθούν να αναθεωρήσουν τη Συνθήκη της Λοζάνης που ονομαστικά έδωσε στην Ιταλία 14 νησιά, ανάμεσά τους και το Καστελόριζο.
Σε αυτή στηρίχτηκε και η Συνθήκη των Παρισίων (1947) που έδωσε στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα αφαιρώντας τα από τον έλεγχο της Ιταλίας.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ………….
