Η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ανεξαρτήτως του αν έχει αρνητικές ή θετικές επιπτώσεις για την χώρα, έβαλε τέλος σε ένα ταραγμένο πολιτικά δεκαπενθήμερο, το οποίο ξεκίνησε με την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση.
Σε αυτές τις δύο εβδομάδες, με φόντο τις δύο κρίσιμες ψηφοφορίες στην Βουλή, δύο κόμματα διαλύθηκαν και ένα έχει υποστεί ρωγμές, με αποτέλεσμα, όπως ήταν αναμενόμενο, να αλλάξει η γεωγραφία του Κοινοβουλίου.
Τα όσα συνέβησαν αυτές τις δύο εβδομάδες θέτουν όμως και τις βάσεις της πολιτικής αντιπαράθεσης και των εξελίξεων που θα ακολουθήσουν με χρονικό ορίζοντα τις βουλευτικές εκλογές, τις οποίες ο Τσίπρας προσδιορίζει το φθινόπωρο, αλλά η αντιπολίτευση τις βλέπει νωρίτερα.
Η αντιπολίτευση αναμένεται ότι θα επιμείνει στο εθνικό θέμα, τετελεσμένο πλέον, για να δείχνει τις αρνητικές πτυχές της Συμφωνίας, την ώρα που ο πρωθυπουργός θα επιδιώκει να ανοίξει την ατζέντα σε άλλα πεδία, όπως η κοινωνική πολιτική και η ανάκτηση εργασιακών δικαιωμάτων.
Ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, είπε ότι σε αυτήν την ψηφοφορία «δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι».Αυτό όμως συνηθίζεται να το λέει εκείνος που αισθάνεται νικητής και το ερώτημα είναι, αν ο πρωθυπουργός δικαιούται να αισθάνεται έτσι.
Βήμα-βήμα
Τις ημέρες που ακολούθησαν την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβλεπαν την κατάρρευση της κυβέρνησης Τσίπρα. Κάποιοι μάλιστα, αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις τους, είχαν επενδύσει σε αυτό. Μέσα στον βομβαρδισμό των μηνυμάτων για την κατάρρευσή του όμως, ο Τσίπρας πήρε ένα ρίσκο. Αυτό που ο διεθνής τύπος αποκάλεσε «ελληνικό πόκερ».
Ο πρωθυπουργός ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης για να έχει η κυβερνητική του συνέχεια την πολιτική νομιμοποίηση από την Ελληνική Βουλή. Το έκανε ενώ δεν είχε συνταγματική υποχρέωση και το παρουσίασε ως σεβασμό προς τους θεσμούς και την Δημοκρατία. Παραλλήλως όμως ανέβασε και το Bet (στοίχημα), λέγοντας ότι αν δεν πάρει 151 ψήφους θα επισπεύσει τις εκλογές. Τελικά τις πήρε, αφού προφανώς τις είχε εξασφαλισμένες, και μαζί με αυτές πήρε και την νομιμοποίηση να πάει μέχρι το φθινόπωρο.
Η ψήφος εμπιστοσύνης δεν ήταν όμως απλώς η πρώτη νίκη του Τσίπρα, αυτό το δεκαπενθήμερο της πολιτικής αναταραχής. Ήταν παραλλήλως και ο βατήρας του για την δεύτερη και σημαντικότερη νίκη του, την κύρωση δηλαδή της συμφωνίας των Πρεσπών. Και αυτό γιατί, με την πρόκληση της ψηφοφορίας για την ψήφο εμπιστοσύνης, ο πρωθυπουργός διεύρυνε το ήδη υπάρχον ρήγμα, όχι μόνο στους πρώην συμπολιτευόμενούς του ΑΝΕΛ, αλλά και στα μικρά κόμματα του κέντρου, το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι.
Η ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών ήρθε λοιπόν ως φυσικό επακόλουθο αυτών των ενεργειών και οι 153, με όσους τρόπους και αν τους μετρήσει κάποιος, είναι πάντα δύο παραπάνω από τους 151. Και εδώ όμως η νίκη του Τσίπρα δεν είναι μόνον ποσοτική. Έχει και ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία γίνονται ο νέος βατήρας του για την άλωση του κέντρου, που δείχνει να είναι πλέον ο στόχος του στην πορεία προς τις εκλογές.
Το τελικό σχέδιο
Η ψήφος του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλου και η διαγραφή του από το ΚΙΝΑΛ, ο σκεπτικισμός με τον οποίο αντιμετώπισαν την διαγραφή «ονόματα» του χώρου (Γιώργος Παπανδρέου), η διαφοροποίηση Κρεμαστινού και οι εξελίξεις που δρομολόγησε η Φώφη Γεννηματά, δίνουν την αίσθηση ότι και εκεί (στο ΚΙΝΑΛ) φουσκώνουν τα «Ποτάμια» των «Ανεξάρτητων».
Αν σε όλα αυτά προστεθεί, ότι ο Τσίπρας δεν έχει πλέον το «ακροδεξιό βαρίδι» του Καμμένου και ότι στα νομοσχέδια κοινωνικού και εργασιακού ενδιαφέροντος που αναμένεται να φέρει (προστασία πρώτης κατοικίας, κατώτατος μισθός, 120 δόσεις) θα έχει ακόμη πιο διευρυμένες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, τότε τα πράγματα γίνονται ευκολότερα γι αυτόν και ακόμη πιο δύσκολα για το ΚΙΝΑΛ των «ίσων αποστάσεων».
Γιατί αλήθεια τι θα κάνουν οι βουλευτές του ΚΙΝΑΛ όταν έρθει ο νόμος για την, έστω και επί τα χείρω, επέκταση του νόμου Κατσέλη, ενός νόμου με ονοματεπώνυμο στο ιστορικό πατριωτικό ΠΑΣΟΚ που υπήρχε ακόμη στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου; Θα πει όχι το ΚΙΝΑΛ στην αύξηση του κατώτατου μισθού ή μήπως θα μπλοκάρει, παραμονές εκλογών, τις 120 δόσεις για τα χρέη επιτηδευματιών και μικρομεσαίων επιχειρηματιών;
Ο Καμμένος σε θέση «λίμπερο»
Την ίδια ώρα το Ποτάμι έχει γίνει φύλλο και φτερό, μετά την διάλυση της ΚΟ του, και ο Καμμένος έχει βγει δυνατά στην αντεπίθεση για να μην πάθει τα ίδια. Καταγγέλλοντας σχέδια διάλυσης της δικής του ΚΟ, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ πήρε μια εβδομάδα προθεσμία για να λύσει τα θέματα του και απ’ ότι φαίνεται μάλλον θα το πετύχει.
Όσο απελευθερωμένος αισθάνεται όμως ο Αλέξης Τσίπρας από το «ακροδεξιό βαρίδι», άλλο τόσο απελευθερωμένος είναι και ο Πάνος Καμμένος από την «πρώτη φορά αριστερά». Η τοποθέτησή του μάλιστα σε θέση «λίμπερο» του δίνει την άνεση για μεγαλύτερους ελιγμούς στο δικό του κοινό αρχικά, αλλά και σε χώρους που έχουν μετατεθεί στην ΝΔ μετά τις μεταγραφές του Γεωργιάδη κυρίως και του Βορίδη λιγότερο.
Από την σκοπιά αυτή η παραμονή του Πάνου Καμμένου στο πολιτικό προσκήνιο ευνοεί τον Τσίπρα, αφού μπορεί πλέον να αγρεύσει ψήφους και σε εφαπτόμενους με την αξιωματική αντιπολίτευση χώρους. Πόσο μάλλον όταν καταφέρεται πλέον, ακόμη και εναντίον του ίδιου του πρωθυπουργού για το μείζον εθνικό θέμα.
Προφανώς συνεκτιμώντας όλα τα παραπάνω το Bloomberg έγραψε μετά την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών για τον πρωθυπουργό ότι «ο δρόμος έχει πλέον ανοίξει για εκείνον προκειμένου να προωθήσει την ατζέντα του, ελπίζοντας ότι θα αυξήσει τη δημοτικότητά του μεταξύ των Ελλήνων ψηφοφόρων, σε βαθμό τέτοιο που ίσως και να κερδίσει τις γενικές εκλογές αργότερα αυτόν τον χρόνο».
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας κερδίζει Γενάρη και φθινόπωρο και με τις εξελίξεις του δεκαπενθημέρου ο Γενάρης επαναλήφθηκε. Θα επαναληφθεί άραγε και το φθινόπωρο;
