Σε δύο διαφορετικά κείμενα που αναρτήθηκαν από τον δημοσιογράφο κ. Μιχάλη Ιγνατίου στην έγκυρη ιστοσελίδα MIGNATIOU.COM αναγράφονται:
1.O κ. Σόιμπλε σε δήλωσή του, είπε ότι «ο Αλέξης Τσίπρας δεν εμπιστεύεται τον υπουργό των Οικονομικών του για να πετύχει ένα καλό αποτέλεσμα, κάτι που δεν αξίζει στον κ.Τσακαλώτο. Είναι ένας εξαιρετικός υπουργός Οικονομικών ο οποίος έχει μεταδοτικότητα προς τους διαπραγματευτικούς του εταίρους» (πηγή: ΕΔΩ).
2.Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την εισήγηση του στο υπουργικό συμβούλιο…..σε άλλο σημείο τόνισε: «Η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να αποδείξει ότι ξεπερνά τις αδιαλλαξίες. Διότι δεν υπάρχουν αδιάλλακτοι και διαλλακτικοί εντός των κυβερνήσεων. Υπάρχουν εκλεγμένες κυβερνήσεις που στις κρίσιμες στιγμές οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους» (πηγή: ΕΔΩ).
Τι παρατηρούμε. Τώρα που βρίσκεται στριμωγμένος ο Σόϊμπλε ξαναπαίζει το αγαπημένο του πολιτικά βρώμικο παιγνίδι. Όταν δεν λέει ψέματα ΠΡΟΒΟΚΑΡΕΙ.
Επιχείρησε να βάλει τον Τσακαλώτο να «πλακωθεί» πολιτικά με τον Τσίπρα δήθεν εκθειάζοντας τον πρώτο και επιχειρώντας να αποδομήσει τον δεύτερο.
Είναι ή όχι προβοκάτσια αυτή; Ποιός του δίνει αυτό το δικαίωμα; Ας τα βρει πρώτα με τον Υπουργό των Εξωτερικών και συνεταιράκι του στην κυβέρνηση της Γερμανίας πρώτα.
Μας έχει φλομώσει στο ψέμα ο κατά τα άλλα «εντιμότατος» κ. Σόϊμπλε. Από που να αρχίσουμε και που να σταματήσουμε…Ενδεικτικά: Κορόϊδεψε ή όχι τη Γερμανική Βουλή όταν είχε δηλώσει ενώπιον της Βουλής ότι δε γνώριζε τον Γερμανοκαναδό έμπορο όπλων Καρλχάιντς Σράιμπερ, για να ομολογήσει όμως αργότερα ότι και αυτός υπήρξε αποδέκτης μιας «δωρεάς» 100.000 μάρκων, που δεν εμφανίστηκε νομότυπα στα λογιστικά βιβλία του κόμματος. (πηγή: ΕΔΩ).
Όταν δήλωνε ότι απαιτείται νέα απόφαση της γερμανικής ομοσπονδιακής Βουλής σε περίπτωση αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα.
Οι σχετικές απειλές του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε καταρρίφθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο από την αρμόδια υπηρεσία της Μπούντεσταγκ, που σε ερώτηση του Αξελ Τρόοστ, αναπληρωτή προέδρου του Die Linke απάντησε: «Από την άποψη του δικαίου συμμετοχής, σύμφωνα με τον γερμανικό νόμο περί χρηματοδοτικής συμμετοχής στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM-Finanzierungsgesetz, ESMFinG), η μη συμμετοχή του ΔΝΤ δεν καθιστά ωστόσο άμεσα αναγκαία την ενασχόληση της Ολομέλειας της ομοσπονδιακής Βουλής με το ζήτημα». (πηγή: ΕΔΩ).
Τέλος μια απλή απορία για τον νομικό Σόιμπλε όπως αυτοπροβάλλεται (και όχι μόνον): Πώς είναι δυνατόν ένα ανύπαρκτο θεσμικά «όργανο» (άτυπο αλλά μη θεσμικά κατοχυρωμένο) όπως το Eurogroup (Ευρωομάδα) να λαμβάνει αποφάσεις που παράγουν Δίκαιο, που παράγουν έννομα αποτελέσματα (και με οικονομική διάσταση);
Στο Πρωτόκολλο 14 της Συνθήκης της Λισσαβόνας ρητά αναφέρονται:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΟΜΑΔΑ ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ, ΕΠΙΘΥΜΩΝΤΑΣ να ευνοήσουν τις προϋποθέσεις μιας ισχυρότερης οικονομικής μεγέθυνσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, προς τούτο, να αναπτύξουν διαρκώς στενότερο συντονισμό των οικονομικών πολιτικών στη ζώνη του ευρώ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗ της ανάγκης να προβλεφθούν ειδικές διατάξεις για έναν ενισχυμένο διάλογο μεταξύ των κρατών μελών τα οποία έχουν ως νόμισμα το ευρώ, εν αναμονή της υιοθέτησης του ευρώ από όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ επί των ακολούθων διατάξεων, οι οποίες προσαρτώνται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
Άρθρο 1
Οι Υπουργοί των κρατών μελών με νόμισμα το ευρώ πραγματοποιούν άτυπες συναντήσεις μεταξύ τους. Οι συναντήσεις αυτές λαμβάνουν χώρα, ανάλογα με τις ανάγκες, για να συζητούνται τα θέματα που συνδέονται με τις ιδιαίτερες ευθύνες τις οποίες συν-υπέχουν στο θέμα του ενιαίου νομίσματος. Η Επιτροπή συμμετέχει στις συναντήσεις αυτές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καλείται να συμμετέχει σε αυτές τις συναντήσεις, οι οποίες προετοιμάζονται από τους αντιπροσώπους των υπουργών οικονομικών των κρατών μελών με νόμισμα το ευρώ και της Επιτροπής.
Άρθρο 2
Οι υπουργοί των κρατών μελών με νόμισμα το ευρώ εκλέγουν ανά δυόμισι έτη πρόεδρο, με πλειοψηφία των εν λόγω κρατών μελών. Ποιός και με ποιά αρμοδιότητα αποφασίζει ότι αποφασίζει στο Eurogroup όταν απλώς πρέπει να «ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΙ τα θέματα που συνδέονται με τις ιδιαίτερες ευθύνες τις οποίες συν-υπέχουν στο θέμα του ενιαίου νομίσματος». Για μια ακόμα φορά και οι Γερμανοί, αλλά και οι δικοί μας και οι λοιποί της Ευρωζώνης χτίζουν στην άμμο. Δεν έχουν, δεν μπορούν να έχουν έννομες συνέπειες, όσα «αποφασίζονται» στο Eurogroup.
Το παιγνιδάκι του Σόϊμπλε και λοιπών προθύμων οφείλουμε και να το αμφισβητήσουμε και να σταματήσουμε να το «νομιμοποιούμε» με τη συμμετοχή μας στις όποιες (παράνομες στην ουσία) αποφάσεις.
Η Ε.Ε έχει θεσμικά κατοχυρωμένα όργανα. Μπορείτε να τα βρείτε: ΕΔΩ. Όσο και αν ψάξετε στα θεσμικά κατοχυρωμένα όργανα της Ε.Ε δεν θα βρείτε το Eurogroup. Οι όποιες αποφάσεις πρέπει να παίρνονται σε αυτά τα θεσμικά όργανα και όχι στα άτυπα Eurogroups.
{jcomments on}
