Ο Γιάννης Διαμαντής είναι από τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς της νέας γενιάς του. Γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 2 ετών. Σπούδασε νομικά και θέατρο στην Αθήνα και το Λονδίνο.
Το 2002 και για δύο χρόνια συνεργάστηκε με τον Γιάννη Αργύρη στην μπουάτ Εσπερίδες στην Πλάκα. Ξεκίνησε να ασχολείται με το θέατρο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Χολαργού, ως μέλος της Ομάδας Έκφρασης κι Επικοινωνίας της Αφροδίτης Παρζακώνη.
Έχει συμμετάσχει στο θάτρο σε πολλά έργα και στον κινηματογράφο επίσης. Είναι ιδρυτικό μέλος της διαδικτυακής καλλιτεχνικής πολιτείας Bankit.gr, η οποία ανάμεσα σε άλλες δράσεις διοργανώνει κάθε χρόνο και το ARTogether Festival.
Τη φετινή σαιζόν παίζει σε μια υπέροχη παράσταση για παιδιά στο θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης το «Γαργαληστή» (μια παράσταση που έχει κερδίσει το θαυμασμό μικρών και μεγάλων) του Δημήτρη Μπαλσάμ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου, κάθε Σαββατοκύριακο.
Αξίζει να τον γνωρίσουμε κι από … κοντά!
-Κύριε Διαμαντή, μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια. Πως βρεθήκατε στην Αφρική, πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
«Για την ακρίβεια στην Νότια Αφρική και συγκεκριμένα στο Γιοχάνεσμπουργκ, δεν βρέθηκα απλώς αλλά γεννήθηκα μαζί με τον δίδυμο αδερφό μου. Λίγους μήνες νωρίτερα οι γονείς μου, γιατροί στο επάγγελμα κι έχοντας ήδη ένα παιδί είχαν πάρει την απόφαση να εργαστούν για κάποια χρόνια εκεί.
Επιστρέψαμε στην Αθήνα δύο χρόνια μετά τη γέννησή μας. Μεγαλώσαμε στην Πλατεία Αμερικής. Δυστυχώς δεν έχω καμία ανάμνηση από τη Νότια Αφρική. Οι μετέπειτα όμως παιδικές μου μνήμες είναι γεμάτες από αγάπη και παιχνίδι.»
-Σπουδάσατε νομική και υποκριτική. Ταιριάζουν αυτά δύο. Παράσταση στο δικαστήριο, παράσταση και στο θέατρο. Ποιο είναι πιο δύσκολο;
«Ναι, έχουν αρκετά κοινά αλλά και αρκετά αντίθετα στοιχεία. Όποιος έχει βρεθεί σε δικαστική αίθουσα σίγουρα θα έχει αντιληφθεί την έντονη θεατρικότητα, που διακατέχει και τον χώρο αλλά και τους παρισταμένους.
Τις περισσότερες δε φορές έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις καταπληκτικές φαρσοκωμωδίες. Πάντως σε «δικαστική» παράσταση δεν πρόλαβα να παίξω, αφού εγκατέλειψα τη νομική αμέσως μετά την λήψη άδειας άσκησης.»
-Γιατί προτιμήσατε την υποκριτική;
«Τα δέκα λέπτα εργασίας ως δικηγόρος μου φαίνονταν δεκάωρο , στην υποκριτική μού συμβαίνει το αντίθετο.»
-Πως αντιμετωπίζετε σαν νέος την κρίση στη χώρα μας; Κάνετε και κάποια άλλη δουλειά για επιβίωση;
«Όπως οι περισσότεροι…παλεύοντας και δουλεύοντας νυχθημερόν. Προσπαθώ και νομίζω πως καταφέρνω να μη χάνω την αισιοδοξία μου.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια που ήταν και τα πρώτα μου, ευτυχούσα να ζω μόνο από την δουλειά μου ως ηθοποιός. Επειδή όμως ήξερα ότι αυτό κάποια στιγμή θα διακοπτόταν, είχα ήδη αρχίσει να ασχολούμαι επαγγελματικά και με τη δεύτερή μου αγάπη που είναι το γράψιμο και κατ’ επέκταση η δημοσιογραφία.
Έτσι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχω συνεργαστει με εφημερίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς και εκδοτικούς οίκους.»
-Με την κατάσταση που βιώνουμε τώρα, μετανιώσατε που δεν μείνατε στο Λονδίνο να προσπαθήσετε εκεί;
«Λυπήθηκα πολύ όταν άφησα το Λονδίνο, αλλά είχα αποφασίσει ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω μόνιμα εκεί.
Αυτήν την περίοδο βρίσκομαι σε πρόβες με τον σκηνοθέτη Γιώργο Παλούμπτη και τους Πέτρο Σπυρόπουλο και Γιωργή Τσουρή. Σε λίγοτερο από ένα μήνα (3 Μαρτίου) ανεβάζουμε τα «Τα λουλούδια στην κυρία» του Άκη Δήμου στο Από Μηχάνης Θέατρο.
Διαβάζοντας λοιπόν την ερώτησή σας αυτή , μου ήρθε αυτόματα μια ατάκα του έργου που λέει: «Τα ίδια σκ@τ@ είναι παντού!».
Πάνω κάτω συμφωνώ. Η κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα είναι σίγουρα πολύ δύσκολη, αλλά και στο Λονδίνο αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα.»
-Στους πολιτικούς μας τι θα είχατε να πείτε;
«Δεν υπάρχει ΜΙΑ απάντηση για ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς. Δεν έχουν όλοι οι πολιτικοί το ίδιο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση. Κάποιοι φέρουν βαρύτατη ευθύνη κάποιοι άλλοι όμως όχι.
Η διαφθορά πάντως δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτούς. Δυστυχώς είναι παντού και μάλιστα για πάρα πολλά χρόνια προβαλόταν ως ο ενδεδειγμένος τρόπος ζωής.
Νομίζω ότι καλύτερο είναι πρώτα να βρει ο καθένας τί έχει να πει στον εαυτό του και μετά να ασχοληθεί και με τον απέναντι.»
-Μιλήστε μας για την παράσταση στην οποία συμμετέχετε φέτος τον Γαργαληστή.
«Ο Γαργαληστής είναι ένα υπέρχο μουσικό παραμύθι του Δημήτρη Μπασλάμ για έναν ιδιαίτερο Ληστή που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να κάνει όλα τα παιδιά χαρούμενα, προσφέροντας τους το πολυτιμότερο πράγμα.Το γέλιο……
Είναι η πρώτη φορά που το παραμύθι αυτό γίνεται θεατρική παράσταση. Έχω την τύχη να υποδύομαι τον τρομερό ληστή και να μοιράζομαι τη σκηνή με εξαιρετικούς συναδέρφους και φίλους.
Από την αρχή πιστεύαμε ότι θα ήταν μια καλή παράσταση, αλλά ομολογώ ότι η ταχύτητα με την οποία την αγκάλιασε το κοινό, με έχει εκπλήξει. Αυτό βέβαια είναι το αποτέλεσμα της σκληρής και εντατικής προσπάθειας που κατέβαλαν, όλοι οι συντελεστές.»
-Το ARTogether Festival που διοργανώνατε τι ήταν;
«Ήταν ένα φεστιβάλ νέων καλλιτεχνών που διοργανώναμε με την ομάδα του Bankit για πέντε συνεχόμενα χρόνια και στο οποίο φιλοξενούσαμε καλλιτέχνες από όλες τις τέχνες. Εικαστικοί, Μουσικοί, Χορευτές , Ηθοποιοί παρουσίαζαν τις δουλειές τους στον ίδιο χώρο.
Τα χρόνια με την ομάδα του Bankit ήταν γεμάτα δημιουργικότητα, μετά και το πέμπτο μας όμως φεστιβάλ το 2012, αντιληφθήκαμε ότι ο προσωπικός μας χρόνος ,είχε μειωθεί σε βαθμό τέτοιο που δεν μπορούσαμε πια να έχουμε την ευθύνη μιας τέτοιας διοργάνωσης.»
-Με τις σας αρέσει να ασχολείσθε στον ελεύθερο χρόνο σας;
«Βλέπω μανιωδώς αμερικάνικες σειρές και Ολυμπιακό. Κάποτε μ’ άρεσε να βγαίνω και για ποτά αλλά τον τελευταίο καιρό, μάλλον και λόγω του φόρτου εργασίας μπορώ να πω ότι έχω σκουριάσει κοινωνικά.»
-Ποιον εμπιστεύεστε περισσότερο;
«Ευτυχώ να ζω ανάμεσα σε αρκετούς ανθρώπους που τους έχω τυφλή εμπιστοσύνη.»
-Κάποιος ρόλος που θα θέλατε να υποδυθείτε;
«Πριν δυο μήνες ήταν ο Γαργαληστής. Τώρα είναι ο Γρηγόρης από τα «Λουλούδια στην Κυρία». Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο ρόλο που θα ήθελα να παίξω. Κάθε φορά μου εξάπτει τη φαντασία ο ρόλος που προβάρω και επίκειται να ανέβει στη σκηνή…»
-Ο Γιάννης πως είναι σαν άνθρωπος; Τι αγαπά τι απεχθάνεται;
«Μια χαρά τύπος μου φαίνεται! Αγαπά τις σοκολάτες, το ποδήλατο, τον Ολυμπιακό, τη γάτα και τους ανθρώπους του.
Απεχθάνεται τις μπάμιες και τα συκωτάκια. Όλα τ’ άλλα μπορεί να τ’ αντιμετωπίσει!»
– Μια ευχή σας για το μέλλον;
«Μόλις την έκανα! Αν σας την πω όμως δε θα πιάσει!»
