Με το αρχαιοπρεπές , μεγαλόπρεπο και βασιλικό όνομα Αγαμέμνων βάπτισαν το χαριτωμένο μωράκι που γεννήθηκε στη Σαλαμίνα στις 20 Νοεμβρίου του 1974.
Το αγοράκι μεγάλωσε, έγινε ένας ωραίος έφηβος κι έμαθε να παίζει πιάνο που λατρεύει και να τραγουδά.
Η καριέρα του σαν ηθοποιός ξεκίνησε εντελώς τυχαία, όταν σε ένα έργο της Κάτιας Δανδουλάκη έπαιζε πιάνο. Τότε εκείνη τον προέτρεψε να ασχοληθεί με την υποκριτική, όπερ και εγένετο…..
Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός με την τηλεοπτική σειρά «Άκρως Οικογενειακόν» που υποδυόταν το γιο του Γιάννη Μπέζου και της Ναταλίας Τσαλίκη, αλλά καθιερώθηκε με το «Μη μου λες αντίο» του Μανουσάκη.
Ακολούθησαν και άλλα σήριαλ, και άλλοι ρόλοι στο θέατρο , σε μιούζικαλ, δίπλα στη Νίνα Λοτσάρη……Αυτή την εποχή κάθε Δευτέρα έως τις 8 Αυγούστου στις 22.00, εμφανίζεται στο μουσικό πρόγραμμα «Encore» του Πάνου Αμαραντίδη μαζί με την Τάνια Τρύπη, και τον πιανίστα Κωνσταντίνο Παγιάτη στο «Χυτήριο».
Σας γνωρίζουμε τον Μέμο Μπεγνή.
-Κύριε Μπεγνή, πως ήταν η παιδική σας ηλικία στη Σαλαμίνα, το πιάνο, η υποκριτική πως ήρθαν;
«Ήταν υπέροχη γιατί είχα την τύχη να μεγαλώσω στην έξοχη, χορτασμένος από παιχνίδι, σε καθαρή ατμόσφαιρα με αλάνες, χώματα κλπ. Έχω τις καλύτερες εμπειρίες!
Το πιάνο και η μουσική υπάρχουν απ τη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου, από πάντα. Γεννήθηκα μ αυτό. Με τη δίψα της μουσικής. Η υποκριτική ήρθε τυχαία, γνωρίζοντας την Κάτια Δανδουλάκη, η οποία με πρότεινε στον Μιχάλη Κακογιάννη για τον ρόλο του πιανίστα στο Masterclas το 1997, όπου υποδυόταν τη Μαρία Κάλας.»
-Οι γονείς σας στήριξαν τα θέλω σας;
«Ναι. Δεν είχαν κάποιο πρόβλημα. Ειδικά η μητέρα μου με στήριξε παρά πολύ. Ευτυχώς δεν πήγαν κόντρα στα θέλω μου, όπως τόσοι άλλοι γονείς που δυστυχώς θέλουν τα παιδιά τους να κάνουν αυτό που ονειρεύονται εκείνοι , με τρομερές ψυχολογικές πιέσεις.»
-Την εποχή που παίζατε στην τηλεόραση υποθέτω ότι οι απολαβές ήταν καλές. Τώρα θα δεχόσαστε κάποιο ρόλο, μόνο και μόνο για να μην απουσιάζετε από την επικαιρότητα, με λιγότερα χρήματα;
«Σωστά, ήταν παρά πολύ καλές οι απολαβές. Εγώ ήδη απ το 2008 που ΑΡΧΙΣΕ να ακούγεται η κρίση κατέβασα το κασέ μου. Τώρα όμως δεν θα έκανα τηλεόραση με τα χρήματα που δίνουν μόνο και μόνο για να είμαι στην επικαιρότητα. Τα πάω πολύ καλά με τη ματαιοδοξία μου…..Ευτυχώς…..»
-Πως αισθανθήκατε όταν άρχισε η αναγνωρισιμότητά σας λόγω τηλεόρασης, επηρέασε το χαρακτήρα σας;
«Όχι καθόλου. Δεν άλλαξα. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι η δημοσιότητα σε κάνει σημαντικό. Το σημαντικό είναι το μέσα μας και η συμπεριφορά και πρόσφορα μας προς τους ανθρώπους. Καμία δημοσιότητα ή χρήμα δεν σου δίνει ήθος, ανωτερότητα και αξιοπρέπεια.»
-Κάποιο αστείο συμβάν από την καριέρα σας;
«Πολλά και διάφορα . Ειδικά επί σκηνής όπου μπορούν να γίνουν τα ΤΕΡΑΤΑ!! Απ το να ξεχάσεις λόγια η να κανείς σαρδάμ μέχρι συνάδελφος να σου κάνει τα πάντα για να σε κάνει να γελάσεις. Αυτές Άλλωστε είναι και οι πιο ωραίες στιγμές στη δουλεία μας.»
-Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση από θαυμαστή-στρια;
«Και ενδιαφέρουσες και καλές και κακές. Από εκδηλώσεις θαυμασμού μέχρι ψυχοπαθείς που με απειλούσαν. Είναι κι αυτά μέρος της δουλειάς. Έχω μάθει όμως να τα αντιπετωπίζω ψύχραιμα.»
-Προσεύχεστε;
«Όχι στον θεό που μας έχουν φορέσει. Η προσευχή για μένα είναι ευγνωμοσύνη στην ενέργεια. Στο θεό αν έτσι θες να το ονομάσεις. Ευγνωμοσύνη που είμαι καλά, που μπορώ και δημιουργώ και γενικά για ότι έχω σ αυτή τη ζωή.
-Τι φοβάστε περισσότερο;
«Δεν έχω καμία φοβία εκτός από τα άκρα… τα ύψη δηλαδή»
-Ποιο είναι το μότο σας;
«Να είσαι άνθρωπος. Ο μόνος λόγος που πρέπει να κοιτάμε κάποιον από ψηλά είναι για να σκύψουμε να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί.»
-Έχετε πει ότι σε μια σχέση σας δεν θέλετε να σας καταπιέζουν, εσείς καταπιέζετε;
«Θα ήταν αλητεία να απαιτούσα να μη με καταπιέζουν αλλά εγώ να το κάνω. Εννοείται πως όχι. Είμαι ενάντια στο να πηγαίνω κόντρα στα θέλω των άλλων.»
-Πως σκέπτεστε το μέλλον σας;
«Δεν με νοιάζει το μέλλον, μόνο το Τώρα»
-Τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας με την κρίση που μας επέβαλαν να περάσουμε;
«Τώρα ανοίγουμε μεγάλο θέμα. Σιχαίνομαι όλους αυτούς που μας πρόδωσαν και μας κατέστρεψαν. Είναι απατεώνες και πουλημένοι.»
– Σε ποιον εκμυστηρεύεστε;
«Στους πολύ λίγους καλούς και αγαπημένους φίλους μου.»
-Ένα απραγματοποίητο όνειρό σας;
«Να φτάσω στη φώτιση……ο,τι κι αν σημαίνει αυτό, για τον καθένα που το διαβάζει»
-Εμφανίζεστε την εποχή αυτή στο «Χυτήριο». Μιλήστε μας για την παράσταση;
«Είμαι απλά ευτυχής. Με την Τάνια Τρύπη, τον Κωνσταντίνο Παγιάτη στο πιάνο και τον Πάνο Αμαραντίδη στη σύλληψη και τα κείμενα, δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτε άλλο.
Είμαι με ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ βαθύτατα για το ήθος και το ταλέντο τους και κάνω κάτι που λατρεύω. Μιούζικαλ.
Τραγουδάμε τραγούδια που αγαπάμε πολύ, με υψηλή αισθητική όπως αρμόζει σ αυτό το είδος, και δίνουμε στον κόσμο κάτι, κατά τη γνώμη μου, πολύ καθαρό και τίμιο.
Δυο φωνές, ένα πιάνο και μαγεία. Γιατί αυτό για μένα είναι μαγεία. Να ταξιδεύεις μέσα από υπέροχες μουσικές και ιστορίες.»
