Ξεχασμένος στην Κηφισιά του 2017! Αυτό μαρτυράει το ερείπιο -μνημείο που καταρρέει στην Τατοϊου 50. Ο ναός αυτός της θυσίας φαίνεται να συγκλονίζει ελάχιστους μόνον από τους σημερινούς κατοίκους του προαστίου μας που συνειδητοποιούν το μεγαλείο της ηρωικής θυσίας του ήρωα Μακεδονομάχου Παύλου Μελά.
Χιλιάδες, κάθε μέρα περνούν παντελώς αδιάφοροι μπροστά από την ταπεινή πόρτα του άλλοτε κήπου του ιστορικού σπιτιού δυστυχώς δεν γνωρίζουν τίποτε από τη δόξα που κρύβει αυτό το τρις αγαπημένο σπίτι του μεγάλου μας ήρωα.
Δεν γνωρίζουν – και κανείς ποτέ δεν τους το είπε – ότι από αυτό το σεμνό απέρριτο και χαριτωμένο εξοχικό σπίτι, μια νύχτα του Αυγούστου ξεκίνησε ο Παύλος και έφυγε για να ελευθερώσει τη σκλαβωμένη Μακεδονία μας !
Δεν γνωρίζουν οι περαστικοί πως πίσω από τα ξερά αγκάθια του έρημου κήπου με το ερείπιο στην άκρη, κρύβεται μια τραγική αλλά ένδοξη σελίδα της νεώτερης ιστορίας της Πατρίδας μας που μοιάζει να προδίδεται η ν' αγνοείται
Δεν γνωρίζουν την προσφορά στην Ελλάδα μας του μεγάλου ευπατρίδη νέου της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας μας, που ξεκίνησε από την Κηφισιά για να σκοτωθεί στα ιερά χώματα της Μακεδονίας μας στα τιράντα-τεσσάρα του χρόνια πολεμώντας για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας.
Και σας ερωτώ: Για όνομα του Θεού, ποιός Έλληνας η ξένος μπορεί ποτέ να φαντασθεί πως αυτό το άθλιο απομεινάρι της λησμονιάς που αντικρίζουν στην οδό Τατοϊου 50, ονομάστηκε…….«Μνημείο» πριν από…. οκτώ ολόκληρα χρόνια το 2009!! Ντροπή μας. Αισθάνομαι, αυτό και μόνο το στοιχείο να μας παραπέμπει σε ένα σενάριο μινιμαλιστικής πορείας της Πατριωτικής μας συνείδησης .
Αγαπητοί φίλοι, γράφω με πίκρα και πολύ μεγάλη απογοήτευση και εκφράζω ελεύθερα τα συναισθήματά μου με την ελπίδα ότι τα λόγια μου θα βρουν συμπαραστάτες στις προσπάθειες του Σωματείου μας «Καπετάν Μίκης Ζέζας».
Ενός Σωματείου, που και αυτό μέσα στη δύνη των δυσκολιών της Πατρίδας μας, θεωρεί ύψιστο καθήκον του κάθε Έλληνα, τη διάσωση της ιστορικής οικίας πριν σωριασθεί το πολύτιμο μνημείο αυτό.
Γράφω όμως και με μια απορία όταν διαπιστώνω πως σε μια πόλη σαν την Κηφισιά ,το ενδιαφέρον για τούς όσους πολέμησαν και όσους έδωσαν κα τη ζωή τους ακόμη, είναι τόσο περιορισμένο μέχρι και ανύπαρκτο όσο φαίνεται δυστυχώς να είναι, και τότε διερωτώμαι: Μήπως εγώ ζω με παραισθήσεις η αφελείς προσδοκίες;
Μήπως εγώ δεν επικοινωνώ με την σημερινή σκληρή πραγματικότητα των δυσκολιών της ζωής που σε πολλούς δεν τους επιτρέπουν να ασχολούνται με λεπτομέρειες όπως οι θυσίες γιγάντων ηρώων;
Σας ερωτώ: Μας κατάντησαν οι συνθήκες τόσο μα τόσο αδιάφορους και ψυχρούς έστω και συναισθηματικά και τόσο πιθανώς αγράμματους η απαίδευτους ώστε να μυν είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε θυσίες σαν αυτές που άλλες χώρες εκτιμούν βαθιά και τιμούν με μεγαλειώδεις εκδηλώσεις;
Το μεγάλο ποσοστό των Κηφισιωτών της πολύ ξακουστής Κηφισιάς της «Καλλίστης» όπως συχνά αναφέρεται και η οποία φιλοξένησε τόσες μεγάλες προσωπικότητες και συνεχίζει να φιλοξενεί και σήμερα τόσους επώνυμους της Πολιτικής και Οικονομικής «ελίτ» αυτού του τόπου, που είναι; Που βρίσκονται οι ευπατρίδες;
Στην Ύδρα των βράχων και της γαλάζιας θάλασσας που μου έρχεται τώρα στο νου, ατενίζεις π.χ., το σπίτι του άλλου μεγάλου πατριώτη ήρωα, του Παύλου Κουντουριώτη που στη ψυχή των Υδραίων φαντάζει με περηφάνια νύχτα-μέρα.
Εκεί σε πιάνει κόμπος στο λαιμό καθώς η θέα του τόσο τιμημένου και φροντισμένου σπιτιού του, σου φέρνει ρίγη συγκίνησης και συγχρόνως βλέπεις να κοσμεί το νησί με ένα ζωντανό μνημείο που οι νησιώτες Υδραίοι αγαπούν και τιμούν!
Αλλοίμονο όμως. Στην Κηφισιά οι περισσότεροι Κηφισιώτες φαίνεται πως ξέχασαν τον «Καπετάν Μίκη Ζέζα» και ασχολούνται βλέπεις περισσότερο ίσως με τον «φραπέ» και το «τυλιχτό»!
Έτσι λοιπόν όσοι διαβάζετε για τους δύο τιμημένους σπουδαίους Έλληνες Παύλους τον θαλασσινό γίγαντα της Ελληνικής θάλασσας του Αιγαίου και τον στεργιανό γίγαντα της Ελληνικής μας Μακεδονίας βγάζετε υποθέτω τα συμπεράσματα σας ως προς το τί και γιατί γράφω τις σκέψεις μου με αυτές τις γραμμές.
Δεν ξέρω εάν είμαι υπερβολικά αισιόδοξος αλλά ελπίζω πως αρκετοί συντοπίτες θα θελήσουν να βοηθήσουν στο έργο που αναλάβαμε, με το να έλθουν κοντά μας συμβάλλοντας με οποιοδήποτε τρόπο στην επίτευξη του κοινού μας πλέον σκοπού.
Ο σκοπός μας στηρίζεται πολύ στην ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου μας κ.κ. Κύριλλου αλλά σαφώς και του Δημάρχου μας κ. Γιώργου Θωμάκου που πρώτος εκ των μέχρι σήμερα Δημάρχων Κηφισιάς στάθηκε έμπρακτα κοντά μας προσφέροντάς μας την ηθική του συμπαράσταση και την πρωτοβουλία του να διατεθούν από τον Δήμο Κηφισιάς Ευρώ: 100.000.- που είναι μέρος του ποσού που θα χρειασθεί δια την ευόδωση του βασικού σκοπού του Σωματείου μας που είναι να διασωθεί η Οικία-Μνημείο του ήρωα Μακεδονομάχου Παύλου Μελά.
Θα πρέπει να αποτελέσει το Μνημείο αυτό εις το άμεσο μέλλον, ένα Σύμβολο για την πόλη μας και όχι μία «εντροπή» για την οποία εντροπή, πολλοί «εχθροί» μας θα χαρούν και θα πανηγυρίσουν τρελά.
Αλλά τότε θα είναι πια πολύ αργά……
{jcomments on}
