Το Πολιτικό Προσωπικό στη Ελλάδα συνεχίζει να αποδεικνύει ότι δεν μπορεί δυστυχώς να ξεφύγει από τον ρόλο του! Με αυθόρμητη συμπεριφορά αλλά και πολιτική πράξη, οι «κακοί» από τον ρόλο του κακού και οι «καλοί» από τον ετεροπροσδιορισμό τους από το κακό.
Η εσωκομματική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ απέδειξε ότι τα κόμματα έχουν ξεφύγει από τους ιδεολογικούς και πολιτικούς τους προσδιορισμούς και γίνονται χωνευτήρια προσώπων που προκύπτουν από διαδικασίες συναλλαγής.
Είναι φανερό ότι οι μεταγραφές στις ποδοσφαιρικές ομάδες εμπεριέχουν περισσότερη αγάπη για την ομάδα και τον στόχο απ’ ότι οι πολιτικές «δημοκρατικές» δοσοληψίες.
Αυτήν τη στιγμή θεωρητικά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την δύναμη και μπορεί να διατυπώσει πρόταση που να αντιστρατεύεται πειστικά την επέλαση του πρωτοφανούς μείγματος της κυνικής κερδοσκοπίας, του ψεύδους και της Ακροδεξιάς.
Αλλά δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Δεν συμφωνώ όμως με την αντίληψη πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει Αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακυρώνει όποια μορφή Αντιπολίτευσης κάνει, και τη συνολική προσφορά του, εγκλωβισμένος σε ένα Εσωτερικό Σύστημα στο οποίο βρίσκεται απολογούμενος σε αόριστες αρχές και παλαιομοδίτικες θεωρίες.
Όταν υπάρξει οποιοδήποτε ζήτημα δικαιωμάτων που ακουμπά στα κομματικά του αντανακλαστικά δημιουργεί (και καλά κάνει) εκτεταμένο θόρυβο. Δεν μπορείς όμως να παρουσιάζεις δυσανάλογη συμπεριφορά και μαχητικότητα ανάμεσα σε ένα θέμα «ομάδας» και ένα της Κοινωνίας ολόκληρης.
Ανάμεσα στη Δημοκρατία που απειλείται πλέον στο σύνολό της, δείτε παρακάτω τις εκθέσεις των ημερών για την Ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, και την παρέκκλιση που αφορά μια ομάδα δεν γίνεται συνεχώς να αγνοείς το πρωτεύον. Πρόκειται για πολιτική αδυναμία που απλώς αποκτά ιδεολογικές αναφορές για να καλυφθεί.
-Ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα: 4η από το τέλος στην Ε.Ε.
Μεταξύ των 27 πλέον χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταλαμβάνει την τέταρτη θέση από το τέλος συγκεντρώνοντας καλύτερη βαθμολογία μόνο από τη Βουλγαρία, τη Μάλτα και την Ουγγαρία του Όρμπαν.
Όπως προκύπτει από τον δείκτη που ανακοίνωσαν για το 2021 οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα, η χώρα μας βρέθηκε από την 65η στην 70ή θέση στην κατάταξη των 180 χωρών που διερευνά ο δείκτης φτάνοντας ουσιαστικά στα επίπεδα που βρισκόταν περίπου δέκα χρόνια πριν, το 2012.
-Διεθνής διασυρμός για την φίμωση και τον εκφοβισμό δημοσιογράφων στην Ελλάδα!…της Μαρίας Δεναξά.
Ολόκληρο το άρθρο για την Ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα στη Γαλλική εφημερίδα LA CROIX, αποσπάσματα του οποίου ανέβασε στο twitter =>
«Στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι σε δύσκολη θέση»
Δημοκρατία δεν είναι η ύπαρξη των τάσεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο ωραιοποιημένος και ανώφελος Εσωτερικός Σπαραγμός, αλλά η δυνατότητα δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών και της κοινωνίας.
Γι’ αυτό έχει την ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι και Κομματική και Συνταγματική ευθύνη.
-Η περίπτωση π.χ. Της συμπεριφοράς του τομεάρχη Υγείας Αντρέα Ξανθού αυτές τις μέρες είναι χαρακτηριστική. Διέψευσε (χωρίς στοιχεία) τις καταγγελίες για VIP ΜΕΘ τις οποίες έκανε η ΠΟΕΔΗΝ, όταν ακόμη και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Μητσοτάκη δήλωσε ότι θα διερευνηθούν.
Στη συνέχεια, ενώ ενέκρινε ως τομεάρχης σχετική ερώτηση βουλευτών του κόμματος, δεν τη συνυπέγραψε, για να επανέλθει την επομένη, μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε, με δική του επίκαιρη ερώτηση.
-Επίσης στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να μην συντονίζουν στον σωστό χρόνο όλοι την περπατησιά τους για ένα μείζον θέμα όπως αυτό με τις ΜΕΘ-VIP (πέραν του αν υπάρχουν έστω και κάποιες υπερβολές) που προέκυψε πρωτίστως από τις καταγγελίες του Προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ και ήδη έχει παρέμβει εισαγγελέας…σε μια κρίσιμη φάση για την πανδημία που οι σκληροί δείκτες (αριθμός νεκρών, δια-σωληνωμένων κ.α.) είναι στα ύψη και καθίστανται ορατές οι αδυναμίες διαχείρισης της από την Κυβέρνηση.
Ο μη συντονισμός σε σωστό χρόνο της περπατησιάς στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται και μέσα από ένα «τζαρτζάρισμα» της εφημερίδας «ΑΥΓΗ» με τον πρώην Υπουργό, νυν τομεάρχη Παιδείας και άλλοτε δημοσιογράφο και πρώην Διευθυντή της εφημερίδας Νίκο Φίλη.
-Συνέδριο με το βλέμμα στραμμένο στην Κοινωνία και όχι στο Εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Όποια στελέχη-την περίοδο που βρισκόμαστε μπροστά σε συνέδριο που θα συζητηθούν αυτά τα ζητήματα, αλλά και ειδικά αυτή την περίοδο που έχουμε ζητήσει τη διενέργεια εκλογών-επιλέγουν λογικές προσωπικής ατζέντας, να αλλάζουν τους συσχετισμούς και να δίνουν επιχειρήματα στον αντίπαλο…δεν έχουν καταλάβει ότι την ώρα της μάχης δεν κοιτάς δίπλα σου, κοιτάς απέναντι.
Στα κόμματα της Αριστεράς έχουμε συνηθίσει στη συλλογικότητα, στη Δημοκρατία, αλλά και στην πολιτική μάχη με συγκεκριμένο αντίπαλο.
Ο αντίπαλος δεν είναι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ο αντίπαλος είναι απέναντι, είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική και κυρίως το ότι η κοινωνία αυτή τη στιγμή μας λέει το τι πρέπει να κάνουμε. Το καταλαβαίνουμε εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ;
Κι αυτά έγιναν γνωστά μόνο από μερικούς χρήστες στο twitter. Σκέψου τι μπορεί να δουν τα ματάκια μας αν γίνει ενδελεχή έρευνα, σελίδα σελίδα…
Ας κάτσουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ που φιλοσοφούν με τις ώρες για σημασία της Αριστεράς στην ανθρωπότητα να τις ξεψαχνίσουν μία προς μία. Όχι λαβράκια…αλλά καρχαρίες ολόκληρους θα βγάλουν.
Και ενώ υπάρχει ένα θέμα σαν κι αυτό, έχεις τον κ. Τσακαλώτο να λέει το μακρύ του και κοντό του, λέγοντας ευφυολογήματα και διάφορα για τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Ευκλείδης θεώρησε ότι τώρα που ο Κυριάκος είναι με την πλάτη στον τοίχο για πολλά και διάφορα, είναι η κατάλληλη στιγμή για να δημιουργήσει εσωκομματικό ζήτημα και να δώσει τροφή στα Συστημικά ΜΜΕ ν’ ασχοληθούν με το θέμα και να περάσουν από την «άμυνα» στην «επίθεση». Στην Πειραιώς πάντως πανηγυρίζουν!…
ΔΕΝ είναι σοβαρά πράγματα αυτά και ΔΕΝ αποτελούν πολιτική που αφουγκράζεται τον κόσμο και αξιοποιεί την πραγματικότητα.
Φυσικά ο καθένας μπορεί να μιλήσει για μετριοπάθεια, για καλή καρδιά ή για τσάι και συμπάθεια προκειμένου να δικαιολογήσει την Πολιτική Ανεπάρκεια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Η ηγεσία της Κουμουνδούρου κάνει λάθος να περιμένει στωικά τις μάζες να τιμωρηθούν, να αγανακτήσουν και να επιλέξουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρέπει να σπάσει την δυσπιστία που δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα συνοδεύει το κόμμα. Η πολιτική των συμμαχιών πρέπει να αποκτήσει Στρατηγική.
Είναι ηττοπάθεια η Ηγεσία να παριστάνει τον μελλοντολόγο κ. Νίκο Χορταρέα που ρίχνει τα χαρτιά για να πετύχει την πολιτική αγαπημένη για ένα συμβατικό γάμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξαναβρεί και να ερωτευτεί τον Στόχο του!…Να απομονώσει ΠΛΗΡΩΣ τις Εσωκομματικές Συγκρουσιακές διαθέσεις του…έχοντας το βλέμμα του αποκλειστικά στραμμένο στην Κοινωνία.
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ του Αλέξη Τσίπρα στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζουν τις δυνάμεις των «Προεδρικών» ιδιαίτερα ενισχυμένες με ποσοστό της τάξεως περίπου των 80% σε όλες τα περιφέρειες της Ελλάδας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι περίπου 5000 σύνεδροι που θα συμμετάσχουν στο Συνέδριο του κόμματος στις 14 με 17 τρέχοντος, στην ευρύτατη πλειοψηφία τους, να στηρίξουν το ΣΧΕΔΙΟ για Διεύρυνση, Ανασυγκρότηση και Μετασχηματισμό και τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή συλλογικής ηγεσίας από τη βάση.
ΚΑΙ να ξαναβρεί επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ τον Στόχο του έχοντας το βλέμμα του αποκλειστικά στραμμένο στην δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και της κοινωνίας.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ελύτης: Ο Ελληνισμός πέτυχε ως Γένος, αλλά απέτυχε ως Κράτος.
Η κοινωνία βιώνει περίεργους και επικίνδυνους καιρούς. Οι σιωπηλοί πολίτες αγωνιούν για τον κίνδυνο που διατρέχει η Δημοκρατία από τους «ιούς» της χειραγώγησης και των δογμάτων.
Όντας με υποκείμενα νοσήματα (η Δημοκρατία) από άλλους καιρούς, κινδυνεύει να «διασωληνωθεί» επ’ αόριστον. Βρυχώνται εξουσία και τα Μ.Μ.Ε για να υποταχτούν απολύτως οι σιωπηλοί πολίτες.
Η χώρα που γέννησε την Δημοκρατία σήμερα δεν μπορεί να την ανεχτεί! Η κοινωνία εν υπνώσει, ξαπλώνει στην κλίνη του Προκρούστη και συμμετέχει στο να μεγαλώνει η κόπρος του Αυγεία και να παραμένει παρών ο Μινώταυρος που θρέφεται με ανθρώπινες σάρκες!
Σήμερα, ότι λέει η εξουσία, τα Μ.Μ.Ε, οι Ειδικοί, γίνεται δόγμα. Στην εποχή των θρησκευτικών δογματισμών το ίδιο συνέβαινε, και εκείνη η εποχή ονομάστηκε Μεσαίωνας!
Η ανεξάρτητη σκέψη παραξενεύει. Όλοι ρέπουν να στοχάζονται αγεληδόν. Ο κόσμος για αυτούς υπάρχει μόνο όπως τον βλέπει η παράταξη που έχουν ενταχθεί.
Όχι δεν πιστεύω στα Κόμματα, είχε πει κάποτε ο Ελύτης. Αποβλέπω σε μια τέτοια οργάνωση της κοινωνίας που να μην εξαρτάται από τα κόμματα. Μα θα μου πείτε: Είστε αναρχικός; Ναι, γιατί όχι; Μπορεί να μην ρίχνω βόμβες, ούτε να κάνω παθητική αντίσταση.
Το 1977 είπε: Επανειλημμένα εξέφρασα, χωρίς να είμαι καθόλου μελλοντολόγος, τους φόβους μου ή μάλλον τη βεβαιότητά μου για τον καινούργιο Μεσαίωνα που μας έρχεται και που δεν οφείλεται μόνο στην τεχνοκρατία, αλλά γενικά στην αποβλακωτική ομαδοποίηση των ανθρώπων και στην καθυπόταξή τους σε δοσμένες, ανεξέλεγκτες αρχές.
Είναι κάτι που ίσως διαρκέσει πολύ. Οπωσδήποτε, όμως, όχι επ’ άπειρον. Δεν είναι δυνατόν. Οι «λευκοφόροι», θα επανέλθουν. Διαφορετικά η ζωή δεν θα είχε κανένα νόημα.
Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, γράφει ο ίδιος, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε. Όμως ακόμα και αυτήν την περηφάνια, που αναφέρει ο ποιητής, οι άνθρωποι την ρίξανε στους σκουπιδότοπους (έπιανε πολύ χώρο η αξιοπρέπεια). Στο χωνευτήρι που πολτοποιεί όλες τις ανθρώπινες αξίες, μαζί με την αθωότητα του φωτός.
