Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικά σήριαλ , ταινίες, παίζει και σκηνοθετεί. Είναι δημοφιλής, αγαπητός και παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Έφη Μουρίκη.
Ο μονόλογός του στον «Caveman» του Μπέκερ, που παίχτηκε επί 7 χρόνια και περιόδευσε ανά την Ελλάδα, λατρεύτηκε από 300.000 θεατές.
Ποτέ δεν υποψιαζόταν, όταν έγραφε το έργο ο Μπέκερ ότι θα αποκτούσε 10 εκατ. οπαδούς διεθνώς, θα μεταφραζόταν σε 15 γλώσσες, θα ήταν ο μακροβιότερος μονόλογος στο Μπρόντγουεη, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης θα αποκαλούσε την 18η Ιουλίου «Ημέρα του Caveman» και θα μετονόμαζε την οδό 44th West σε Caveman Way.
Tη χειμερινή σεζόν θα πρωταγωνιστήσει και θα σκηνοθετήσει το έργο που έχει διασκευάσει «Οι Τενόροι» από την υπέρ-κωμωδία «Ζητείται Τενόρος» του Κεν Λούντβιχ, στο θέατρο ΖΙΝΑ.
Κοντά μας ο ταλαντούχος Βλαδίμηρος Κυριακίδης……
Για να σας γνωρίσουμε καλύτερα κύριε Κυριακίδη, πείτε μας για τα παιδικά σας χρόνια και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
«Ήμουν το τρίτο και το πιο μικρό παιδί της οικογένειας. Είχα κάποιους προσωπικούς τρόπους (όπως όλα τα παιδιά) να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο και να μεταπηδώ από την μεταφυσική και τον μυστικισμό σε έναν μαγικό ρεαλισμό χωρίς κανόνες ηθικής και στέλνοντας την μοίρα σπίτι της να τυραννήσει άλλους. (Ποιο παιδί δεν το κάνει αυτό;).
Η απόφαση να ασχοληθώ με την υποκριτική έγινε και αυτή σχεδόν μαγικά. Ήμουν 17 και παρακολούθησα μια πρόβα της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης στην Θεσσαλονίκη. Εκεί κατάλαβα πώς το αληθινό μου «σπίτι» είναι η σκηνή και ο χώρος που θα ξορκίσω τους παιδικούς μου εφιάλτες. Και έτσι έγινε.
Πηγαίνοντας πολλές φορές να παρακολουθήσω τις πρόβες βρέθηκα να βοηθάω στην ηχητική κάλυψη των παραστάσεων. Όταν ένα βράδυ μετά από μια παράσταση πέρασα από την σκηνή να παραδώσω τις «μπομπίνες» ( τότε είχαμε τα μπομπινόφωνα) ένοιωσα την αύρα και την ενέργεια του αποχωρούντος κοινού να κατακτούν το έρημο παλάτι της ψυχής μου. Και ένοιωσα ελεύθερος.»
Ποιος ο πρώτος σας ρόλος και πως αισθανθήκατε…..τρακ;
«Ήταν το 1980. Ήμουν ο «Τηλέμαχος» στην παιδική παράσταση «Οδύσσεια» της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης. Τρακ δεν ένοιωσα διότι από μικρός ήμουν αθλητής και είχα εξοικειωθεί με την έκθεση στους θεατές. Άλλωστε το θεατρικό μου ταξίδι μόλις είχε αρχίσει και ήταν το μόνο που με ενδιέφερε.»
Έχετε μετανιώσει για κάποιες επαγγελματικές σας επιλογές;
«Δεν μετανιώνω γιατί από όλες βγήκα κερδισμένος. Τα λάθη καμιά φορά είναι καλύτερος σύμβουλος και όσο και να υποφέρεις εκείνη την στιγμή που γίνονται, πρέπει να είσαι πάντα παρών στο ραντεβού της επιτυχίας-αποτυχίας.»
Η προσπάθεια και οι θυσίες που έχετε κάνει για το επάγγελμά σας άξιζαν, σας αντάμειψαν;
«Όταν ακροβατείς στην ζωή σου με όρους «πράττω» «μιμούμαι» «είμαι» «υπάρχω» και προσπαθείς να οικειοποιηθείς την ηρωική ουσία των πραγμάτων και καταστάσεων, τότε, διώχνεις τις όποιες ψευδαισθήσεις εγωισμού και φιλαυτίας που μπορεί να προσφέρει αυτό το «επάγγελμα» και μπροστά σου ξετυλίγεται ένα μακρύ ήσυχο όνειρο αισθητικής ανταμοιβής που εύχομαι να συμβεί σε όλους.»
Ρόλος που αγαπήσατε περισσότερο;
«Δεν μπορώ να διαχωρίσω κάποιον από έναν άλλον. Όλοι ήταν υπέροχοι και ο καθένας ξεχωριστά μου πρόσφερε δανεικές ζωές που με γύμνασαν.»
Κάποιο ευτράπελο;
«Ζητάτε από έναν κωμικό ηθοποιό να σας διηγηθεί «ΕΝΑ» ευτράπελο;! Η σκηνική μου ζωή είναι όλη γεμάτη από τέτοια. Η υπόσταση μου μεταφράζει τα πάντα μέσα μου κωμικά. Είναι τόσα τα ευτράπελα που έχουν γίνει πια «πραγματικότητα» για μένα.
Μπορώ πιο εύκολα να διηγηθώ κάτι τραγικό αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος πώς δεν θα εμπότιζα την τραγικότητα με λίγο σαρκασμό για να αφορίσω το δράμα μη τυχόν γίνω μελό.»
Έχετε πει σε κάποια συνέντευξή πως όταν φύγετε από τη ζωή δεν θέλετε να σας θυμάται κανείς, γιατί;
«Διότι πιστεύω πώς δεν κάνω και τίποτα σημαντικό. Είμαι απλώς ένας διασκεδαστής, ένας παραμυθάς που σας παρασέρνω στην αφήγηση μου για να μαλακώσω τις ψυχές σας. Ακόμα και αυτό όμως οι γιαγιάδες μας το έκαναν με μεγαλύτερη επιτυχία όταν μας κοίμιζαν στα γόνατα τους.
Αυτούς που πρέπει να θυμόμαστε είναι οι φιλόσοφοι, οι συγγραφείς και οι επιστήμονες. Αυτούς που είναι εκλεγμένοι από το σύμπαν να υποφέρουν, να μισούν τον εαυτό τους, να λατρεύουν το σφάλμα και να πράττουν έξω από τις δομές της κοινωνίας των ενάρετων ανθρώπων. Αυτούς πρέπει να θυμόμαστε. Αυτούς που κουβαλούν την επανάσταση.»
Το μυστικό μιας σχέσης που διαρκεί τόσα χρόνια όπως η δική σας με τη σύζυγό σας;
«Σεβασμός στον κόπο και στον χρόνο που καταβάλει ο-η σύντροφός σου στην πορεία της συμβίωσης.»
Ο Βλαδίμηρος πως είναι σαν χαρακτήρας;
«Αρκετά ευχάριστος με μια προσωπική αίσθηση του χιούμορ που αντικατοπτρίζει και την κωμική μου υπόσταση. Ανασφαλής, βιαστικός, παρορμητικός και με μια παιδικότητα που χρόνια παλεύω να αποτινάξω από μέσα μου αλλά δεν τα καταφέρνω.»
Το μότο σας για τη ζωή;
«Αν αφαιρέσω το παράλογο από την ζωή μου θα πλήξω θανάσιμα».
Πόσο έχει επηρεάσει η κρίση την τέχνη, εσάς προσωπικά και τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας;
«Η Τέχνη στην ουσία της δεν επηρεάζεται από καμιά κρίση και καμιά κερδοσκοπική πολιτική. Απλώς παραγκωνίζεται για λίγο από χυδαίες μικροπολιτικές που εφαρμόζονται από ανδρείκελα πολιτικούς.
Η Τέχνη δεν έχει τίποτα για να ντρέπεται και θα στέκεται εκεί σαν μάρτυρας κατηγορίας ενός εγκλήματος που διαπράττεται εδώ και πολλά χρόνια. Να είστε σίγουροι όμως πώς αυτό το τσουνάμι αισθητικής κάποια στιγμή θα σηκωθεί και θα ξεπλύνει τις συνειδήσεις μας. Παρακαλώ τους πολιτικούς να διαχειριστούν την πολιτική ως «ύψιστη τέχνη».»
Αν είσαστε πολιτικός τι θα αλλάζατε;
«Αν ήμουν πολιτικός; Δηλαδή με ρωτάτε αν θα περιφρονούσα τον εαυτό μου και τους γύρω μου; Ή μήπως αν θα πέταγα την αλήθεια στα σκουπίδια; Ή μήπως αν θα χρησιμοποιούσα μια εκφοβιστική, πομπώδη σκέψη των δικαστών, των αστυνομικών, των πολιτικών κλπ, κλπ.
Μάλλον θα προτιμούσα την αβεβαιότητα της ψυχής μου, την αμφισβήτηση, την επιστράτευση του ζήλου μου για ζωή, να πιστέψω στο αμφίβολο για το οποίο δεν είμαι βέβαιος. Ποια ήταν η ερώτηση; Α, ναι! Αν ήμουν πολιτικός! Δεν ξέρω τι να απαντήσω γιατί δεν θα ήμουν ποτέ.»
Σε λίγες ημέρες κάνει πρεμιέρα η κωμωδία «Οι Τενόροι» στο θέατρο ΖΙΝΑ, σε διασκευή και σκηνοθεσία δική σας, στην οποία και πρωταγωνιστείτε . Μιλήστε μας γι αυτή…..
«ΟΙ ΤΕΝΟΡΟΙ», είναι ένας σταθμός στην ζωή μου διότι είναι η πρώτη παράσταση που πήρα μέρος στην Αθήνα το 1989 και έπαιζα τον ρόλο του «Γκρουμ». Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ήταν οι Κιμούλης – Αρζόγλου. Ξανασκέφτηκα το συγκεκριμένο έργο για δύο λόγους.
Πρώτον διότι είναι μια κλασσικότατη φάρσα με μια στέρεα και δομημένη κωμική δομή και δεύτερον διότι οι χαρακτήρες είναι απολαυστικοί τόσο για το κοινό, όσο και για μας που τους ερμηνεύουμε.
Η διασκευή διαδραματίζεται στην Αθήνα του σήμερα σε μια σουίτα κεντρικού ξενοδοχείου, οι παρεξηγήσεις διαδέχονται η μία την άλλη και η πλοκή ξεδιπλώνει μία ξέφρενη κούρσα, που οδηγεί τους ήρωες σε ακραίες κωμικές καταστάσεις.»
