Χθες που η Ελλάδα μαζί με την σημαία της έζησε παλιές εποχές, σχεδόν ξεχασμένες, σύγχρονης πρωτόγνωρης και μιας πάλι παγκοσμίως προβληθείσας αθλητικής πανήγυρης και που μακάρι να ξαναζήσουμε για να μας τριτώσει.
Φαίνεται λοιπόν πως σε αυτή τη χώρα, την σημερινή Ελλάδα, δεν είναι και όλα «άστα να πάνε» αλλά κάτι κάπου δουλεύει σωστά, και ας εστιάσουμε την προσοχή μας πάνω σε αυτό, μήπως, λέμε μήπως, αν και είναι «κομματάκι δύσκολο» να γίνει κάτι παρόμοιο και σε άλλους, και εξ ίσου δύσκολους αν όχι όλους, τομείς.
Η επαναφορά λοιπόν των σχολικών αγώνων, που κάποτε άρχιζαν από τις δύο μεγαλύτερες τάξεις των Δημοτικών, συνεχίζοντας σε επίπεδο Λυκείων σήμερα, γυμνασίων παλαιότερα, τότε που από εκεί άρχιζαν τα πρωταθλήματα, και οι αγώνες στίβου κυριαρχούσαν υπό την επίβλεψη καταξιωμένων γυμναστών, και απέδιδαν.
Ο παλιοί Πειραιώτες, μελαγχολικά, θυμούνται εκτέλεση πρωταθλημάτων σχολείων στο ακριβώς δίπλα από το Αρχαιολογικό Μουσείο κατάμεστο, στο διήμερο των σχολικών αγώνων στάδιο, ως και επίσης στο κατάμεστο Θεμιστόκλειο γυμναστήριο που φιλοξενούσε τους αγώνες στίβου των γυμνασίων.
Και όλα αυτά πέραν των πρωταθλημάτων γυμνασίων βόλεϊ και μπάσκετ, που συγκέντρωναν και συγκινούσαν σύμπασα την μαθητιούσα που θαύμαζε τους συμμαθητές της και όχι μόνον αυτούς, τους υπό εκκόλαψη μελλοντικούς της αθλητικούς αστέρες ίσως.
Καταργήθηκαν με θέσπιση αντί αυτών τις σχολικές επιδείξεις, που και αυτές δεν πρόκοψαν ένεκα…αλήθεια ποιο ήταν το ένεκα ποτέ δεν μαθεύτηκε, και σύντομα καταργήθηκαν καθιστώντας έτσι πιο ξεκούραστη τη δουλειά των δάσκαλων στα Δημοτικά, και γυμναστών στα Γυμνάσια. Ίσως από «πρόοδο».
