Η άφρων οικονομική πολιτική του Ερντογάν φαίνεται ότι οδηγεί με πολλές πιθανότητες στο τέλος του προηγούμενου αναπτυξιακού της κύκλου. Ο Τούρκος ηγέτης, ακόμα και αν οι μελλοντικές εξελίξεις είναι περισσότερο από εμφανείς ως προς την κατάληξή τους, επιμένει να αρνείται τις στοιχειώδεις διορθώσεις στην τουρκική οικονομία.
Πρόκειται για κινήσεις που θα επανέφεραν σε διαχειρίσιμα επίπεδα την ισοτιμία του τουρκικού νομίσματος, θα μείωναν τον πληθωρισμό και το εξωτερικό βραχυχρόνιο χρέος.
Ίσως να είναι πλέον αργά, με δεδομένες τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις αλλά και την εμπλοκή της Τουρκίας σε σειρά σημαντικών γεωπολιτικών προβλημάτων.
Οι περιορισμοί που επιβάλλονται από το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, λόγω του ότι ο Ερντογάν αρνείται να τους αντιληφθεί, λειτουργούν πλέον σαν θανατηφόρες θηλιές στο λαιμό της τουρκικής οικονομίας.
Τα ξένα κεφάλαια συνεχίζουν να εγκαταλείπουν την χώρα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, τον μήνα Μάιο 2018, περισσότερο από 1,1 δισ. δολάρια επενδύσεων χαρτοφυλακίου εγκατέλειψαν την χώρα, ενώ οι άμεσες ξένες επενδύσεις (μακροπρόθεσμη επένδυση σε επιχείρηση της τουρκική αγοράς από επενδυτή του εξωτερικού) μειώνονται συνεχώς.
Ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 15,85% (έναντι στόχου 5%) ενώ οι αποδόσεις των δεκαετιών ομολόγων ξεπέρασαν το 19%.
Το υψηλότατο εξωτερικό βραχυχρόνιο χρέος (των επιχειρήσεων και των τραπεζών) όλο και δυσκολότερα και με μεγαλύτερο κόστος επιχειρείται να αναχρηματοδοτηθεί.
Οι επερχόμενες εξελίξεις δείχνουν ότι στο προσκήνιο εμφανίζεται ως πρώτο μέσο η επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών. Στο βάθος βέβαια αρχίζουν να ξυπνούν τα φαντάσματα του παρελθόντος: λέγε με ΔΝΤ.
{jcomments on}
