Γεννήθηκε στο Βούπερταλ της Γερμανίας και σπούδασε χορό με υποτροφία στην Επαγγελματική Σχολή «Arts Educational London Schools» στο Λονδίνο.
Είναι χορευτής, χορογράφος, δάσκαλος χορού, έχει τη δική του χοροθεατρική ομάδα (Migma), τη δική του σχολή χορού (PK Dance School) και δικό του θέατρο (ΠΚ Theater)!
Έχει συνεργαστεί με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες και έχει παρουσιάσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό αρκετές παραστάσεις αποκλειστικά δικής του παραγωγής αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Στον Λαβύρινθο του Παλλάς ο χρόνος χάνεται και είμαστε μέσα σε αυτόν. Θα έρθουμε σε σύγκρουση, θα γευτούμε τον έρωτα, τον πόνο, την ένταση, την προσπάθεια της φυγής και ίσως αυτός ο αρχαιότερος όλων.
Ξεχωρίζουμε μερικές από τις παραστάσεις του στο ΠΚ: «Σπίτι από Γέφυρες» 2015-2016, «Το Τρελλόσπιτο» 2014-2015, Αδιέξοδο (2012-2013), Frankenstain (2010-2011), Society says (2009-2010), παρουσιάστηκε στην Αίγυπτο: Αλεξάνδρεια-Sayed Darwish και Κάιρο-El Gomhouria Theatre) κ.ά.
Πρόσφατα (2015) με πρωτοβουλία του έγιναν παραστάσεις των οποίων τα έσοδα διατέθηκαν για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας (Γιατροί του κόσμου Ελλάδας).
Στις 20 και 21 Μαϊου στις 21.00, με αφορμή την επέτειο της ιστορικής Μάχης της Κρήτης στις 20 Μαΐου του 1941, και στόχο την ανάδειξη των πολιτισμικών στοιχείων της Μεγαλονήσου, παρουσιάζεται στο Παλλάς η χοροθεατρική παράσταση «ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ, από το σκοτάδι στο φως».
Είκοσι επτά χορευτές και πέντε μουσικοί ενώνουν το ταλέντο, την τέχνη, την κοσμοθεωρία και τις ψυχές τους, για να προσφέρουν το δικό τους μίτο της τέχνης . Ιστορίες από την κρητική παράδοση, την ιστορία, μαντινάδες, μύθοι και μουσική (Ανδρέας Ροδινός) γίνονται ένα με τον Πυρρίχιο, τον Γέρανο και τον Ορσίτη.
Οι αρχέγονοι παραδοσιακοί χοροί εξελίσσονται και επαναπροσδιορίζονται στο τώρα, μέσω της παράλληλης δράσης και αναζωογονητικής ενέργειας του σύγχρονου χορού, ακολουθώντας μία ιδιόμορφη σκηνοθετική ιδέα.
Η μουσική είναι γραμμένη αποκλειστικά για την παράσταση και είναι μείγμα παραδοσιακής κρητικής μουσικής και φρέσκων ήχων που αντανακλούν τις τάσεις της εποχής μας.
Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ.
Σύλληψη: Γιάννης και Γιώργος Μεγαλακάκης, που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην έρευνα, στην διδασκαλία και στην διάδοση των κρητικών χορών κι έχουν εμφανιστεί στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 και όχι μόνον.
Χορογραφία: Γιάννης και Γιώργος Μεγαλακάκης και Παύλος Κουρτίδης ο οποίος έκανε και τη σκηνοθεσία, κι έχουμε τη χαρά να τον φιλοξενούμε σήμερα.
Κύριε Κουρτίδη μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια στη Γερμανία και από πότε άρχισε να σας ενδιαφέρει ο χορός;
«Η Γερμανία είναι ο τόπος που γεννήθηκα. Έχω πολύ όμορφες παιδικές αναμνήσεις και αυτό το οφείλω στους υπέροχους γονείς μου και στον αδερφό μου. Όλη μου η ζωή είναι η πατρίδα μου. Εδώ θέλω να ζω και να σκέφτομαι. Εδώ θέλω να θυμάμαι. Όσο για το πότε άρχισε ο χορός, νομίζω από…..πάντα.»
Σπουδάσατε στο Λονδίνο, μετανιώσατε που δεν παραμείνατε εκεί να κάνετε καριέρα;
«Όχι βέβαια, γιατί την ψυχή των Ελλήνων χορευτών δεν την βρίσκεις πουθενά στον κόσμο! Εξάλλου σε περιόδους κρίσης ανθίζει η τέχνη! Και εδώ στην Ελλάδα έχουμε κρίση εδώ και πολλά χρόνια!»
Το χοροθέατρο είναι δύσκολο να το αποδώσεις πάνω στη σκηνή;
«Ακριβώς το αντίθετο. Είναι πολύ πιο εύκολο να υπάρχει η αστείρευτη γλώσσα του σώματος.»
Είστε χορογράφος, σκηνοθέτης, χορευτής, δάσκαλος χορού, τι απ’ όλα σας συγκινεί περισσότερο;
«Όλα έχουν κάτι ιδιαίτερο… ο χορός και η διδασκαλία είναι πάθος, η χορογραφία και η σκηνοθεσία είναι το οξυγόνο μου. Είναι αυτό που μπορώ να κάνω 24 ώρες το 24ωρο μέσα στο μυαλό μου. Σε περίοδο προβών είμαι πάντα σε ένα ταξίδι του μέλιτος.»
Τι σημαίνει για εσάς η τέχνη σας;
«Τέχνη είναι να μπορείς να κάνεις κάτι που δεν έχει όρια, αυτό που ο τρίτος θα θυμάται για καιρό και θα στιγματίσει τον καλλιτέχνη. Είναι η στάμπα που μπορείς να αφήσεις κάνοντας χωρίς φραγμούς ακριβώς αυτό που οραματίστηκες. Τέχνη είναι όαση στην έρημο, είναι όλα μαζί και τίποτα.»
Έχετε πει: «Αν μπορώ να φτιάξω ένα πίνακα με κίνηση, οτιδήποτε άλλο είναι περιττό». Μας το σχολιάζετε;
«Είναι απλό. Μια χορευτική εικόνα μέσα σε ένα κάδρο… λίγο μεγαλύτερο το κάδρο από τα συνηθισμένα, που έχει στάση ή έχει κίνηση. Αρκεί να είναι ολοκληρωμένη στο απόλυτο η πρώτη σκέψη προς την υλοποίηση της στιγμής ή αν θες της πλοκής.»
Στις 20 & 21 Μαϊου στο θέατρο Παλλάς, παρουσιάζεται η χοροθεατρική παράσταση «Λαβύρινθος, από το σκοτάδι στο φως» σε χορογραφίες και σκηνοθεσία δική σας. Θέλετε να μας μιλήσετε γι αυτό; Πως συνδυάζεται ο παραδοσιακός κρητικός χορός με τον σύγχρονο;
«Δεν είναι έτσι ακριβώς. Είναι μια σύμπραξη με τον Γιάννη & Γιώργο Μεγαλακάκη, οι οποίοι είναι ερευνητές χορευτές και χορογραφούν την ομάδα χορού τους (ομάδα έκφρασης) και είχαν την αρχική ιδέα την οποία και μου πρότειναν. Να τονίσω ότι είναι για μένα μοναδικοί στο είδος τους και έχουν την αμέριστη εκτίμηση μου.
Μετά την πρόταση, λοιπόν, κάπου εκεί πριν αρκετούς μήνες έρχομαι εγώ, όπου σκηνοθετώ την παράσταση έχοντας παράλληλα την εικαστική σύλληψη και χορογραφώντας την ομάδα μου.
Είναι μια παράσταση που φτιάχτηκε με πνεύμα συνεργασίας, αλληλοσεβασμού και φυσικά την ανάγκη όλων μας να παρουσιάσουμε κάτι τόσο περίπλοκο, πολύπλευρο και ταυτόχρονα τόσο οικείο στην μοναδική σκηνή του Παλλάς.
Είναι πραγματικά εμπειρία ζωής και ένα ταξίδι στην καρδιά του πολιτισμού μας. Η ορχηστική τέχνη νιώθω ότι φοράει τα καλά της και συναντά την Κρήτη η οποία έχει μια ιστορία ανεκτίμητη».
Πρόκειται για μια μεγάλη και πλούσια παραγωγή με πολλούς χορευτές, μουσικούς, τι μηνύματα περνά η παράσταση στους θεατές και με τι έρχονται αντιμέτωποι;
«Οι θεατές θα δουν μια τομή ενός Λαβύρινθου και παράλληλα το σήμερα-την αναστύλωση. Το αρχέγονο συναντά το σήμερα. Οι μουσικοί θα αιωρούνται και θα είναι κομμάτι της παράστασης. Η λύρα θα παντρευτεί τα ντραμς και η ηλεκτρική κιθάρα το λαούτο με πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις.
Εκεί μέσα θα ζωντανέψουν στιγμές όπου ο μίτος της Αριάδνης θα γεννήσει την Κρήτη, θα βρεθούμε δίπλα στον Δασκαλογιάννη, θα απεικονίσουμε με τον δικό μας τρόπο τον βασανισμό του, τα ταυροκαθάψια θα πάρουν μορφή μέσα από ένα κάδρο και το Κρητικό μοιρολόι θα φορτίσει την ατμόσφαιρα, είναι τόσα πολλά…..αλήθεια μπορώ να γράφω μέχρι αύριο…
Στον Λαβύρινθο του Παλλάς ο χρόνος χάνεται και είμαστε μέσα σε αυτόν. Θα έρθουμε σε σύγκρουση, θα γευτούμε τον έρωτα, τον πόνο, την ένταση, την προσπάθεια της φυγής και ίσως αυτός ο αρχαιότερος όλων Λαβύρινθος μέσα από όλο το πέρασμα να έχει μια έξοδο ή και πολλές!»
Κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρό σας;
«Όλα καλά…..»
Μελλοντικά σας σχέδια;
«Πολλά. Το μυαλό τρέχει με ταχύτητες φωτός είναι ένα τρικάκι για να καταπολεμώ την καθημερινότητα μου».
{jcomments on}
