Σαν τις «μωρές παρθένες» αντιδρούν στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, για τη «λεηλασία» που επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας, με την προσέλκυση πλειάδας στελεχών, από το χώρο τους.
Αναρωτήθηκαν άραγε, έστω για μια στιγμή, γιατί ο ένας μετά τον άλλο, οι πρώην σύντροφοι, τους «κουνούν το μαντήλι»;
Κι αν είναι «ιδιοτελείς» ή «καιροσκόποι», αυτοί που πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, τι συμβαίνει με εκείνους που «αριβάρισαν» για ΝΔ, ή «αλληθωρίζουν» προς τον Κυριάκο; Η, ακόμη περισσότερο, με εκείνους που φεύγουν και, απλώς, πάνε στο σπίτι τους;
Οι άνθρωποι, δεν έχουν καν μελετήσει την ιστορία του χώρου τους. Το πώς η ιλιγγιώδης πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την εξουσία, συνδυάστηκε με τη «λεηλασία» κατά τη δική τους ορολογία, του Κεντρώου χώρου.
Για την ακρίβεια, ότι είχε απομείνει από τα μεταδικτατορικά σχήματα, που εμφανίζονταν ως συνεχιστής της μεγάλης κεντρώας παράδοσης, κυρίως δε της ΕΔΗΚ υπό τον Γιάννη Ζίγδη. Ενός σημαντικού πολιτικού, με σπουδαία διαδρομή, που όμως, δε μπορούσε να δει και να συμφιλιωθεί με τα νέα δεδομένα.
Η αλήθεια είναι όμως, πως όποιος κι αν βρισκόταν στην ηγεσία της ΕΔΗΚ, εκείνη τη στιγμή, ίδιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η αποσύνθεση του χώρου είχε ξεκινήσει από τον προκάτοχο του, στο σχήμα της ΕΚΝΔ, τον Γεώργιο Μαύρο.
Έτσι, ήταν αναπόφευκτο, οι βουλευτές και κομματικά στελέχη, που είχαν αρχικά ακολουθήσει τη συμβατική οδό, να αντιλαμβάνονται ότι η παράδοση αυτή, με την ενσωμάτωση των νέων ριζοσπαστικών ρευμάτων, έβρισκε τη φυσική της συνέχεια, στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Άραγε, θα απέδιδαν και στον Ανδρέα Παπανδρέου όσα προσάπτουν σήμερα στον Αλέξη Τσίπρα;
Τι διαφορετικό έγινε τότε, απ` ότι. Μήπως και ο Γεώργιος Μαύρος ή ο Γιάννης Ζίγδης, που προσχώρησαν εντέλει, με κάποια διαφορά φάσης ο ένας απ` τον άλλο, στο ΠΑΣΟΚ, ως «διορισμένοι» μάλιστα βουλευτές, ήταν «γυρολόγοι» και «τυχοδιώκτες»;
Η να πάμε πιο πίσω και να θυμίσουμε πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1955, συγκρότησε την ΕΡΕ, «λεηλατώντας» τον, σε αποδρομή ευρισκόμενο, Φιλελεύθερο Κόμμα, με στελέχη όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος;
Ας φροντίσουν, λοιπόν, να μην έχουν την ίδια μοίρα, αντί να «μοιρολογούν»!…
