Η διαφορά μεταξύ τακτικής χρεοκοπίας (που έχουμε αυτή τη στιγμή) και άτακτης, είναι ότι στην πρώτη επιβιώνει το υπεύθυνο για την χρεοκοπία πολιτικοοικονομικό καθεστώς, ενώ στη δεύτερη καταρρέει και διαλύεται.
Η Ελλάδα είναι γνωστό πως χρεοκόπησε. Για την ακρίβεια την χρεοκόπησαν.
Εκείνο μόνο που έπρεπε να επιλέξουν εκείνοι που το αποφάσιζαν (και μέσα σ’ αυτούς δεν ήταν φυσικά ο λαός, αλλά οι ελίτ της χώρας μαζί με τους δανειστές), ήταν αν η χρεοκοπία θα ήταν τακτική ή άτακτη.
Επέλεξαν φυσικά την τακτική (ελεγχόμενη) χρεοκοπία, καθόσον μόνο αυτή εγγυούταν τη διατήρηση εκείνων των πολιτικών και κρατικών δομών, οι οποίες εξασφαλίζουν τη συνέχιση της επιβίωσης και κερδοσκοπίας του ίδιου καθεστώτος που έφτασε την Ελλάδα στη χρεοκοπία.
Έτσι, ενώ ο λαός εξαθλιώνεται σιγά σιγά και ενώ κάποιοι αρπάζουν τον πλούτο της χώρας και των πολιτών, εντούτοις δεν υπάρχουν οργανωμένες λαϊκές αντιδράσεις, λόγω της επιβολής των ανέπαφων καθεστωτικών δομών, εξουσιαστικών και επικοινωνιακών.
Μην ξεχνάμε ότι το χρήμα δεν χάνεται, απλά αλλάζει τσέπες και αυτή τη στιγμή πηγαίνει στις τσέπες εκείνων (ντόπιων και ξένων) που διαχειρίζονται τη χρεοκοπία.
Αντίθετα, σε μια άτακτη χρεοκοπία, θα κατέρρεαν αμέσως οι υπεύθυνες για τη χρεοκοπία, πολιτικές και κρατικές δομές και φυσικά η κατάρρευση αυτή θα οδηγούσε μαθηματικά σε κατάρρευση του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος και σε αναγκαστική ανάσταση (έστω και με κάποια τραύματα) του λαού, φέρνοντας αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
ΥΓ. Σήμερα εξακολουθούν να μας τρομοκρατούν πως αν δεν συνεχίσουμε να ανεχόμαστε παθητικά την οικονομική μας αφαίμαξη, τότε θα οδηγηθούμε σε άτακτη χρεοκοπία.
Κι εμείς δυστυχώς εξακολουθούμε να φοβόμαστε……
{jcomments on}
