Πολιτικοί Αρχηγοί μα όχι Ηγέτες που καταδέχονται να γλείφουν εκεί που άλλοτε έφτυναν κατά τη λαϊκή ρήση γιατί παρά-γλυκάθηκαν από τα υψηλά τους καθήκοντα.
Πολιτικοί Αρχηγοί μα όχι Ηγέτες που καταδέχονται να εκφράζουν την αντίθετη άποψη από εκείνη που οι ίδιοι δημοσίως είχαν λάβει για μεγάλα εθνικά ζητήματα γιατί επιθυμούν κι αυτοί να παρά-γλυκαθούν.
Πολιτικοί Αρχηγοί μα όχι Ηγέτες που στην προσπάθειά τους να διασωθούν οι ίδιοι, ευτελίζουν κάθε έννοια συνέπειας λόγων και πράξεων.
Κόμματα που παζαρεύουν μεταγραφές και δελεάζουν «ελεύθερους παίκτες» με αποκλειστικό σκοπό να παραμείνουν στην εξουσία.
Κόμματα που συστηματικά και όχι μόνο στη μεταγραφική περίοδο υποδέχονται χωρίς ηθοπολιτικούς ενδοιασμούς «ελεύθερους παίκτες» με αποκλειστικό σκοπό τη διεύρυνση στο δρόμο προς την εξουσία.
Εκλεγμένοι στο κοινοβούλιο πολιτικοί, ανεξάρτητοι στα χαρτιά, νοσηρά εξαρτημένοι από τη βουλευτική έδρα προφανώς, παζαρεύουν στην πολιτική πιάτσα τις απόψεις, τις αρχές και τις συνειδήσεις τους.
Τελικά όλα μπορούν να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης στο σημερινό κομματικό πλέγμα και πολιτικό προσωπικό. Και φυσικά όλοι αυτοί δε σταματούν τις φλογερές και μεγαλόστομες διακηρύξεις περί των αντιθέτων απ’ όσα πράττουν.
Μια πολιτική πραγματικότητα ντροπιαστική για τη χώρα και θλιβερά κατώτερη των αναγκών της, του παρόντος που επείγει και του μέλλοντος που έχει ήδη έρθει.
Είναι επιτακτικά αναγκαίο να αναδυθεί κάποιος «Πολιτικός Ηγέτης», αυτή την φορά, στους αντίποδες αυτής της κατάστασης από την απολύτως αντίθετη λογική και νοοτροπία. Οψόμεθα…….
Υ.Γ. Αν ακούσατε βαριές κουβέντες στη Βουλή, θυμηθείτε την άλλη, τη φωτεινή Ελλάδα……..
