Στην πρώτη επίσημη συνάντηση που θα πραγματοποιήσουν οι Πρόεδροι της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν και ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, η οποία έχει προαναγγελθεί αλλά δεν έχει προσδιοριστεί εκτιμάται πώς θα κριθεί εν πολλοίς η διαμόρφωση του νέου περιβάλλοντος των διεθνών σχέσεων, καθώς οι δύο υπερδυνάμεις κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τα θέματα ασφαλείας ανα τον πλανήτη. Θα επρόκειτο για μία νέα Γιάλτα;
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Εκείνο που θεωρείται σίγουρο είναι πώς ο Ρώσος Πρόεδρος θα θέσει συγκεκριμένα ζητήματα και ο Αμερικανός θα ζητήσει ανταλλάγματα.
Πριν από μερικές ημέρες υπήρξε δημοσίευμα στον σερβικό τύπο ότι στις νέες ζώνες επιρροής η Ελλάδα θα ανήκει στην ρωσική!
Κατά πόσο ισχύουν τα δημοσιεύματα αυτά είναι άλλο θέμα πάντως ο Ρώσος ηγέτης ζήτησε από τον Τραμπ να επεκτείνει την επιρροή της Ρωσίας ειδικά στα Βαλκάνια για ιστορικούς και θρησκευτικούς λόγους.
Στη νέα ζώνη επιρροής φαίνεται πως βρίσκονται Ουκρανία, σερβική δημοκρατία της Βοσνίας, Σερβία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Σκόπια και το Μαυροβούνιο για πάρα πολλούς λόγους και αιτίες.
Ο ίδιος ο Ν.Τραμπ, προεκλογικά είχε πει ότι «Η Ελλάδα δεν είναι ζήτημα των ΗΠΑ. Είναι της Γερμανίας ή έστω της Ρωσίας»……
Ο Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Λιουκ Χάρντινγκ σήμερα στην εφημερίδα «Guardian» επιμένει για το ζήτημα. «Η συνάντηση των δύο είτε θα καθησυχάσει είτε θα τρομάξει περισσότερο το δυτικό κατεστημένο σε θέματα ασφαλείας, το οποίο είναι ήδη εμβρόντητο από τους επαίνους του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ προς τον αυταρχικό πρόεδρο της Ρωσίας» αναφέρει αρχικά και μετά επισημαίνει:
Είναι εύκολο να φανταστούμε τι θα επιθυμούσε ο Πούτιν από τον Τραμπ, εκτιμά ο αρθρογράφος.
Πρώτον, το Κρεμλίνο επιθυμεί την άρση των κυρώσεων που επέβαλαν οι ΗΠΑ μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.
Δεύτερον, ο Πούτιν επιθυμεί να αναγνωρίσει ο Τραμπ ότι η Κριμαία ανήκει, όχι μόνο de facto αλλά και επισήμως, στη Ρωσία – καμία σημαντική χώρα δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Τρίτον, όσον αφορά τη Συρία, ο Πούτιν επιθυμεί οι Αμερικανοί να αποσύρουν την απαίτησή τους για την απομάκρυνση του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ. Παράλληλα, θα επιδιώξει τη συνεργασία του Τραμπ σε έναν διεθνή πόλεμο κατά των «τρομοκρατών» – δηλαδή κατά όποιου αντιτίθεται στον Ασαντ.
Τέταρτον, υπάρχει το ζήτημα του πώς διαιρείται ο κόσμος στη νέα, μετα-φιλελεύθερη εποχή.Το Κρεμλίνο πιστεύει ότι δικαιούται να έχει μια μεγάλη σφαίρα επιρροής. Αυτή, θεωρητικά, περιλαμβάνει τις πρώην δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενωσης και χώρες της Ανατολικής και της Κεντρικής Ευρώπης, πολλές από τις οποίες σήμερα είναι μέλη του ΝΑΤΟ, από την Εσθονία στον Βορρά μέχρι τη Βουλγαρία στον Νότο.
Ιδανικά, ο Πούτιν θα επιθυμούσε μια νέα εκδοχή της συνθήκης της Γιάλτας, αλλά μάλλον θα συμβιβαστεί με μια συμφωνία στην οποία ο Τραμπ θα παραδεχθεί ανοιχτά ότι η Ρωσία έχει «νόμιμα συμφέροντα» στην πρώην πίσω αυλή της.
Δεν είναι περίεργο που οι χώρες της Βαλτικής ανησυχούν, επειδή οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) συναντήθηκαν εκτάκτως μετά τη νίκη του Τραμπ και που οι χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία φοβούνται ότι «σφαίρα επιρροής» σημαίνει υπονόμευση ή επίθεση ή ανάμειξη σε εκλογές υπέρ φιλοκρεμλινικών υποψηφίων.
Από την άλλη πλευρά όμως, τι ζητεί ο Ντόναλντ Τραμπ από τον Πούτιν; διερωτάται ο Χάρντινγκ. Αγνωστο, προς το παρόν. Ως ειδικός στις συμφωνίες, σκληρός διαπραγματευτής και συχνά μπλοφαδόρος, ο νέος αμερικανός πρόεδρος είναι βέβαιο ότι θα απαιτήσει ανταλλάγματα από τη Ρωσία. Ωστόσο, κατά τον βρετανό αναλυτή, η Μόσχα δεν έχει πολλά να προσφέρει στις ΗΠΑ, εκτός από τη βελτίωση των διμερών σχέσεων.
Μια παραχώρηση που θα μπορούσε να κάνει ο Πούτιν αφορά τον Εντουαρντ Σνόουντεν, που έλαβε άσυλο στη Ρωσία το 2013. Η άδεια παραμονής του λήγει το ερχόμενο καλοκαίρι.
Είναι πιθανό ότι δεν θα ανανεωθεί και ότι ο Σνόουντεν, ο άνθρωπος που αποκάλυψε το γιγαντιαίο μυστικό δίκτυο παρακολουθήσεων εκατομμυρίων ανθρώπων από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, μπορεί να εκδοθεί στην Αμερική.
Η πιθανή έκδοσή του όμως δεν εξηγεί τη δημόσια υποστήριξη του Τραμπ προς τον Πούτιν. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν επί μήνες να ανακαλύψουν ποιον μοχλό πίεσης διαθέτει ο Πούτιν προς τον Τραμπ, αν διαθέτει.
Πώς να εξηγήσουν την αιφνίδια υπόκλιση του Τραμπ προς έναν πρώην πράκτορα της KGB, του οποίου η καριέρα στηρίχτηκε στο μίσος για την Αμερική; Το προφανές σημείο εκκίνησης είναι ο Πολ Μάναφορτ, υπεύθυνος της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ ως την περασμένη άνοιξη.
Ο προηγούμενος πελάτης του Μάναφορτ ήταν ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας, που κατέφυγε στη Ρωσία το 2014, μετά την αντικυβερνητική εξέγερση.
Ο Μάναφορτ ανέπτυξε σχέσεις με ισχυρούς ολιγάρχες, όπως ο Ολεγκ Ντερίπασκα και ο Ντμίτρι Φίρτας, οι οποίοι έχουν επενδύσει σε επιχειρήσεις του Μάναφορτ. Ο ένας τους αναμείχθηκε με ακίνητα στη Νέα Υόρκη. Δεν είναι σαφές πόσο ρωσικό χρήμα στηρίζει τα ακίνητα του Τραμπ.
Όσο και αν ερεύνησαν, οι δημοσιογράφοι δεν κατάφεραν να απαντήσουν στο αποκαλούμενο «ερώτημα του Φράνσις Φουκουγιάμα».
Σε άρθρο του στους «Financial Times», ο ιστορικός αναρωτήθηκε «γιατί ο Τραμπ δεν έχει εκστομίσει ποτέ ούτε μία επικριτική λέξη προς τον Πούτιν;» και αν ο Πούτιν «έχει κρυφούς μοχλούς πίεσης, ίσως με τη μορφή χρεών προς ρωσικές πηγές που κρατούν στην επιφάνεια την επιχειρηματική του αυτοκρατορία».
Η επίσκεψη του Τραμπ στη Ρωσία ως Προέδρου των ΗΠΑ θα είναι πανηγυρική. Όλα δείχνουν ότι οι δύο πρόεδροι θα αναπτύξουν γρήγορα στενές σχέσεις, παρόμοιες με εκείνες που είχε ο Πούτιν με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, επισφραγισμένες με μερικά άσεμνα ανέκδοτα και βασισμένες όχι σε αρχές αλλά σε αμοιβαία ιδιοτέλεια, καταλήγει ο αρθρογράφος του «Guardian».
{jcomments on}
