Το Νησί των Ανέμων θυσίασε στον βωμό του κέρδους τα θρυλικά γλέντια των Ελλήνων επισκεπτών εισάγοντας για τα καλά την αισθητική των ναργιλέδων, των Αράβων κροίσων, των bodyguards, των «πρώτων» τραπεζιών και των κοριτσιών που είναι έτοιμα για όλα.
Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί σίγουρα και αυτό το καλοκαίρι στη Μύκονο, η οποία μεταλλάχθηκε πλήρως σε ένα υβρίδιο Ντουμπάι με ολίγη από Ιμπιζα, εξοβελίζοντας ουσιαστικά για άλλη μια χρονιά τους Ελληνες για χάρη των μεσήλικων στην πλειονότητά τους Αράβων, Λιβανέζων, Ρώσων που ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ.
Οπως έλεγε χαριτολογώντας στην παρέα του γνωστός επιχειρηματίας που διατηρεί χρόνια κατοικία στο νησί, «με όλα αυτά που βλέπω και ακούω μόνο η ταμπέλα “Welcome to Dubai” λείπει». Περνώντας από τα Ματογιάννια το πρωί, το μεσημέρι ή το βράδυ, τα αραβικά έχουν την τιμητική τους μαζί με τα αγγλικά, ενίοτε και τα ρώσικα.
Στο Νησί των Ανέμων οι Ελληνες -πλην των εργαζομένων και αυτών που έχουν σπίτια στο νησί- είναι είδος προς εξαφάνιση, την ίδια στιγμή που όλα σχεδόν τα σικ στέκια έχουν απαραίτητα πλέον ναργιλέδες σε διάφορα αρώματα και γεύσεις.
Παντού σχεδόν σε καλημερίζουν ή σε υποδέχονται στα αγγλικά και όποτε ακούν – πολύ σπάνια – τον πελάτη να ανταποδίδει στα ελληνικά, εκπλήσσονται και σε κάποιες περιπτώσεις μένουν με ανοιχτό το στόμα.
Τα νεαρά ζευγάρια και οι μεγάλες κάποτε κοριτσίστικες παρέες Ελληνίδων έδωσαν τη θέση τους σε μεσήλικες Λιβανέζους και Αραβες, αλλά και σε καλλονές από το εξωτερικό που έρχονται για να ζήσουν τις καυτές μυκονιάτικες νύχτες του 2016, που δεν θυμίζουν σε τίποτε αλλοτινά καλοκαίρια.
Σύμφωνα με όσα λένε επιχειρηματίες, το ποσοστό ξένων και Ελλήνων τουριστών είναι 97% με 3% αντίστοιχα, δείγμα της μετάλλαξης που υπέστη το νησί τα τελευταία χρόνια. Μια μετάλλαξη που δεν δείχνει να τους ενοχλεί καθόλου στο κυνήγι του εύκολου και άφθονου χρήματος των πλούσιων ξένων.
Τα μαύρα πολυτελή βαν με τα φιμέ τζάμια που αλωνίζουν, οι γοητευτικές ξένες νεαρές που κυκλοφορούν ανά τετράδες αναζητώντας το τραπέζι που θα τις κεράσει τις συλλεκτικές Dom Perignon, το κλείσιμο ενίοτε μιας ολόκληρης παραλίας και οι πολεοδομικές αυθαιρεσίες δείχνουν ότι στον βωμό του κέρδους όλα μπορούν να θυσιαστούν.
Οι bodyguards σε κάποια famous στέκια κυνηγάνε ανενόχλητοι έναν άνθρωπο που πουλάει λουκουμάδες στην παραλία μήπως και ενοχληθούν οι Αραβες πελάτες τους από την παρουσία του. Την ίδια στιγμή, αποδείξεις «χάνονται» από την ταμειακή του μαγαζιού μέχρι την ξαπλώστρα και η μείωση των επισκεπτών μέχρι την περασμένη εβδομάδα άγγιζε το 35% σε σχέση με πέρυσι.
Τα τραπέζια των χιλιάδων ευρώ, οι ναργιλέδες και οι καλλονές
Συνάδοντας – ειδικά αυτή τη σεζόν – με το πνεύμα που διακατέχει κορυφαία κλαμπ και εστιατόρια του πλανήτη, οι επιχειρηματίες της Μυκόνου δεν δίστασαν να βγάλουν σε πλειστηριασμό τα καλύτερα τραπέζια στα κλαμπ τους.
Κάπως έτσι, αν θες να απολαύσεις τον Στιβ Αόκι-έναν από τους διασημότερους DJ του κόσμου, στον prive χώρο του διάσημου «Cavo Paradiso», καλύτερα να είσαι προετοιμασμένος.
Ο καλύτερος καναπές προϋποθέτει μίνιμουμ κατανάλωση της τάξης των 10.000 ευρώ, ενώ στα «Astra» τα δύο προνομιούχα τραπέζια δεξιά και αριστερά της πόρτας είναι κοντά στις 3.000 ευρώ.
Οι ναργιλέδες πλέον υπάρχουν παντού, όπως ακριβώς και οι Αραβες, σε διάφορες γεύσεις και αρώματα, ακόμη και στο «Queen», το διάσημο κοκτέιλ-μπαρ στα Ματογιάννια που πέρυσι σέρβιρε το περίφημο συλλεκτικό κοκτέιλ των 11.000 ευρώ!
Με τις Ελληνίδες χαμένες, στο νησί έχουν την τιμητική τους οι κούκλες που αναζητούν ευκαιρίες από το εξωτερικό και κυκλοφορούν ανά τετράδες ή εξάδες καλά δασκαλεμένες στο τι θα κάνουν. Οπως λένε οι καλά γνωρίζοντες, η συνήθης τακτική των καλλίγραμμων καλλονών είναι να εισέρχονται σε in κλαμπ στα οποία είναι ευπρόσδεκτες, αναζητώντας τα προνομιούχα τραπέζια.
Η προσέγγιση δεν είναι δύσκολη και πολύ γρήγορα οι Αραβες ανοίγουν τη μια συλλεκτική Dom Perignon μετά την άλλη για τα διψασμένα κορίτσια, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον ήδη υψηλό λογαριασμό.
Οι εκκωφαντικές μουσικές, οι φωνές και οι φωτισμένες σαμπάνιες με τις φωσφορίζουσες ετικέτες συνθέτουν το σκηνικό στα περισσότερα high κλαμπ του νησιού, με τους κουστουμαρισμένους πορτιέρηδες του «Bonbonniere» να ελέγχουν ποιος θα περάσει μέσα.
Στην Ψαρού, όπου κάποτε τα απογευματινά πάρτυ με ελληνική μουσική έγραφαν ιστορία, τώρα οι Αραβες κροίσοι καπνίζουν ναργιλέδες συντροφιά με όμορφα κορίτσια!
Εκτός από τις προαναφερθείσες, υπάρχουν και οι αμιγώς επαγγελματίες καλλονές του νέου μυκονιάτικου nightlife. Είναι εντυπωσιακές, καλοντυμένες και με άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας. Εμφανίζονται κατά ομάδες των οκτώ ή των δέκα ανάλογα με τη «δουλειά» που καλούνται να φέρουν εις πέρας.
Στόχος τους, Αραβες, Τούρκοι και Λιβανέζοι τουρίστες ή όσοι τέλος πάντων δεν φείδονται χρημάτων αλλά είναι ικανοί για μεγάλες «ζημιές» στα μπαρ και στις παραλίες του νησιού. Οι γυναίκες συνήθως ειδοποιούνται από τους ιδιοκτήτες των κέντρων διασκέδασης που είναι ενήμεροι για τη λίστα με τις κρατήσεις.
Για παράδειγμα, μόλις οι ιδιοκτήτες ενημερωθούν από τον μετρ για ονοματεπώνυμα αραβικής προέλευσης που έχουν στις λίστες τους ή ξέρουν ότι το βράδυ στο μαγαζί έχει κλείσει τραπέζι ο τάδε επιχειρηματίας αμέσως ειδοποιούν την «ομάδα κρούσης».
Τα κορίτσια μπορεί να είναι ανατολικοευρωπαϊκής προελεύσεως, όμως το στήσιμο και οι τρόποι συμπεριφοράς παραπέμπουν σε ένα πιο εκλεπτυσμένο savoir vivre που ξεγελά και τους πιο «περπατημένους».
Θα προσεγγίσουν τον στόχο, δεν θα μιλήσουν ποτέ για σεξ μιας βραδιάς, αλλά με τον τρόπο τους θα τους παρασύρουν στο να ξοδέψουν πολλά. Οσο περισσότερα ξοδεύουν τα θύματά τους τόσo περισσότερα κερδίζουν οι ίδιες βάσει συμφωνίας που έχουν με τους επιχειρηματίες, πάντα με ποσοστά επί του συνολικού τζίρου.
Οι συγκεκριμένες γυναίκες εμφανίζονται κατά «κοπάδια» στα μαγαζιά και ανάμεσά τους -αν παρατηρήσεις καλά- υπάρχει πάντα μια αρχηγός που τις συντονίζει.
Η χρονική διάρκεια παραμονής τους σε κάθε μαγαζί εξαρτάται από τα περιθώρια κέρδους που υπόσχεται η κάθε ανδρική παρέα που προσεγγίζουν και αν μέσα σε μια ώρα δεν έχουν μείνει ικανοποιημένες, τότε με ένα νεύμα της αρχηγού τους εγκαταλείπουν για να αναζητήσουν άλλους.
Οι αποδείξεις, τα πάρκινγκ και οι bodyguards.
Αποδείξεις που «χάνονται» από την ταμειακή μέχρι την ξαπλώστρα, πάρκινγκ που πληρώνεις 10 ευρώ και απόδειξη δεν παίρνεις και bodyguards που υποτίθεται ότι διαφυλάσσουν την ηρεμία, αλλά τελικά κυνηγάνε πλανόδιους πωλητές. Αυτά είναι συνήθη σκηνικά στη μεταλλαγμένη Μύκονο, όπου κάποιες φορές ακόμη και η έννοια «ρέστα» δεν υπάρχει.
Το διαπίστωσαν Ελληνες παραθεριστές, οι οποίοι, αφού πλήρωσαν 220 ευρώ για δύο σετ ξαπλώστρες, τέσσερα κοκτέιλ και ένα μπουκάλι νερό σε famous παραλία του νησιού, περίμεναν μάταια δύο πράγματα: τα ρέστα τους και τη νόμιμη απόδειξη, που δεν ήρθαν παρά μόνο μετά από κυνηγητό μισής ώρας.
Ο καθ’ όλα ευγενής σερβιτόρος εξήγησε στην τετράδα ότι δεν έφερε ρέστα γιατί νόμιζε ότι ήταν φιλοδώρημα – tip όπως το αποκαλούν – ενώ σε ό,τι αφορά την απόδειξη είπε ότι την έχασε.
Με εξαίρεση τα πάρκινγκ στη Χώρα που κόβουν αποδείξεις, τα υπόλοιπα σχεδόν σε όλες τις παραλίες εισπράττουν τα 10 ευρώ και φέρνουν το αυτοκίνητο.
Οσο για τους bodyguards, επιδίδονται ενίοτε στο κυνηγητό ενός άτυχου λουκουματζή η ενός πλανόδιου πωλητή στο Καλό Λιβάδι ή κάπου αλλού προκειμένου να μην ενοχληθούν οι παρέες των Αράβων που απολαμβάνουν τα ροζέ κρασιά των 300 ευρώ το μπουκάλι.
Πηγή: Το ΘΕΜΑ
{jcomments on}
