Οι Έλληνες αποίκισαν τον Πόντο και δεν έπαψαν ποτέ να βρίσκονται εκεί.
Ατέλειωτες μνήμες μας συνοδεύουν. Ατέλειωτα πρόσωπα μας ακολουθούν, ανεκπλήρωτοι πόθοι μάς κατατρέχουν και μας κυνηγάνε. Πυρακτωμένα χρόνια ριγμένα στα σπλάχνα της αναπόλησης. Από πού να αρχίσει και να τελειώσει κανείς;
Η πατρίδα χαμένη, κάθεσαι και σχεδιάζεις στο χαρτί της ψυχής τα χώματα των πατέρων, ψάχνεις εντός σου επίμονα, επίμονα, Βασανιστικά Αργόσυρτη Εκδήλωση της απαστράπτουσας νοσταλγίας.
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες, κάρτες με ευχές και αφιερώσεις και ενθυμήματα, γράμματα κιτρινισμένα, σημειώματα, σχόλια, αναφορές, όλα στροβιλίζονται σφιχταγκαλιασμένα στο νου του χρόνου. Στην τραγωδία που δεν ξεχνάμε. Στη δοκιμασία της Ιστορίας.
Πόντος αειφανής. Περήφανος. Η αλησμόνητη γη των παππούδων, η γη μας. Ταξιδεύεις με τα μάτια της καρδιάς από άκρη σε άκρη.
Ανατριχιαστική στιγμές έζησαν όσοι βρέθηκαν χθες το πρωί στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, όταν Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς, φορώντας Ποντιακές Στολές, πραγματοποίησαν την αλλαγή φρουράς στην πλατεία Συντάγματος, τιμώντας την ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων, πριν από 105 χρόνια.
Υ.Γ. Ποντιακή Γενοκτονία: Δάκρυσαν όλοι ακούγοντας την μικρή Χρυσηβαΐα που τραγούδησε «Της Σουμελάς τα κάσια».
Στην Εκδήλωση του Ελληνικού Υπουργείου Αμύνης με τον Πάνο Καμμένο το 2019 σε συνεργασία με την Αρμενία, για την μνήμη της Γενοκτονίας των Ποντίων και των Αρμενίων.
Η μικρή Χρυσηβαΐα Βελισσαράκου τραγούδησε με την απλότητα της παιδικής, αθώας φωνής και την ψυχή μιας μνήμης που κληρονομείται «Της Σουμελάς τα κάσια».
Η Άννα Καλαϊτζόγλου και η Σουλτάνα Βαρυτιμιάδη άρθρωναν λόγο ποντιακό που μιλούσε στην ψυχή.
