Πόσο απέχει η μισή αλήθεια – όπως συνηθίζεται να λέγεται – από το ψέμα;
Η απόκρυψη της συνολικής αλήθειας (αν μπορούμε να το εκφράσουμε έτσι), παραπέμπει να σκεφτείς ότι πρόκειται για οφθαλμοφανές ψέμα;
Τελικά πως και γιατί εκφράζεται η «μισή» μόνο αλήθεια; Έχει το δικό της κώδικα; Το δικό της σκοπό; Την εκφράζουμε με το έτσι όπως αισθανόμαστε, με τις περιστάσεις, με το τι μας συμφέρει;
Ελαφριά τη καρδία ξεστομίζουμε MONO τη «μισή» αλήθεια;
Και τι σημαίνει: «Όταν με ρωτήσουν τότε θα αναγκαστώ να πω την αλήθεια;»
Ή «Δεν έχουμε μάθει να ακούμε την αλήθεια»
Ή Το «αναγκαίο κακό η απόκρυψη της αλήθειας, αφού δεν λέω ψέματα»;;
Ή και το «σιωπώ» αντί του «μιλώ», αλλά όταν «μιλώ» να λέω αλήθειες;
Όταν «σιωπώ» τι μπορεί να σημαίνει; Πώς εκλαμβάνει τη «σιωπή» ο συνομιλητής; Είμαστε σίγουροι ότι προχωράει οποιαδήποτε σχέση έτσι, με μισές αλήθειες ή σιωπές;
Γιατί-κακά τα ψέματα παρεμπιπτόντως-διαισθητικά και μόνο ο συνομιλητής αντιλαμβάνεται και οσμίζεται την αλήθεια όπου κι αν βρίσκεται αυτή, στα λόγια, στη σιωπή, στα μισόλογα, στις κινήσεις, στα ανεπαίσθητα κενά του λόγου, ανάμεσα στις λέξεις, στα γράμματα, στα τόσα μύρια σημάδια….Αλλά προτιμά να στρουθοκαμηλίζει…..
Και το ψέμα, παρόλο που γνωρίζουμε ότι είναι πέρα για πέρα ψέμα, το πιστεύουμε, γιατί θέλουμε να παραμυθιαζόμαστε….μάλλον….δεν εξηγείται αλλιώς.
Μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς;
Πόσο αντέχουμε την αλήθεια όταν ξεστομίζετε τελικά; Μήπως για αυτό και δε τη δεχόμαστε; Δεν την αντέχουμε δηλαδή;
Κι όμως μπορεί να είναι σκληρή, ανελέητη, αλλά λυτρωτική συνάμα! Τόσο λυτρωτική που ξαφνικά βλέπεις καθαρά…..ολοκάθαρα όλα τα προηγούμενα…..
Βέβαια γκρεμίζει όσα έχεις χτίσει σιγά σιγά, ανυποψίαστος και παραμυθιάζοντας τον εαυτό σου….Λίγο το έχεις αυτό;
«Η απόκρυφη της αλήθειας δεν είναι σώνει και καλά σαν να λες ένα ψέμα», άκουσα από κάποιους. Τώρα που βλέπω κι αυτή την πλευρά, μπορεί και να είναι έτσι, γιατί όχι, σκέφτομαι…..
Όμως, κάτι μου σφίγγει το στήθος μου όταν προσπαθώ να το αποδεχτώ. Κάτι τσιμπήματα νιώθω. Νιώθω άβολα καθώς προσπαθώ να το κατανοήσω. Το κατανοώ, αλλά δεν παίρνω το μέρος τους…
Δεν μπορεί, η καρδιά δεν κάνει λάθος. Η ξεκάθαρη ψυχή και καρδιά, όσο κι αν πονά, ξέρει…. Τίποτα δεν λάμπει ομορφότερα από την ολόκληρη, ολόγυμνη, ολάκερη αλήθεια!
Τα ημίμετρα δεν μου αρέσουν. Το έχω αποφασίσει χρόνια τώρα. Γιατί αυτή τη δεδομένη στιγμή, να αναθεωρήσω; Και για να αναθεωρήσω, θα πρέπει κάποιος να με πείσει, να με ΠΕΙΣΕΙ για το αντίθετο. Κανείς.
Εμμένω, στην αλήθεια, την ολόκληρη, την ακέραιη, την αφτιασίδωτη, την προσωπική αλήθεια του καθένα μας που όταν την ακούς σε συναρπάζει με την αυθεντικότητά της.
Αυτή την αλήθεια προτιμώ.
Όσο κι αν δυσκολεύομαι να την ακούω στην καθημερινότητά μου, όμως την προτιμώ. Να με τσακίζει, να με στριμώχνει, να με βελτιώνει όμως και να μου δείχνει σαν πυξίδα το δρόμο που έχω χαράξει και να μου θυμίζει να μην παραστρατώ και να μην βάζω νερό στο κρασί που πίνω!
Ας θυμηθούμε κάτι από τους παλαιότερους
*Το πιο ευχάριστο άκουσμα είναι η αλήθεια – Πλάτωνας
* Πρέπει να λέμε την αλήθεια και όχι πολλά λόγια – Δημόκριτος
* Λέγοντας την αλήθεια διαλέγεις την καλύτερη μέθοδο και τον ασφαλέστερο τρόπο για την ζωή – Μένανδρος
* Ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου – Απλό και αληθινό, από τον απλό λαό ειπωμένο
* Ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα, γίνεται αλήθεια – Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένι
* Όποιος είναι απρόσεκτος με την αλήθεια στα μικρά ζητήματα, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος στα μεγάλα ζητήματα – Αλβέρτος Αϊνστάιν
* Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα – Albert Camus
* Να είσαι αληθινός στη δουλειά σου, στο λόγο σου και στο φίλο σου – Henry David Thoreau
* Η αλήθεια κάνει το διάβολο να κοκκινίζει – Γουίλιαμ Σαίξπηρ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Προς όλα τα μέλη της Δυνατής Ομάδας με τον Γιώργο Θωμάκο……
Πολλά θα ακούσουμε, πολλά θα διαβάσουμε και ακόμα περισσότερα θα μας μεταφερθούν από τρίτους.
Πάντα πρέπει να ερευνούμε την πηγή μας και να διυλίζουμε την «επεξεργασμένη» πληροφόρηση!!
