Ειδομένη, Οκτώβριος του 2021. Η ώρα είναι 4 το απόγευμα…
Προχωρώντας στα επαρχιακό οδικό δίκτυο της περιοχής δεν χρειάστηκε ώρα για να αντικρίσουμε το πρώτο μπουλούκι. Αφγανοί, Πακιστανοί, Σύροι και Ιρακινοί πρόσφυγες και μετανάστες βαδίζουν μέσα σε χωραφόδρομους ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή.
Οι περισσότεροι νεαρής ηλικίας, άνδρες, γυναίκες, παιδιά αλλά και μωρομάνες…Άλλοι κατευθύνονται προς τον συνοριακό σταθμό ενώ άλλοι έρχονται προς την ενδοχώρα. Πάντα όμως ο τελικός προορισμός είναι κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
Πολλοί από αυτούς βρίσκονταν για καιρό σε κάποιο από τα camp στο εσωτερικό της Ελλάδας. Ένα από αυτά τα camp βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη, στα Διαβατά. Από εκεί θα προσπαθήσουν να σκαρφαλώσουν σε κάποιο εμπορικό τρένο και με κίνδυνο της ζωής τους θα επιχειρήσουν να περάσουν τα σύνορα της Ελλάδας με την Βόρεια Μακεδονία.
Έπειτα, αν όλα πάνε καλά και χωρίς να υποπέσουν στην αντίληψη των συνοριακών φυλάκων των δύο χωρών που πραγματοποιούν ελέγχους, θα συνεχίσουν τη διαδρομή τους αναζητώντας κάποιο διακινητή που θα πληρώσουν για να τους οδηγήσει προς την ελευθερία…Δηλαδή σε κάποια από τις χώρες της Ευρώπης.
Αυτό όμως είναι ένα ιδανικό σενάριο, όσο και αν φαίνεται οξύμωρο…
Αρκετοί από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που επιχειρούν κάτι τέτοιο δεν τα καταφέρνουν. Οι αρχές στους συνοριακούς σταθμούς της Ελλάδας αλλά και της Βόρειας Μακεδονίας τους εντοπίζουν, τους συλλαμβάνουν και στην συνέχεια τους επαναπροωθούνται.
Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες δύο μεταναστών σύμφωνα με τις οποίες οι δύο άνδρες έπεσαν θύματα βίαιης συμπεριφοράς από τις αστυνομικές αρχές της Γείτονος χώρας κατά την διαδικασία επαναπροώθησής τους.
Με τις μνήμες νωπές από το προσφυγικό κύμα το 2015 το σκηνικό στην Ειδομένη, μοιάζει γνώριμο. Όπως αναφέρει αστυνομική πηγή από την περιοχή, οι εικόνες αυτές δεν σταμάτησαν να παρατηρούνται.
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι γηγενείς οι οποίοι παρόλα αυτά δεν κρύβουν την ανησυχία τους στην περίπτωση που η κινητικότητα που παρατηρείται αυτό το διάστημα γίνει πιο έντονη.
