Ο Λίβυος ναύαρχος Μαχντάουϊ, δεξί χέρι του Χάφταρ, ο οποίος παρέμεινε στην Αθήνα, στις 20/01/20 το απόγευμα είχε επαφή με το Μέγαρο Μαξίμου.
Όλες αυτές τις ημέρες ο Λίβυος ναύαρχος έχει συναντήσει στην Αθήνα πολλούς, μεταξύ των οποίων ήταν και στρατιωτικοί. Εν ενεργεία και απόστρατοι.
Δεν παρέλειψε να εκφράσει τα παράπονα του για την ελληνική αποχή από την κρίση στη Λιβύη.
Σε αντίθεση με την Τουρκία που ενεπλάκη στρατιωτικά, η Ελλάδα απέφυγε να έχει ακόμη και διπλωματική παρουσία και δράση στην περιοχή. Τώρα η Αθήνα τρέχει, αλλά όπως φαίνεται πάλι προς λάθος κατεύθυνση!
Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο δημοσιογράφος Χρήστος Καπούτσης:
«Ακούμε στις ειδήσεις, σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα και διαβάζουμε στις εφημερίδες, ότι η ελληνική Κυβέρνηση, είναι πολύ θυμωμένη, που η κ. Μερκελ δεν την κάλεσε στη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη. Και ότι η Ελλάδα θα θέσει «βέτο», σε ενδεχόμενη συμφωνία, που θα αγνοεί τα ελληνικά συμφέροντα, είτε στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., είτε και στην Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.
Σωστά είναι αυτά και καλά ακούγονται, όμως έχω μια απορία.
Η συμφωνία αυτή, μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών της Λιβύης, αν υπάρξει, δεν θα είναι μια συμφωνία της ΕΕ, αλλά θα είναι μια συμφωνία των δύο αντιμαχομένων, που ασφαλώς, δεν πρόκειται να τεθεί υπό την κρίση κάποιου θεσμικού οργάνου της ΕΕ. Θα είναι, μια συμφωνία των Σάρατζ και Χαφτάρ, με την πιθανή έγκριση ή εγγύηση, της Γερμανίας, της Τουρκίας, της Ρωσίας ή και των ΗΠΑ.
Επειδή όμως, δεν πρόκειται περί ευρωπαϊκής αποφάσεως, και φυσικά δεν έχει λόγο η Ε.Ε. να εγκρίνει την πιθανή συμφωνία, που θα προκύψει από την Διάσκεψη του Βερολίνου, δυσκολεύομαι να αντιληφθώ, που ακριβώς και πως, η Ελλάδα θα προβάλει βέτο.
Το μόνο που μπορεί να κάνει η Ελλάδα, είναι να εκφράσει τις αντιρρήσεις της, αλλά δεν βλέπω να έχει τη δυνατότητα να ακυρώσει μια συμφωνία, στην περίπτωση φυσικά, που θίγονται, από την συμφωνία, ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, καθοιονδήποτε τρόπο»…αναφέρει το militaire.
Αυτά ως το ενδεχόμενο βέτο, που όπως φαίνεται δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως δεν φαίνεται ότι προέκυψε και κάποια συμφωνία που μπορεί να σταθεί στη Λιβύη, χθες στη Διάσκεψη του Βερολίνου.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου απίθανη η ένοπλη σύγκρουση στη Λιβύη να συνεχιστεί. Η επιβολή εκεχειρίας θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση ,αφού είναι βέβαιο ότι ούτε ο Χάφταρ, αλλά ούτε και ο Σάρατζ μπορούν να εγγυηθούν ότι ελέγχουν απόλυτα όλες τις δυνάμεις τους.
Το ερώτημα που θέτει και ο ναύαρχος Μαχντάουϊ είναι αν η Ελλάδα έχει σκοπό να βοηθήσει. Προφανώς και δεν ζήτησε ούτε ο Χάφταρ, ούτε ο Μαχντάουϊ αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων. Γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα εμπλακεί στρατιωτικά στον εμφύλιο της χώρας τους. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί τρόποι με τους οποίους η Ελλάδα μπορεί να φανεί χρήσιμη στον στρατηγό Χάφταρ και στις δυνάμεις τους.
Ένα μέρος του εξοπλισμού της Λιβύης, «συμπίπτει» με όπλα που η Ελλάδα διέθετε και γι΄ αυτό υπάρχουν ανταλλακτικά και άλλα «υλικά» που σ’ εμάς δεν χρειάζονται αλλά στις δυνάμεις του Χάφταρ θα πρόσφεραν πάρα πολλά.
Τα θέματα αυτά τέθηκαν από τους Λίβυους που βρέθηκαν στην Αθήνα. Διαπίστωσαν ότι υπήρχε η γνωστή «υπάκουη προβλεψιμότητα» στην οποία πρόσφατα αναφέρθηκε και ο πρωθυπουργός. Κάποιοι έδειξαν να «σοκάρονται» με τέτοιου είδους συζητήσεις, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι απέχουν πολύ από τον ρεαλισμό που απαιτεί η διπλωματία και ειδικά η «μυστική» διπλωματία που είναι και η πιο ουσιαστική.
Αν θέλουμε να έχουμε λόγο στις εξελίξεις στη Λιβύη, οι οποίες είναι αυτονόητο ότι μας επηρεάζουν, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να έχουμε συμμετοχή σε αυτές. Για να μπορούμε να έχουμε λόγο και σε όσα ακολουθήσουν μετά από το τέλος της λιβυκής κρίσης.
Επαναλαμβάνουμε ότι δεν μιλά κανένας για αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά για βοήθεια ουσιαστική στις δυνάμεις του Χάφταρ. Δεν ρισκάρουμε και πολλά. Ο χάρτης δείχνει ότι ο ισχυρός άνδρας της επόμενης ημέρας θα είναι ο Χάφταρ. Ελέγχει όλη τη Λιβύη.
