Η μεγάλη ζημιά που προκάλεσαν οι αυτοσχεδιασμοί του Βαρουφάκη στην ελληνική οικονομία δεν αποτιμάται σε απόλυτους αριθμούς. Δεν είμαι βέβαιος ότι φτάνει τα 100 δις ευρώ όπως ισχυρίζεται ο «ευρώ-ταμίας» Ρέγκλιγκ που ξεχνάει όλους τους άλλους που φόρτωσαν τον λογαριασμό.
Γιατί με τέτοιους αυθαίρετους υπολογισμούς, διερωτώμαι πόσο αποτιμάται η ζημιά του Γιωργάκη που έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο σε μυστική συνεννόηση με το ΔΝΤ, ενώ το χρέος ήταν ακόμη ιδιωτικό και σε αγγλικό δίκαιο και η ζημιά του Παπαδήμου που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία και γονάτισε τις τράπεζες με το PSI, χωρίς καν να βελτιώσει τον δείκτη του χρέους.
Όμως χωρίς αμφιβολία ο Βαρουφάκης, ευθύνεται για τον πλήρη εκτροχιασμό της οικονομίας με την επιβολή των capital controls τον μοιραίο Ιούλιο του 2015. Αυτός πήγε τη χώρα στα βράχια ποντάροντας με άδειες τσέπες σε λάθος παραδοχές και νομίζοντας ως…μάγος της θεωρίας των παιγνίων ότι μπορεί να εκβιάσει τους ξένους με ληγμένες στρακαστρούκες.
Εκείνος παρέσυρε τον Τσίπρα να πάει την διαπραγμάτευση στα άκρα, εμφανίζοντας ως «plan b» κάτι γόνατο-γραφήματα, πιο παιδαριώδη και από την ιδέα για εισβολή στο…νομισματοκοπείο. Κι όταν ήρθαν τα μεγάλα ζόρια, είχε την άποψη να «αντισταθούμε», πιτσιλίζοντας τα χαρτονομίσματα στα ΑΤΜ με ανεξίτηλη μπογιά για να τα κάνουμε… δραχμές!
Ξαναλέω ωστόσο ότι η ζημιά που προκάλεσαν οι χειρισμοί Βαρουφάκη δεν μπορεί να εκτιμηθεί με απόλυτους αριθμούς. Γιατί δεν αφορά απλά ένα οικονομικό μέγεθος. Ο 6μηνίτης υπουργός της συμφοράς βαρύνεται με κάτι πολύ χειρότερο.
Αντί να… «σκοτώσει» την Τρόικα, «σκότωσε» τις ελπίδες της πλειονότητας των Ελλήνων που κουρασμένοι από τις συνεχείς επικύψεις στους δανειστές, πίστεψαν πώς υπάρχει περιθώριο για μια αξιοπρεπέστερη διαπραγμάτευση.
Κι από την άλλη ο Βαρουφάκης δικαίωσε τις προφητείες των λίγων, των ντόπιων ευρωλιγούρηδων που έλεγαν να κάτσουμε στα αυγά μας, γιατί στο φινάλε οι ξένοι ξέρουν πώς θα αναμορφώσουν την ψωροκώσταινα για να μας κάνουν επιτέλους σοβαρό κράτος.
Το διαπραγματευτικό φιάσκο του Βαρουφάκη πήγε πίσω κάθε σκέψη για αξιοπρεπή διεκδίκηση μιας στοιχειώδους αυτονομίας στην εκπόνηση οικονομικής πολιτικής και φαιδρολόγησε την συζήτηση για ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα επιτρέψει την απαγκίστρωση από την δανειακή εξάρτηση.
Θα μου πείτε ο Τσίπρας δεν έχει ευθύνη για όλα αυτά; Ασφαλώς και έχει, αλλά σε αντίθεση με τον Βαρουφάκη ομολόγησε την πλάνη του. Μίλησε για τις περιβόητες αυταπάτες…
Ενώ ο ουσιαστικός υπαίτιος του ναυαγίου όχι μόνο δεν έχει παραδεχτεί τα σφάλματα της στρατηγικής του, αλλά ισχυρίζεται ότι αν τον είχαν αφήσει στη θέση του, θα είχε μεγαλουργήσει διδάσκοντας….αριστερή ανάπτυξη στους δανειστές και σ’ ολόκληρη την Ευρώπη!
Με το εμπόριο αυτής της ψεύτικης ελπίδας, ότι τάχα μου εκείνος μόνο μπορούσε να υλοποιήσει το «όχι» του δημοψηφίσματος, κοροϊδεύει σήμερα αυτούς που τον ψήφισαν στις ευρώ-εκλογές και όσους προτίθενται να τον ψηφίσουν στις εθνικές.
Το ερώτημα είναι όμως πώς ολάκερο το εγχώριο σύστημα που ορκιζόταν να τον βάλει φυλακή, τα κανάλια που τον εμφάνιζαν με τον μανδύα του ολετήρα, όλοι αυτοί που διαλαλούσαν την ζημιά των 100 δις, σήμερα τον φιλοξενούν για να αραδιάζει τις κομπογιαννίτικες αερολογίες του.
Πόσο κοντόφθαλμη μπορεί να είναι αυτή η επιχείρηση νεκρανάστασης ενός επικίνδυνου τσαρλατάνου, μπας και κόψει κάτι από το ποσοστό του Τσίπρα που ούτως ή άλλως σε λίγα 24ωρα εγκαταλείπει την εξουσία;
Και πόση έπαρση προσθέτει στο πυροβολημένο μυαλό του αυτή η αναπάντεχη προβολή που του δίνει ξανά την ευκαιρία να διατυπώνει από τηλεοράσεως ψεκασμένες θεωρίες μιας δήθεν αριστερής ευρω-συμμαχίας με πράσινους, ροζ και άλλους «ακτιβιστές» του εθνομηδενισμού;
Έφτασε σε τέτοιο σημείο οίησης ο Γιάνης που ισχυρίζεται τώρα ότι του…κλέβει τις ιδέες ο Σαλβίνι, αλλά για…κακό σκοπό. Αυτός θέλει τάχα μου να διαλύσει το ευρώ με ένα παράλληλο νόμισμα (σ.σ. καμία σχέση τα σχεδιαζόμενα mini bonds του ιταλικού δημοσίου), ενώ ο ίδιος ήθελε απλώς να το εξημερώσει…
Ξεχνάει ο ταλαίπωρος ότι ο Σαλβίνι την ίδια ώρα που παίζει chicken game με τις Βρυξέλλες μπορεί να βγαίνει και να δανείζεται στις αγορές και δεν έχει εξαντλήσει τα πυρομαχικά του σε ανοησίες, όπως τα βαφτίσια της Τρόικας. Ας μην κοροϊδευόμαστε.
Η μοναδική «καινοτομία» του Βαρουφάκη στην διαπραγμάτευση ήταν οι ενδυματολογικές του εκκεντρικότητες. Περιφερόταν σαν σούργελο, αλλά με ύφος μπλαζέ αυθεντίας, μαγνητοφωνούσε κρυφά τους συνομιλητές του για να τους κάνει βιβλίο και υπήρξε ο μοναδικός υπουργός οικονομικών που εμφανίστηκε στην Ντάουνιγκ Στρήτ με σιέλ λαμέ πουκάμισο και παλτό νεκροθάφτη.
Πέραν τούτων ουδέν. Τα εναλλακτικά του σχέδια ήταν κυριολεκτικά για τα πανηγύρια. Μαζεύτηκαν κάποιοι μυαλοπώληδες, σκαρφίστηκαν τρεις ιδέες της πυρκαγιάς κι όταν ο Τσίπρας κατάλαβε με κλειστές τράπεζες ότι η προετοιμασία της… επανάστασης ήταν ασκήσεις επί χάρτου για αμφιθέατρο επαρχιακού πανεπιστημίου της Αυστραλίας, έστριψε δια του αρραβώνος ξαναγυρνώντας άοπλος στον λάκκο των λεόντων.
Για ποιο λόγο λοιπόν το σύστημα ξαναβγάζει τον Βαρουφάκη στο προσκήνιο; Γιατί του δίνει πολλαπλάσιο χρόνο προβολής π.χ. από τον εκλεγμένο Βελόπουλο;
Υπάρχει κάποια στρατηγική πίσω από αυτό το «σπρώξιμο» ενός κατά γενική ομολογία εθνικά επιζήμιου αεριτζή; Ο χρόνος θα δείξει…
ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
