Το προσεχές συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι ίσως το πιο καθοριστικό για την ύπαρξη του τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να αποφασίσει αν θα προχωρήσει με ανοιχτό μυαλό σε ένα προοδευτικό, δημοκρατικό, μαζικό κίνημα, εννοείται χωρίς παλαιά φθαρμένα υλικά, αλλά με γερά θεμέλια ή θα βαλτώσει στην εσωστρέφεια ενός μικρού, αλλά χωρίς κυβερνητικές ελπίδες κόμμα.
Από απέναντι πάντως το μέτωπο δεν θα τους περιμένει, είναι αρραγές, έχουν την εξουσία, την ελίτ, το ταλέντο να κατασκευάζουν FAKEnews, ανύπαρκτες σκευωρίες και την τεχνογνωσία για να κάνουν ρεσάλτο στο Κράτος και περικοπές στον λαό.
Γι αυτό και η βιασύνη με τον εκλογικό νόμο και την ψήφο των ομογενών. Αν πάει σε εκλογές η κυβέρνηση, πρόωρες ή στο τέλος της τετραετίας με αυτή την ήπια αντιπολίτευση, με αυτή την μιντιακή κυριαρχία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαφανιστεί, απλά γιατί δεν τους βλέπουμε πουθενά. Αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά αυτά δεν έχουν κυβερνητικές βλέψεις.
Φυσικά η ΝΔ δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε κυβέρνηση έχει δοθεί εντολή στον Τάκη Θεοδωρικάκο και Θοδωρή Λιβάνιου να βρεθούν λύσεις για τον σκόπελο της απλής αναλογικής, και ήδη στο τραπέζι υπάρχουν 3 και….μισό προσχέδια.
Όπως μαθαίνουμε μάλιστα η μεγαλύτερη ανησυχία του στο να πάει σε πρόωρες εκλογές είναι οι διάφορες ομάδες εντός της ΝΔ, άλλοι δυσαρεστημένοι, άλλοι παραγκωνισμένοι, άλλοι που θέλουν περισσότερα.
Φυσικά και δεν είμαστε στα 90s να επαναλάβει τα ίδια το Σαμαρικό στρατόπεδο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα εφησυχάσουν, είδαμε άλλωστε πως επέβαλλαν την άσκοπη προανακριτική για τον Παπαγγελόπουλο.
Ακόμη και μεμονωμένοι (χμμ) βουλευτές σηκώνουν μπαϊράκι. Όπως αυτό το ΝΑΙ της Άννας Μισέλ Ασημοκοπούλου στο ακροδεξιό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου κατά του κομμουνισμού, αλλά και το «περίεργο» ΛΕΥΚΟ που ψήφισαν Κυμπουρόπουλος, Ζαγοράκης και Κύρτσος κάτι ως ένα «εδώ είμαστε», ή όπως το δήθεν φιλολαϊκό προφίλ του Άδωνη Γεωργιάδη ο οποίος ακύρωσε έναν πλειστηριασμό, ο διακοσμητικός ρόλο του ΥΠΕΞ που παραδόξως κρατάει χαμηλό προφίλ, όταν άλλοι θα είχαν παραιτηθεί για λιγότερες αφορμές.
Η ανησυχία του για την απλή αναλογική, δείχνει ότι είναι κι η Αχίλλειος πτέρνα του, ώστε να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς έναν προς έναν για την ψήφο των αποδήμων, όπου ευελπιστεί ότι θα του δώσει προβάδισμα, μιας και δεν βρίσκει 200 ψήφους για την κατάργηση του εκλογικού συστήματος.
Είναι και ειρωνεία της τύχης, ότι τώρα πληρώνει το κλείσιμο της Ολυμπιακής από τον Κωστή Χατζηδάκη, η οποία κάποτε ναύλωνε αεροπλάνα στα μεγάλα κόμματα για να έρχονται ομογενείς να ψηφίζουν στην Ελλάδα, αντί να προσπαθεί να αλλάξει την νομοθεσία.
Αν μιλούσαμε σε άλλες – πιο αθώες – εποχές, ίσως δεν θα μας προξενούσε τόση καχυποψία, η εμμονή της κυβέρνησης στο δίκαιο αίτημα για ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.
Αλλά, οι βαρόνοι των ΜΜΕ και τα χρωστούμενα που έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την ελίτ δεν μας αφήνουν να εφησυχάσουμε, εκτός βέβαια κι από την γνωστή υπέρ-κομματική Ελληνική γραφειοκρατία και προχειρότητα που μας διακρίνει, εξαιτίας της οποίας πολλά θετικά πράγματα, σε αυτό τον τόπο καταλήγουν σε μπάχαλο.
Ένα καθ’ υπερβολή επιχείρημα, αλλά δείχνει το ότι δεν πρέπει να γίνει στο πόδι η είσοδος αδιακρίτως στην λαϊκή ετυμηγορία τόσων εκλογέων, χωρίς πολλές δικλείδες ασφαλείας, είναι και το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει στην γειτονική Ιταλία το 2008 (βλ. Reuters, Guardian, Corriere De La Serra) με καταγγελίες αλλοίωσης ψήφων από την Μαφία, που φέρεται να «απέκτησε» 50.000 κενά δελτία ψήφου από ιταλικές κοινότητες του εξωτερικού με σκοπό να τα συμπληρώσει με τους εκλεκτούς της βουλευτές.
Ας ελπίσουμε, να προχωρήσει η ψήφος τον αποδήμων με συναίνεση, σύνεση κι όχι με τις μικροπολιτικές βλέψεις του συγκεντρωτικού επιτελικού κράτους όσο θα αναμένουμε τα τα αποτελέσματα του συνεδρίου της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πηγή KONTRA NEWS της Κυριακής 13 Οκτωβρίου 2019.
