«Λένε πως σκοτωθήκανε τα παιδιά στην σύγκρουση και μετά απανθρακωθήκανε. ΟΧΙ!…
Ήμουν ανάσκελα, έβλεπα το βαγόνι που καιγότανε, όπως το είδαν και άλλοι επιζώντες. Τα παιδιά ουρλιάζανε «Εδώ βοήθεια, Εδωωω». Βλέπαμε πάνω τα χέρια να κουνιούνται…
Το βαγόνι είχε λιώσει…Να ουρλιάζουν και να φωνάζουν μέχρι που σβήσανε οι φωνές τους. Και σίγουρα δεν ήταν πέντε άτομα που λένε ορισμένοι. Τα παιδιά επιζήσανε της σύγκρουσης.
Δεν είναι μόνο τα ηχητικά! Το βεβαιώνουμε και εμείς που επιζήσαμε. Και δεν μπορεί κανείς να μου κλείσει το στόμα. Ήμουν σε σημείο που ήταν ορατό το βαγόνι.
Και άκουγα. Και έβλεπα. Τα παιδιά επιζήσανε και καήκανε. Όπως και η Ιφιγένεια ζούσε και την αφήσανε και πέθανε.
Και όπως στην συνέχεια δεν βοηθήσανε κανέναν. Δεν ήρθαν! Ήταν πάνω στον δρόμο όλοι. Ασθενοφόρα, Περιπολικά, Πυροσβεστική.
Εκείνο το βράδυ, επειδή δεν ήξερα την περιοχή, φαντάστηκα ότι δεν υπήρχε δρόμος να προσεγγίσουν το σημείο. Αλλά δεν ήταν έτσι.
Η ουσία είναι πως ήταν πάνω στον δρόμο όλοι και δεν κατέβηκε κανείς να προσφέρει βοήθεια στον κόσμο. ΚΑΝΕΙΣ!
Και τους σοβαρά τραυματίες οι φοιτητές τους απεγκλωβίσανε και τους βγάλανε.
Όλοι ήταν από πάνω, στον δρόμο, και κοιτάγανε!
Το ξέρετε ότι πετούσαν σκοινιά στους επιζώντες να σκαρφαλώσουν;
Το ξέρετε ότι δίναν εργαλεία στα παιδιά να κόψουν σίδερα να απεγκλωβίσουν κόσμο;
Τo ξέρετε ότι ακόμη και όταν ανεβήκαμε πάνω δεν μας δώσαν ένα μπουκάλι νερό και μια κουβέρτα;
Το ξέρετε ότι φέρανε τραυματισμένη κοπέλα και την αφήσαν κάτω στο έδαφος σε ένα πλαστικό φορείο, χωρίς μια κουβέρτα, αυτές τις ασημί που δίνουνε στους τραυματίες και την είχαν μιάμιση ώρα πεταμένη στην άσφαλτο;
Κι όταν φώναξα-άρχισα να συνέρχομαι κάπως από το Σοκ και είχα βήχα πολύ και δεν μπορούσα να μιλήσω-ήταν πίσω μου τα περιπολικά και είχαν ακουμπισμένα τα χέρια οι αστυνομικοί στα καπό λες και ήταν σερίφηδες στην Αμερική και απλά κάθονταν και μας κοίταγαν.
Το φορείο με το κορίτσι ήταν μιάμιση ώρα στην άσφαλτο και απλά κοιτάγανε, απλά, δεν κάνανε τίποτα!
Κι όταν φώναξα πήγε ο αστυνομικός μπροστά στα ασθενοφόρα και λέει «Ελάτε, φωνάζουνε, υπάρχει τραυματίας».
Και όταν ήρθε κάποιος από το ασθενοφόρο και του είπα γιατί δεν παίρνετε το κορίτσι μου είπε πως δεν την παίρνουν γιατί δεν μπορούν να την μετακινήσουν αν δεν την δει πρώτα γιατρός!
-Ωραία λέω, να την δει γιατρός.
-Δεν έχουμε μου λέει, υπάρχει μόνο ένας γιατρός που κατέβηκε κάτω.
Δηλαδή, μιάμιση ώρα μετά, σε ένα τέτοιο δυστύχημα, δέκα χιλιόμετρα από την Λάρισα και είχε έρθει μόνο ένας γιατρός.
Με ελικόπτερο έπρεπε να τους φέρουν. Να έχει γεμίσει ο τόπος με γιατρούς…»
