Είναι τόσο δραστήριος, έχει παίξει σε τόσα έργα…..κινηματογράφο, τηλεόραση, θέατρο. Ευγενής, με σπάνιο ταλέντο, ερμήνευσε και εξακολουθεί να ερμηνεύει αξιόλογους κι ενδιαφέροντες ρόλους. Και είναι τόσο μεγάλη η γκάμα του, από κωμωδία έως δράμα κι από γελωτοποιό μέχρι αριστοκράτη, που δεν λέγεται!
Γεννήθηκε στον Πειραιά, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά με την Πειραματική Σκηνή της Σχολής στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Τα τελευταία τριάντα τρία χρόνια, πέραν των πολλών άλλων επαγγελματικών του υποχρεώσεων, δανείζει τη φωνή του σε ήρωες κινουμένων σχεδίων και σε μεταγλωττίσεις ταινιών.
Ξεκίνησε από το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι. Επίσης, έχει ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και την παιδική δισκογραφία.
Περισσότερα για τον εαυτό του θα μας αποκαλύψει ο ίδιος. Κοντά μας ο Σπύρος Μπιμπίλας.
-Κύριε Μπιμπίλα, πως είσαστε σαν παιδί και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το θέατρο, αφού σπουδάσατε νομικά;
«Ήμουν πάντα ένα ευδιάθετο παιδί που μαγευόταν από την μεγάλη οθόνη… ήθελα να μπω μέσα σ αυτήν και να γίνω ένα με τους ηθοποιούς…..Έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου για την υποκριτική και φανταστείτε πόσο ευτυχισμένος είμαι, αφού πραγματοποιώ το παιδικό μου όνειρο κι έκανα οικογένεια μου και φίλους καρδιακούς αυτούς που λάτρευα από παιδί….
Η Νομική ήταν δεύτερη για μένα, στην πραγματικότητα ήθελα να σπουδάσω Φιλολογία, με έπεισαν όμως κάποιοι συγγενείς , αλλά δεν μετανιώνω γιατί με βοήθησε πολύ μετέπειτα στην συνδικαλιστική μου δράση.»
-Οι γονείς σας έφεραν αντίρρηση, ή σας στήριξαν;
«Καμία….Αν και από πατέρα έμεινα πολύ νωρίς ορφανός, η μητέρα μου, που μεγάλωσε μόνη τρία παιδία, στάθηκε αρωγός δίπλα μου. Τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα από τις ομάδες, μας έκανε την ταμία, την μοδίστρα και πολλά αλλά.»
-Κάθε χρόνο λαμβάνετε μέρος σε πάνω από δυο παραστάσεις. Τώρα είσαστε περιοδεία με την κωμωδία του Αριστοφάνη «Βάτραχοι». Μιλήστε μας γι αυτή.
«Μου αρέσει να συμμετέχω σε διαφορετικά πράγματα , γι αυτό έχω στο ενεργητικό μου πάνω από 160 παραστάσεις κάθε είδους. Φέτος μετά 40 χρόνια ανήκω στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου κι είμαι ιδιαίτερα ευτυχής . Οι Βάτραχοι με σκηνοθέτη τον Κακλέα κάνουν τεραστία επιτυχία εμπορική και καλλιτεχνική και γι αυτό υπάρχει σκέψη να συνεχιστεί και του χρόνου με περιοδεία εδώ και έξω…»
-Ο πρώτος σας ρόλος ποιος ήταν και ποιος σας βοήθησε στα πρώτα σας βήματα;
«Αν εξαιρέσουμε τους ρόλους που έπαιξα σαν μαθητής στην σχολή, ο πρώτος μου επαγγελματικός ρόλος ήταν ένας από τους σπουδαιότερους του παγκόσμιου δραματολογίου. Κασσάνδρα στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου με το Ασκητικό Θέατρο που είχε συσταθεί από απόφοιτους της δραματικής του Εθνικού και του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Ακόμα παίρνω συγχαρητήρια γι αυτήν την ερμηνεία από θεατές που την θυμούνται και εμένα με σημάδεψε σαν ηθοποιό. Κάναμε δέκα μήνες πρόβες και το αποτέλεσμα βγήκε άρτιο…Πήγαμε σε διεθνή φεστιβάλ και καταξιωθήκαμε σαν ηθοποιοί.
Με βοήθησαν πολλοί άνθρωποι , αλλά στα πρώτα βήματα με βοήθησε μόνο ο επίμονος και υπομονετικός εαυτός μου και η αυτοπεποίθηση πως θα πετύχω. Μετά ο ένας μετά τον άλλον μου έδωσαν αλυσιδωτά απίστευτη ώθηση. Χατζιδάκις, Ντασέν, Μιχαηλίδης, Μαβίλη, Μεσσάλας και άλλοι.»
-Σε κάποια ταινία είχατε κάνει γυμνό. Δεν κομπλάρατε;
«Καθόλου.. αντίθετα ένοιωσα μεγάλη απελευθέρωση σαν ηθοποιός… Δεν αισθάνομαι ντροπή για το σώμα μου .Αυτά τα κόμπλεξ επιβάλουν οι θρησκείες και αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που τις απεχθανομαι.Εξ άλλου γυμνός είχα εμφανισθεί 2 φορές ήδη στο θέατρο. Στο περίφημο μιούζικαλ Ω Καλκούτα και στις Χοηφόρες του Αισχύλου.»
-Από τους ήρωες που έχετε υποδυθεί ποιον έχετε περισσότερο αγαπήσει;
«Έχω ερμηνεύσει κάθε είδους τύπους, ηλικίες, φύλα, χαρακτήρες…Αγάπησα πολύ τον θεράπον τον κουφό γερο στις 3 Αδελφές του Τσέχωφ, τον Νεκροθάφτη στον Άμλετ , και τελευταία τον άστεγο στο Παγκάκι του Ζάχου Βασιλείου. Ένας συγκλονιστικός μονόλογος για τον οποίο βραβεύτηκα.»
-Αποδίδετε σε όλα τα είδη θεάτρου. Εσείς προτιμάτε κωμωδία ή δράμα;
«Δεν ξεχωρίζω τίποτα. Δράμα, τραγωδία, κωμωδία, επιθεώρηση, ρεβί πίστας, μιούζικαλ, τα υπηρετώ όλα με την ίδια αγάπη. Επίσης ποτέ δεν εξέτασα το μέγεθος του ρόλου. Και τον πιο μικρό ρόλο τον αντιμετωπίζω σαν μεγάλο. Εκεί φαίνεται και το μεγαλείο του καλού ηθοποιού….»
-Κάποια περιστατικά από την πολύτιμη πορεία σας που σας έχουν μείνει αξέχαστα;
«Οι συγκλονιστικότερες στιγμές είναι η επεισοδιακή πρεμιέρα της Πορνογραφίας του Χατζηδάκι όταν ο κόσμος γιουχάιζε αρνούμενος το πρωτοπόρο μυαλό του, το απροειδοποίητο κατέβασμα της την μέρα της γιορτής μου όταν πήγα με τα γλυκά και βρήκα το θέατρο κλειστό.
Αλησμόνητη εμπειρία είναι η παράσταση που δώσαμε πριν 35 χρόνια με τον Αγαμέμνονα στο μεσαιωνικό χωριό της Χίου τα Μεστά, όπου οι κάτοικοι έβλεπαν θέατρο για πρώτη φορά κι όταν τελειώσαμε όλοι έκλαιγαν κι ευχαριστούσαν τον Θεό γιατί είδαν κάτι που τους συγκλόνισε.»
– Η κρίση έχει…αγκαλιάσει για τα καλά τη χώρα μας. Υποφέρει και η τέχνη;
«Σήμερα οι καλλιτέχνες βρίσκονται στην χειρότερη θέση μετά την Κατοχή από οικονομικής πλευράς. Μας αμείβουν σαν να παράγουμε σκουπίδια. Όμως με υψηλό φρόνημα υπηρετούμε, όπως σε κάθε περίοδο κρίσης, την τέχνη και τον κόσμο κι αυτή την ώρα έχουμε άνθηση τεχνών γιατί το έχει και ο λαός ανάγκη.
Θα ‘ θελα όμως περισσότεροι άνθρωποι της τέχνης να βγουν να μιλήσουν και να αφυπνίσουν τον κόσμο που είναι ακόμα σε βαθιά ύπνωση.»
-Τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας γι αυτό.
«Να ζητήσουν πρώτα γονυπετείς συγνώμη από το λαό για τα μέτρα που αναγκαστικά επιβάλλουν. Αυτοί έδιναν το παράδειγμα της ασυδοσίας. Να σταματήσουν με έπαρση να παριστάνουν τους σωτήρες, δεν τους πάει αφού κάποιοι από τους πρώην συνεργάτες τους πρόδωσαν Σύνταγμα και λαό.»
-Έχετε παίξει δίπλα σε μορφές ποιος σας έχει εντυπωσιάσει και γιατί;
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εργατικότητα και τον ζήλο της Καλουτά, της Νοταρά και του Βέγγου.»
-Ποιο είναι το μότο σας;
«Δουλειά, ειλικρίνεια, υπομονή και επίμονη, αγάπη για το αντικείμενο.»
-Πως είναι ο Σπύρος σαν άνθρωπος;
«Είμαι ένας πολύ κοινωνικός, ειλικρινής, εργατικός, αισιόδοξος και φιλάνθρωπος πολίτης.»
-Σας έδωσε όλα όσα ονειρευτήκατε η δουλειά σας;
«Ναι στιγμές απίστευτης ευτυχίας, φίλους ζωής, και πίκρες που όμως χωρίς αυτές θα φαινόταν μονότονη η ευτυχία.»
-Αν είσαστε νέος και αρχίζατε τώρα, θα ακολουθούσατε τα ίδια βήματα;
«Ασφαλώς κι αυτό δείχνει πόσο ευχαριστημένος είμαι από την ζωή μου.»
-‘Ένα απραγματοποίητο όνειρό σας και μια ευχή σας;
«Απραγματοποίητα όνειρα είναι τα ταξίδια που δεν έκανα ακόμα στην υπόλοιπη γη, γιατί την μισή την έχω γυρίσει κι αυτό που δεν θα γίνει ποτέ, το ταξίδι στο διάστημα. Ευχή μου να δω τον πλανήτη μας χωρίς σύνορα άρα και χωρίς πόλεμους.»
-Ποια τα σχέδιά σας για το χειμώνα;
«Εκτός από το θέατρο που ακόμα βρίσκομαι σε συζητήσεις είναι το γράψιμο και η έκδοση του πρώτου μου βιβλίου.»
